காவிரி தீர்ப்பு - 1 டிக்ஸ்னரி அர்த்தங்களைக் காட்டி 1892 மற்றும் 1924 ஒப்பந்தங்களின் செல்லாத்தன்மையை நிரூபிக்க பாலி நாரிமன் வைத்த வாதங்கள்!

உச்சநீதிமன்றத்தில் Dictionary அர்த்தங்களைக் கொண்டு கர்நாடகா தரப்பு முன் வைத்த 1892 மற்றும் 1924 ஒப்பந்தங்கள் செல்லுமா செல்லாதா என்பது பற்றி உச்சநீதிமன்றத் தீர்ப்பின் 133 - 147 பக்கங்களில்  கூறியுள்ளதைப் பார்ப்போம்.

1892 மற்றும் 1924 ஒப்பந்தங்களின் சமரசமின்மை:
(Unconscionability of the 1892 and 1924 agreements)

1892 மற்றும் 1924 ஒப்பந்தங்கள் மைசூர் மற்றும் மைசூர் மாநிலம் என இரண்டு வெவ்வேறு தளங்களில் இருந்ததால், unconscionability என்ற கோட்பாட்டால் பாதிக்கப்பட்டுவிட்டன என கற்றறிந்த மூத்த  வழக்கறிஞர் நாரிமன் சமர்ப்பித்துள்ளார். மைசூர் அரசு ஒரு அடிமை நாடாக (Vassal State)  இருந்தது, எனவே ஒப்பந்தத்தின் பல்வேறு அம்சங்களைப் பற்றிப் பேசுவதற்கான எந்த அதிகாரமும் அதற்கு இல்லை. சொல்லப்போனால், பேரம் பேசுவதற்கும் எந்த அதிகாரமும் இல்லை, அரசு செயலாளர் கற்றறிந்த இசைவு தீர்வாளரால் (arbitrator) வழங்கப்பட்ட சட்ட அளிப்பீட்டை(Binding Award)  நீக்கறவு செய்ய(set aside)  முடிந்ததும் பிரதிபலிக்கின்றது. நாரிமன், இந்த ஒப்பந்தங்களின், பாரபட்சமற்ற பேரம் காரணமாக பாதிப்புகள் ஏற்படுவதாக குறிப்பிடுகிறார். தீர்ப்பாயம், New Bihar Biri Leaves Co. and others v. State of Bihar and others12 [(1981) 1 SCC 537] வழக்கின் தீர்ப்பை எடுத்துக்கொள்ளவில்லை என்று நாரிமன் குறிப்பிட்டுள்ளார். 1974 ம் ஆண்டு இரு தரப்பினரும் இணைந்து செயல்பட்டது முரண்தடை(Estoppel) எனவும் அவர் குறிப்பிடுகிறார். 

இந்திய ஒப்பந்தச் சட்டத்தின் 16 வது பிரிவு மற்றும் பொல்லாக் மற்றும் முல்லா ஆகியோரின் புத்தகத்தில் (1st பதிப்பு, 1905) பின்வருமாறு குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது:

"அசாதாரண பேரங்கள்" - 

புதிய கடன் வாங்குவதற்கு ஒரு கடனைக் கடனாக ஏற்கெனவே கடன்பட்டிருக்கும் ஒரு நபரின் கருத்தை சமரசமின்மை எனப்படும். அத்தகைய ஒரு வழக்கில், கடன்  வாங்கியவரின் ஒப்புதல் இலவசமாக இல்லை என்று ஊகிக்கப்படுகிறது. ஊகத்தை மறுக்கமுடியாது, ஆனால் மெய்ப்பிக்கும்பாடு அதீத இலாபம் கேட்கும் தரப்பினருடையது. மோசடியான கேள்வி அல்ல,  ஆனால் உயர்ந்த அதிகாரத்தை மதிக்காத பயன்பாடு."

1957-வருட பதிப்பில் M.C.செடல்வாட் (M.C.Setalvad) குறிப்பிடுகையில்:

எந்தவொரு மறுமதிப்பீட்டு வட்டி விற்பனையும், மதிப்பின் கீழ் ஒரு சிறிய அளவுக்கு மட்டுமே செய்யப்பட்டது என நிரூபிக்கப்பட்டால், மேலும் விசாரணையின்றி ஒதுக்கி வைக்கப்பட வேண்டும். இந்த  விதியை கடைசியாக கடைப்பிடித்து, அது சட்டத்தால் ரத்து செய்யப்பட்டது. ஆனால், பேரம் பிடித்தல் கொள்கை (Catching Bargains) நீடிப்பதாக கூறுகிறார்.

இந்த ஏற்பாடு மற்றும் வர்ணனைகளை நம்புவதைத் தவிர, அவர் Central Inland Water Transport Corporation Limited and another v. Brojo Nath Ganguly & Another.13; O.P. Bhandari v. ITDC14; Delhi Transport Corporation  v. D.T.C. Mazdoor Congress and others15; and Balmer Lawrie & Company Limited and others v. Partha Sarathi Sen Roy and others (2J) [ (1986) 3 SCC 156, (1986) 4 SCC 337, 1991 Supp. (1) SCC 600, (2013) 8 SCC 345]  ஆள்வைகளைக்(Authorities) கொடுத்துள்ளார் மூலம் Black சட்ட அகராதியில் unconscionability வரையறுக்கப்பட்டுள்ளதை சுட்டிக்காட்டி நம் கவனத்தை ஈர்த்தார், இதில்: -
Unconscionability. 

1. தீவிர நியாயமற்றது. ஒரு புறநிலைத் தரத்தால் பொதுவாகக் கவனம் செலுத்தப்படுவதில்லை: 
(1) அர்த்தமுள்ள தேர்வின் பற்றாக்குறை, 
(2) ஒரு தரப்பினரை நியாயமற்ற முறையில்  ஆதரிக்கும் ஒப்பந்த விதிமுறைகள். 

2. உடன்படிக்கை உருவாக்கத்தின் போது நடைமுறைச் சீர்குலைவு அல்லது ஒப்பந்த விதிமுறைகளை மீறுவதால், நியாயமற்ற  ஒரு ஒப்பந்தத்தை  அமல்படுத்துவதற்கான கோரிக்கையை, குறிப்பாக, ஒரு தரப்பினருக்கு நியாயமற்ற வகையில் சாதகமாக உள்ளபோது நீதிமன்றம் மறுக்கலாம்.. "

ஜான் வெஸ்ட்லேக் சர்வதேச சட்டத்திலிருந்து(John Westlake International Law) ஒரு பகுதி: பாகம் -1. [அமைதி, கேம்பிரிட்ஜ் பல்கலைக்கழக பிரஸ்] இவ்வாறு கூறுகிறது: -

"உள்நாட்டில், இது பிரிட்டிஷ் அதிகாரத்திற்கு சொந்தமான நாடுகளின் உறவு, இந்திய அரசு அதன் அதிகாரப்பூர்வ வர்த்தமானியில் 1700 ஆம் ஆண்டு, 1891 ஆம் ஆண்டு ஆகஸ்டு 21 ஆம் தேதி  பின்வரும் அறிவிப்பை வெளியிட்டது, சர்வதேச சட்டத்தின் கோட்பாடுகள் இந்தியாவின் அரசியலுக்கும், ராணி - பேரரசை பிரதிநிதித்துவப்படுத்துவதற்கும், அவற்றின் சொந்த மாஜிஸ்திரியர்களின் பிற்போக்குத்தனத்தின் கீழ் சொந்த மாநிலங்களுக்கிடையில் உள்ள உறவுகளுக்கு எந்த தொடர்பும் இல்லை. முன்னாள் முன்னுரிமையின் மிகுந்த மேலாதிக்கம், பிந்தையது கீழ்படிதலைக் குறிக்கிறது. "

F.J.பெர்பர் (F.J. Berber )எழுதிய ஆறுகள் (1959) புத்தகத்தில், சர்வதேச சட்டம் உத்வேகம் பெற்றுள்ளது: 

"மைசூர் மற்றும் மெட்ராஸ் இடையே காவேரி மோதல்கள் 1925 இல் தீர்க்கப்பட்டன, இரண்டு எல்லைகளுக்கு இடையில் ஒரு சர்ச்சையானது பிரிட்டிஷ் மாகாணமாக இருந்தது இந்தியாவும் மற்றொன்று  பிரித்தானிய அரசியலமைப்பின் கீழ் ஒரு சார்புடைய சுதேச அரசு.”

இந்த சர்ச்சை சர்வதேச சட்டத்தின் ஷரத்துகளால் தீர்க்கப்படவில்லை, ஆனால் பொது நலன்   அச்சுறுத்தப்படும் என்பதால் பிரிட்டிஷ் அரசின் இறையாண்மை மூலம். உள்நாட்டு சட்டத்தின் விதிமுறைகளின் படி தீர்க்கப்பட்ட ஒரு பொதுவான வழக்கு எனலாம். எனவே எங்கள் விசாரணையில் இருந்து எதையுமே எடுக்க முடியாது. இந்த விவாதத்தில் ஒரே ஒரு அம்சம் சர்வதேச சட்டத்திற்கான முக்கியத்துவம் வாய்ந்தது, அது அந்த நேரத்தில்  காரைக்காலின் உரிமைகளைப் பாதுகாப்பதற்கான  பிரெஞ்சு அரசின் முயற்சிகள் ஆகும். லண்டனில் உள்ள பிரஞ்சு  பிரதிநிதிகளின்படி, மே 1, 1924 அன்று இந்திய அரசானது காரைக்காலின் தற்போதைய நீர்  உரிமைகள் பாதுகாக்கப்பட வேண்டும் என்று தெரிவிக்க முடிந்தது. 

L. ஓபன்ஹீம் சர்வதேச சட்டம் (8 வது பதிப்பு)  ஒரு பத்தியில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது: - 

பிரபுத்துவ மற்றும் அடிமை நாடுகளுக்கிடையில் உள்ள உறவு எப்போதும் தனி கவனம் செலுத்த வேண்டியுள்ளது. இதனால், "அடிமை அரசுகள் சில கீழ்நிலை சர்வதேச நிலைப்பாட்டைக்  கொண்டிருக்க வேண்டியுள்ளது" என்பதைக் காட்டுகின்றன.

இத்தகைய பத்திகளை வலியுறுத்தும்போது, நாரிமன், ஒப்பந்தங்கள் சமமான பேரம் பேசும் சக்தியைக் கொண்டிருக்கவில்லை என்பதால், முழுமையான நியாயமற்ற தன்மையால், இந்த ஒப்பந்தங்கள்  ஏற்றுக்கொள்ள முடியாதவையாகவும் உள்ளன என விவாதங்களைக் கூறுகிறார். Central Inland Water Transport Corporation Limited, வழக்கில் இரண்டு நீதிபதி அமர்வு ஒப்பந்தச் சட்டத்தின் பிரிவு 16, 23  மற்றும் 24 ஆகியவற்றைக் குறிப்பிட்டு, ஒப்பந்தங்களைச் சேர்ந்த சிட்டியின் (25 வது பதிப்பு, Vol. I) சில மேற்கோள்களை மேற்கோள் காட்டியது. அந்தப் பத்திகளைப் பிரித்தெடுக்க இது பொருத்தமானது  என்று நாங்கள் கருதுகிறோம்: 

- இந்த கருத்துக்கள்  பெரிய அளவிற்கு இன்று தங்கள் முறையீடு இழந்தது. ஒப்பந்தத்தின் சுதந்திரம் என்பது, உடன்படிக்கைக் கட்சிகளிடையே பேரம் பேசும் அதிகாரத்தின் சமத்துவம் எனலாம், சமூகத்தின்  நலன்களுக்காக பெருமளவிலான எந்த ஒரு இழப்பும் செய்யப்படக்கூடாது என்பது ஒரு நியாயமான சமூக இலட்சியமாகும். ஒரு தரப்பு மற்றொன்று முன்மொழியப்பட்ட விதிமுறைகளை ஏற்கும் அல்லது  வழங்கிய பொருட்கள் அல்லது சேவைகள் இல்லாமல் , ஒரு மாற்றீடாக இல்லாததால் ஒப்பந்தத்தின் சுதந்திரம் குறைவாகவே உள்ளது. பல ஒப்பந்தங்கள் முன்கூட்டியே நிர்ணயிக்கப்பட்ட விதிகளின்,  விவாதத்திற்குத் திறக்கப்படவில்லை. இவை பிரஞ்சு வழக்கறிஞர்கள்  'ஒப்பந்தங்கள்  ஒத்துழைப்பு' (contracts d’adhesion‘) என்று அழைக்கின்றனர். வர்த்தகர்கள் அடிக்கடி பேச்சுவார்த்தைக்குட்பட்ட  சொற்களில் அல்லாமல், ஒரு வர்த்தக அமைப்பின் மூலம் நிர்ணயிக்கப்பட்ட ஒரு நிலையான முறையிலான ஒப்பந்தத்தில் அடங்கியுள்ளனர். ஒரு பணியாளரின் வேலை ஒப்பந்தத்தின் விதிமுறைகள்  அவருடைய தொழிற்சங்கத்திற்கும் அவருடைய முதலாளிக்குமிடையிலான உடன்படிக்கையால் அல்லது ஒரு சட்டபூர்வமான வேலைவாய்ப்பு திட்டத்தின் மூலம் நிர்ணயிக்கப்படலாம். இத்தகைய  பரிவர்த்தனைகள், ஒப்பந்தத்தின் சுதந்திரம் இல்லாமலேயே ஒப்பந்தங்களைக் கொண்டிருக்கவில்லை.

ஒப்பந்தத்தின் சுதந்திரம் இல்லாத நிலையில், நுகர்வோர் அல்லது பொதுமக்களுக்கு குறைபாடு ஏற்படால், ஒப்பந்தங்கள் அல்லது ஒப்பந்தத்தில் சில விதிமுறைகளை இல்லாநிலையென அறிவிக்கின்றன.  பொருளாதாரத்தில் வலுவான தரப்பினரால் பலவீனமான தரப்புக்கு விதிக்கப்பட்ட விலக்கு விதிகளை அமல்படுத்த மறுத்து, நீதிமன்றங்கள் பலவற்றையும் உருவாக்கியுள்ளன. ஆயினும், அவை விலக்கிக்  கொள்ளப்பட மாட்டாது என்று பகிரங்கமாக அறிவிக்கப்படும். மீண்டும், சமீபத்தில், நீதிபதிகள் சில, 'பேரம் பேசும் அதிகாரத்தின் தன்மை' அடிப்படையில் ஒப்பந்தப் பொறுப்புகளிலிருந்து நிவாரணம் பெறும்  சாத்தியத்தை உணர்ந்ததாகத் தெரிகிறது.

பின்னர், கற்றறிந்த நீதிபதிகள் ஒத்துழைப்பு ஒப்பந்தத்தின் அர்த்தத்தைப் பற்றி குறிப்பிட்டு, சட்டத்தை மறுபடியும்  மறுபிரசுரம் செய்தனர். இது அமெரிக்க சட்ட நிறுவனம், தொகுதி II- யால்   வெளியிட்டது: -

மறுக்க முடியாத ஒப்பந்தம் அல்லது காலம்(Unconscionable Contract or Term)
ஒரு ஒப்பந்தம் அல்லது ஒப்பந்தத்தின் ஷரத்துகள் அமல்படுத்தக் கூடாது என்று நீதிமன்றம் மறுக்க முடியாது அல்லது ஒப்பந்தத்தின் நீட்சியை மீறமுடியாது ஆயினும் பயன்பாட்டின் அளவீட்டைக் குறைக்கலாம். அந்த பிரிவின் கீழ் கொடுக்கப்பட்ட கருத்துக்களில், தீர்ப்பின் பக்கம் 107 இல் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது:

நியாயமான காரணங்கள் ஆகியவற்றின் கடப்பாட்டைப் போலவே, மனிதாபிமானமற்ற ஒப்பந்தங்களுக்கு அல்லது விதிமுறைகளுக்கு எதிரான கொள்கை பல்வேறு விதமான நடத்தைகளுக்கு பொருந்தும்.  ஒரு ஒப்பந்தம் அல்லது கால அல்லது சமாதானமற்றது என்ற உறுதிப்பாடு அதன் அமைப்பு, நோக்கம் மற்றும் விளைவின் வெளிச்சத்தில் செய்யப்படுகிறது. சம்பந்தப்பட்ட காரணிகள், ஒப்பந்தத் திறன்,  மோசடி மற்றும் பிற செல்லாத காரணங்கள் போன்ற குறிப்பிட்ட விதிகளில் உள்ளவை போன்ற ஒப்பந்த நடைமுறைகளில் உள்ள பலவீனங்களை உள்ளடக்குகின்றன. பொதுக் கொள்கையின் அடிப்படையில் குறிப்பிட்ட பேரங்கள் அல்லது விதிமுறைகளை நிறைவேற்றுவதற்கான விதிமுறைகளுடன் கொள்கை மீறல். அநாமதேயமான ஒப்பந்தங்கள் அல்லது விதிமுறைகளுக்கு எதிராக சில  சமயங்களில் மொழி மோசமான கட்டுமானத்தால் நிறைவேற்றப்படுகிறது, சலுகையின் விதிமுறைகளை கையாளுவதன் மூலம் அல்லது விதிமுறைகளால், பொது விதிமுறைக்கு அல்லது ஒப்பந்தத்தின்  மேலாதிக்க நோக்கத்திற்கான விதிமுறைக்கு எதிரானது. ஒரே மாதிரியான வணிகக் குறியீடு § 2-302 கருத்து 1. ஒரு பேரம் என்பது வெறுக்கத்தக்கது அல்ல, ஏனென்றால் தரப்பினர் அது பேரம் பேசும்  நிலைமையில் சமமற்றவை அல்ல, ஏனெனில் சமத்துவமின்மை பலவீனமான கட்சிக்கான ஆபத்துக்களை ஒதுக்கி வைக்கிறது. ஆனால் பாரக்ஷிங் அதிகாரத்தின் மொத்த ஏற்றத்தாழ்வு, வலுவான  கட்சிக்காக நியாயமற்ற வகையில் சாதகமான வகையில், இந்த பரிவர்த்தனை, ஏமாற்றுதல் அல்லது வற்புறுத்தலின் கூறுகளை உள்ளடக்கியது என்பதை அடையாளங்காட்டலாம் அல்லது பலவீனமான  கட்சிக்கு அர்த்தமுள்ள தேர்வு இல்லை, உண்மையை ஒப்புக்கொள்வது அல்லது நியாயமற்ற விதிகளுக்கு ஒப்புதல் அளிக்கத் தோன்றும்."

பல சட்டவியலாளர்கள் மற்றும் தீர்மானங்களைக் குறிப்பிட்டபின், நீதிமன்றத்தின் விளக்கம் : -

மேலே கூறியபடி, , அமெரிக்கா மற்றும் இங்கிலாந்து நீதித்துறை தீர்ப்புகள், பேரம் பேசும் திறன் தங்கள் கட்டுப்பாட்டில் இல்லை என ஒப்புக் கொள்கின்றன.
தங்கள் கட்டுப்பாட்டுக்குள் இல்லாததற்கு காரணம் சூழ்நிலைகள் தானே ஒழிய , உருவாக்கப்பட்டதல்ல. உதாரணமாக, German Civil Code பிரிவு 138 (2) இல் “ஒரு பரிவர்த்தனை  தவறா நடந்து, அதில் ஒரு நபர் சூழ்நிலை, அனுபவமின்மை, திறனற்ற திறமையின்மை இல்லாமை அல்லது வேறொருவரின் விருப்பத்தின் வலிமை பலவீனம் ஆகியவற்றின் மூலம் சுரண்டப்படும் போது,  பணமளிப்பு நன்மைகள் வெளிப்படையாக சமமற்றதாக இருக்கும் என்கிறது. 

பிரெஞ்சு சட்டத்தின் படி நிலைப்பாடும் இதுதான்.

பின்னர், நீதிமன்றம் நேரத்தை முன்னெடுக்க வேண்டுமா அல்லது அதன்பிறகு, அரசியலமைப்பின் 14 வது பிரிவுக்கு பரிந்துரை செய்யப்பட வேண்டுமா? என்ற கேள்வி எழுந்தது.
சமத்துவமின்மை என்பது சூழ்நிலைகளின் விளைவு என்னவென்றால், தரப்பினர்களின் உருவாக்கம் அல்லது இல்லாவிட்டாலும். வலுவான கட்சியால் விதிக்கப்பட்ட விதிகளின் மீது மட்டும் அல்லது  அவர்கள் இல்லாமல் போகும் பொருள்களை அல்லது சேவைகளை அல்லது வாழ்வாதாரங்களைப் பெறக்கூடிய நிலைக்கு பலவீனமான கட்சி இருக்கும் நிலைக்கு இது பொருந்தும். ஒரு நபருக்கு  எந்தவிதமான விருப்பமும் இல்லை, மாறாக அர்த்தமுள்ள தேர்வும் இல்லை, ஆனால் ஒரு ஒப்பந்தத்திற்கு தனது ஒப்புதல் கொடுக்கவோ அல்லது பரிந்துரைக்கப்பட்ட அல்லது நிலையான படிவத்தில்  புள்ளியிடப்பட்ட வரிக்கு கையெழுத்திடவோ அல்லது ஒப்பந்தத்தின் ஒரு பகுதியாக விதிகளின் தொகுப்பை ஏற்கவோ இது பொருந்தும். 

ஒப்பந்தம் அல்லது வடிவம் அல்லது விதிகளில், நியாயமற்றது மற்றும் அடக்கமுடியாத ஒரு விவாதம் இருக்கலாம். எவ்வாறெனினும், இந்த ஒப்பந்தம், ஒப்பந்தக் கட்சிகளின் பேரம் பேசும் திறன் சமமாக அல்லது கிட்டத்தட்ட சமமாக இருக்கும் இடத்தில் பொருந்தாது. இரு கட்சிகளும் வர்த்தகர்கள் மற்றும் ஒப்பந்தம் வணிக பரிவர்த்தனையாகும் போது இந்த கொள்கை பொருந்தாது. மிகப்பெரிய  நிறுவனங்களின் இன்றைய சிக்கலான உலகில் தங்கள் பரந்த கட்டமைப்பு அமைப்புகளுடன் மற்றும் தொழில் மற்றும் வணிகத்தின் ஒவ்வொரு பிரிவிலும் நுழைந்து அதன் கருவிகளை மற்றும் முகவர்  மூலம் மாநிலத்துடன், முற்றிலும் அசாதாரணமான மற்றும் சமமற்ற பேரம் பேசும் அதிகாரத்தை கொண்டிருக்கும் தரப்பினர்களுக்கு இடையே நியாயமற்ற மற்றும் நியாயமற்ற பேரங்கள் விளைவிக்கும்  எண்ணற்ற சூழ்நிலைகள் இருக்கலாம். இந்த வழக்குகள் குறிப்பதாகவோ அல்லது முழுமையாக விளக்கப்படவோ முடியாது. நீதிமன்றம் ஒவ்வொரு வழக்கையும் தனது சொந்த உண்மைகள் மற்றும்  சூழ்நிலைகளில் நியாயப்படுத்த வேண்டும்.

மீண்டும்: -
- மேலே குறிப்பிட்டுள்ள கொள்கைகளை எந்த வகையான ஒப்பந்தங்கள் சட்டவிரோதமாக கையாளப்பட்டனவோ, ஆனால் அவை நீதிமன்றத்தின் மனசாட்சியை அதிர்ச்சியுறச் செய்யும் விதத்தில்  நியாயமற்ற மற்றும் நியாயமில்லாமல் இருக்கும் ஒப்பந்தங்களைக் கொண்டுள்ளன. அவர்கள் பொதுக் கொள்கைக்கு எதிர்ப்பாக உள்ளன. மேலும் ஒப்பந்தங்கள் இல்லாநிலையாக தீர்ப்பளிக்க வேண்டும். "

இந்த வழக்கில், நீதிமன்றம், ஊழியருடன் பணிபுரியும் ஒரு சாதாரண ஒப்பந்தமாக இருந்தது, ஆனால் அது அதிக பேரம் பேசும் அதிகாரத்துடன் ஒரு ஒப்பந்தமாக அதைக் கருதி, அந்த வழக்கில்,  நீதிமன்றம், முறையீடு-கார்ப்பரேஷனின் நிலைப்பாட்டை ஏற்றுக்கொள்ளவில்லை. தொழிலாளர்களுடனான கூட்டுத்தாபனம் மற்றும் ஒப்பந்தத்தில் இணைந்த நிலைமைகள் முற்றிலும்  மனிதாபிமானமற்றவையாகவும், பொது நலனுக்கு எதிராகவும் இருந்தன, ஏனெனில் அது பொருந்தியவர்களுடைய மனதில் ஒரு பாதுகாப்பின்மை உணர்வை உருவாக்கும் போக்கு மற்றும் பொது  நலனுக்கு எதிரானது.

Delhi Transport Corporation வழக்கில், நீதியரசர் பி.சி. ரே மத்திய உள் நீர் போக்குவரத்து கழகம் லிமிடெட் (சப்ரா), மற்றும் மேற்கு வங்க மாநில மின்சார வாரியம் மற்றும் மற்றவர்கள் v. தேஷ் பந்து கோஷ் மற்றும் மற்றவர்கள் 17 ஆகியவற்றில் மேற்கொள்ளப்பட்ட கண்காணிப்புகளை தொடர்ந்து, OP, J. OP Bhandari (supra. தில்லி சாலை போக்குவரத்து அதிகாரசபை (நியமனம் மற்றும் சேவை நிபந்தனைகள்)  விதிமுறைகளின் ஒழுங்குமுறை 9 (பி) ஒழுங்குமுறை, 1952 ஐ அரசியலமைப்பு  முறையில் உள்ளதாக கூறினார். நீதியரசர் சாவந்த் ”தன்னிச்சையான விதிகள் ஹென்றி VIII என அழைக்கப்படுவதாகவும்,  உயர் அதிகாரத்தின் கோட்பாட்டின் சுய உறுதிப்பாடு சார்ந்த தன்மை ஏற்றுக்கொள்ள முடியாதது என்றும் கருத்து தெரிவித்தார். மத்திய அரசியலமைப்புச் சட்டத்தில் பெரும்பான்மை மத்திய உள் நீர்  போக்குவரத்து கழகம் லிமிடெட் வழங்கிய கொள்கையை ஏற்றுக் கொண்டது, இது பேரம் பேசும் சக்தியைக் கொண்டது, உடன்படிக்கை unconscionable ஆக மாறியது என முடிவு எடுத்துள்ளது.

திரு. நாரிமனின் முன் சமர்ப்பிப்பு, தமிழக அரசின் சார்பாக ஆஜரான கற்றறிந்த மூத்த வழக்கறிஞர் திரு. திவேதி மற்றும் திரு.நபதே ஆகியோரால் இரண்டு வகையில் கடுமையாக எதிர்க்கப்பட்டது, அதாவது, "வாழும் ஒப்பந்தம்"( Standstill Agreement)

மைசூர் அரசு இந்த உடன்படிக்கை தொடர அனுமதித்தது, மேலும் ஒப்பந்தம் 1947 சட்டத்தின் பிரிவு 7 (1) (c) விதிமுறைக்கு உட்பட்டது எனக் கண்டிக்கப்படவில்லை. நாம் "நிலையான ஒப்பந்தம்" குறித்து குறிப்பிடப்பட்டிருந்தாலும், அதில் ஒரு பகுதியை மேற்கோள் காட்டியிருந்தாலும், இந்த சந்தர்ப்பத்தில், அந்த உடன்படிக்கை முழுவதுமாக இணைக்கப்பட்டுள்ள உடன்படிக்கை முழுவதுமாக தரப்படுகிறது: -
- மைசூர் மற்றும் இந்திய மாநிலங்களுக்கு இடையேயான உடன்படிக்கை.

இந்தியாவின் இறையாண்மை மற்றும் அதன் எந்தவொரு பகுதியினருக்கும் இடையேயான உடன்படிக்கைகள் மற்றும் நிர்வாகக் கட்டுப்பாட்டு விஷயங்கள் ஆகியவை இந்தியாவின் ஆளுமை மற்றும்  அதன் நலன்களைப் பொறுத்தவரையில், தற்போது இருக்கும் ஒப்பந்தங்கள் தொடரும்: -
எனவே, மைசூர் மாநிலத்திற்கும் இந்தியாவின் டொமினியத்திற்கும் இடையிலான உடன்படிக்கை இதுவே:

1. (1) இந்த சார்பில் புதிய உடன்படிக்கைகளை மேற்கொள்ளும் வரை, அரசியலிலும், எந்த இந்திய அரசுக்கும் இடையில் உள்ள அனைத்து உடன்படிக்கைகள் மற்றும் நிர்வாக ஏற்பாடுகள் தொடரும்.
(2) குறிப்பாக, இந்த விதிகளின் துணை பிரிவு (1) பொதுமக்களிடமிருந்து விலகுதல் இல்லாமல் மேலே குறிப்பிடப்பட்டுள்ள விடயங்கள் இந்த ஒப்பந்தத்தின் அட்டவணையில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ள  விடயங்களை உள்ளடக்கியிருக்கும்.
2. இந்த உடன்படிக்கையிலிருந்து எழும் எந்தவொரு விவாதமும், ஒப்பந்தங்கள் அல்லது ஏற்பாடுகளிலிருந்து தொடர்ந்தால் தொடர்ந்தால், கவர்னர் ஜெனரலுக்கு அல்லது ஆளுநரைத் தவிர வேறு  எந்தவொரு ஆணையத்திலிருந்தும் எந்தவொரு விதிமுறையும் எந்தவொரு விதிமுறையும் செய்யப்படாவிட்டால், இந்திய இசைவுச் சட்டம், 1899 இன் நடைமுறைபடி தீர்க்கப்படும்
3. இந்த ஒப்பந்தத்தில் ஏதேனும் முக்கியத்துவம் வாய்ந்த செயல்பாடுகளை உள்ளடக்கியது எதுவும் இல்லை.
SCHEDULE என
1. ஏர் கம்யூனிகேஷன்ஸ்
2. ஆயுதங்கள் மற்றும் உபகரணங்கள்
3. பொருட்களின் கட்டுப்பாடு
4. நாணயமும் நாணயமும்
5. சுங்கம்
6. இந்திய அரசு படைகள்
7. வெளியுறவு.
8. ஏற்றுதல்
9. இறக்குமதி மற்றும் ஏற்றுமதி கட்டுப்பாடு.
10. நீர்ப்பாசனம் மற்றும் மின்சார சக்தி
11. மோட்டார் வாகனங்கள்
12. தேசிய நெடுஞ்சாலைகள்
13. ஓபியம்
14. பதிவுகள், டெலிகிராப்ஸ் மற்றும் டெலிகொன்கள்
15. ரயில்வே
16. உப்பு
17. மத்திய மசோதாக்கள், இரட்டை வரி வருமானம் மற்றும் வரிவிதிப்பு தொடர்பான பிற ஏற்பாடுகளின் நிவாரணம்.
18. வயர்லெஸ்.

இந்த கட்டத்தில், 1947 சட்டத்தின் பிரிவு 7 (1) (இ) வின் விதிமுறைகளை நாங்கள் மீண்டும் குறிப்பிடுகிறோம். இது பின்வருமாறு: - 

இந்த உப பிரிவின் (b) அல்லது பகா எண் (c) ஏதேனும் ஏதேனும் இருப்பினும், நடைமுறையில் எந்தவொரு ஒப்பந்தத்தின் விதிமுறைகளுக்கு அதிகாரம் கொடுக்கப்பட வேண்டும். கேள்வி அல்லது  விவகாரம் போன்ற விஷயங்களைப் பொறுத்தவரை, இந்திய அரசின் ஆட்சியாளர் அல்லது ஒரு புறத்தில் பழங்குடிப் பகுதிகளில் அதிகாரத்தை கொண்டிருப்பவர், அல்லது தலைமையகம் அல்லது மாகாண  அல்லது பிற பகுதி அது மறுபுறம் கவலை அல்லது அடுத்த உடன்படிக்கைகளால் திருப்பி வைக்கப்படுகிறது. [வலியுறுத்தல் வழங்கப்பட்டது]

சான்றுகளின் தீவிர ஆய்வுக்குப்பின், மைசூர் அரசு, பொருத்தமான நேரத்தில், ஒப்பந்தத்தை கண்டனம் செய்ததற்கான எந்த ஆதாரமும் இல்லை. முன்னுரிமை பற்றிய கோட்பாட்டை(Doctrine of Paramouncy)  ஏற்கனவே நாங்கள் விவாதித்திருக்கிறோம், மேலும் இந்த ஒப்பந்தங்களுக்கான உடன்படிக்கைகளுக்கு இது பொருந்தாது. மூத்த வழக்கறிஞர் நாரிமன் உடன்படிக்கையின் தானியங்கி அழிவுகளை (Automatic  Extinction) சமர்ப்பிப்பார் என்றால், முக்கியத்துவம் வாய்ந்த கோட்பாட்டை நீக்குவதன் மூலம், ஒரு உடன்படிக்கைக்கு உடன்பட்டால், உடன்படிக்கைக்கு உடன்படுவது என்பது ஒரு தனித்துவமான  அம்சமாகும். முன்னர் நடைபெற்றபடி, 1947 சட்டத்தின் நடைமுறைக்கு வந்தபின்னர், அல்லது "நிரந்தரமான உடன்படிக்கை" என்பதன் காரணமாக, அரசியலமைப்பின் நடைமுறைக்கு வந்தபின்னர்  ஒப்பந்தங்கள் தானாக முடிவுக்கு வரவில்லை, மேலும் எந்தவிதமான கண்டனத்தையும் தெரிவிக்கவில்லை. பேரம் பேசும் சக்தி இல்லை

1892 அல்லது 1924 ஆம் ஆண்டில் நிலவியது ஆனால் நிச்சயமாக, 1947 சட்டத்திற்குப் பின்னர் பேரம் பேசுதல் அல்லது தேர்வு செய்வதற்கான சக்தி உயிருடன் வந்துள்ளது, மேலும் அரசியலமைப்பிற்கு  வந்த பிறகு சந்தேகத்திற்கு இடமின்றி. எனினும் கர்நாடகா மாநிலம் அவ்வாறு செய்யவில்லை. மாறாக, இது பொருத்தமான நேரத்தில்தான் மௌனமாக இருந்துள்ளது. ஆகையால், உடன்படிக்கைகள்  unconscionability காரணமாக ஒப்பந்தங்கள் பிரகடனப்படுத்தப்பட வேண்டும் என்று சமர்ப்பிப்பு ஏற்றுக்கொள்ள முடியாது.
விளக்கம்:

இந்திய ஒப்பந்தச் சட்டத்தின் 16 வது பிரிவு மற்றும் பொல்லாக் மற்றும் முல்லா ஆகியோரின் புத்தகத்தில் (1st பதிப்பு, 1905) , Black சட்ட அகராதி, ஜான் வெஸ்ட்லேக் சர்வதேச சட்டம், F.J.பெர்பர் (F.J.  Berber ) எழுதிய ஆறுகள் நூல்களிலிருந்து மேற்கோள்கள் காட்டப்பட்டுள்ளனவே ஒழிய ஒப்பந்தங்கள் எந்த பின்னணியில் தோன்றின என்ற விவாதகள் இல்லை. ஆயினும் ஒப்பந்தங்களின்  சமரசதன்மையை உச்சநீதிமன்றம் ஏற்றுக் கொண்டது ஆறுதல்.