(Arguments by Mr. Ranjit Kumar, the learned Solicitor General of India advanced on behalf of Union of India)
காவிரி ஆறு சம்மந்தமான உச்சநீதிமன்ற தீர்ப்பின் 398 முதல் 402 பக்கங்களில் கற்றறிந்த மத்திய அரசின் தலைமை வழக்கறிஞர் திரு ரஞ்சித் குமாரின் வாதங்கள்...
W. (Arguments on behalf of Union of India)
358. பல்வேறு மாநிலங்களுக்கிடையே எழும் நீர்த் தகராறுகள் சம்மந்தமான தீர்வுகளுக்கு, ஒரு பொறிமுறையை (mechanism) வழங்க வேண்டும் என்பதே 1956 சட்டம் இயற்றுவதற்கான நோக்கம் மற்றும் அது ஒரு முழுமையான குறியீடாகும் என்று வாதிட்டார். சட்டம் பிரிவு 4, 6, 6A மற்றும் 11 பல்வேறு பிரிவுகள் ஆகியவற்றை கூறி ஒரு தீர்ப்பாயத்தின் அமைப்பிற்காக நீர் பிரச்சினைகள் விசாரிக்க, தீர்ப்பாயத்தின் தீர்ப்பை அமுல்படுத்துவதற்கான ஒரு திட்டத்தை உருவாக்குவதற்கான அதிகாரம் என தன் வாதத்தினை உறுதிபடுத்தினார். மேலும், அத்தகைய நீர் தகராறுகளில் இந்த நீதிமன்றத்தின் அதிகார எல்லைக்கு ஒரு அரசியலமைப்பு தடை இருப்பது, அத்தகைய விரிவான விதிகள் இந்த சட்டமானது ஒரு முழுமையான குறியீடாகும் என்று எடுத்துக்காட்டுகிறது.
359. சட்டத்தின் ஏற்பாடுகளின் படி, தீர்ப்பாயத்தின் தீர்வளிப்பு (award) அதிகாரப்பூர்வ இதழில் வெளியிடப்பட்டவுடன், அதுவே இறுதி ஆகிறது மற்றும் அதை சட்டத்தின் பிரிவு 6 A செயல்படுத்த இயந்திரம் பற்றியும் மற்றும் இத்திட்டத்தை அமுல்படுத்துவதற்கான திட்டங்களை உருவாக்கவும் மத்திய அரசுக்கு அதிகாரமளிக்கிறது என சமர்ப்பித்துள்ளார். அத்தகைய திட்டம் பாராளுமன்றத்தின் இரு அவைகளுக்கும் முன் சமர்ப்பிக்க வேண்டியிருக்கிறது. தீர்ப்பாயத்தின் விருதை (award) செயல்படுத்த, அதிகாரவரம்பையும் அதிகாரத்தையும் தீர்மானிப்பதற்கு மத்திய அரசுக்கு அதிகாரங்கள் உள்ளது.
நுகர்வோர் பாதுகாப்பு சட்டத்தின் விதிமுறைகளில், இது நுகர்வோர் மன்றத்தின் உத்தரவை செயல்படுத்த முடியாத பட்சத்தில் சிவில் நீதிமன்றத்திற்கு அனுப்பப்பட வேண்டும்,1956 சட்டத்தின் விதிகள் அதற்கு முரணாக, தீர்ப்பாயத்தின் தீர்ப்பை, நீதிமன்றத்தின் ஆணையாக கருதப்பட்டு மத்திய அரசு திட்டத்தால் செயல்படுத்தப்பட வேண்டும்.
360- தீர்ப்பாயத்தால் அளிக்கப்பட்ட தீர்வளிப்புகள், சில சூழ்நிலைகளில் “may ”அதற்கு பதிலாக” “shall’ என்ற வார்த்தை பயன்படுத்தப்பட்டு, அதை செயல்படுத்தும் போது ஒரு திட்டம் கட்டமைக்கத் தேவை இல்லை. கிருஷ்ணா நீர் விவகாரம் தீர்ப்பாயம், கோதாவரி நீர் விவகாரம் தீர்ப்பாயம் தேவைப்படும் சமயத்தில் மட்டுமே கட்டமைக்கப்பட்டன. மற்றபடி நர்மதா நீர் விவகாரம் தீர்ப்பாயம் தவிர மற்ற தீர்ப்பாயங்களால் அளிக்கப்பட்ட தீர்வளிப்புகளில் எந்தவிதமான திட்டமும் இல்லை. அவரை பொறுத்தவரை, ஒரு திட்டத்தை உருவாக்குதல் என்பது கட்டாயமில்லை மற்றும் தேவையான நேரத்தில் மத்திய அரசு செயல்பாட்டுடன் இருக்க வேண்டியது அவசியமானது. 1956 சட்டத்தின் பிரிவு 6A பிரிவின் கீழ் திட்டத்தினை பாராளுமன்றத்தின் இரு அவைகளுக்கும் முன்பாக கொண்டு செல்ல வேண்டும் என வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளது. எனவே, அது ஒரு சட்டமியற்றும் கொள்கையாக கருதப்பட்டு, நீதிமன்றம், அத்தகைய சூழ்நிலையில், எந்த உத்தரவையும் வெளியிடக்கூடாது. Atlas Cycle Industries Ltd. and others v. State of Haryana49, Common Cause v. Union of India and others50, K.T. Plantation Private Limited another v. State of Karnataka51 and Accountant General, State of Madhya Pradesh v. S.K. Dubey and another போன்ற வழக்குகளை மேற்கோள் காட்டினார். சட்டம் விளக்கத்தின் போது Hukum Chand v. Union of India வழக்கைக் கூறி அதிலுள்ள மூன்று விதமான இடுகைகளை (laying), அதாவது, (i) மேலும் செயல்முறை இல்லாத இடுகை (ii) எதிர்மறையான தீர்மானத்திற்கு உட்பட்டது; மற்றும் (iii) உறுதியளிக்கும் தீர்மானத்திற்கு உட்பட்டது எனக் குறிப்பிட்டார்.
சட்டத்தின் பிரிவு 6(7) இன் அடிப்படையில் இந்த நீதிமன்றம் குறிப்பிட்ட சட்டத்தில் ஒரு குறிப்பிட்ட சட்டத்தை, குறிப்பாக நேரத்தில் அல்லது ஒரு குறிப்பிட்ட கால இடைவெளிக்குள் இயற்றுவதற்கு நிர்வாகிக்கும் அதிகாரிகளுக்கு ஒரு வலியுறுத்துக் கட்டளை (mandamus) பிறப்பிக்கக் கூடாது என வலியுறுத்தியுள்ளார். பிரிவு 6A தன்னை ஒரு முழுமையான குறியீடு எனவே, இந்த நீதிமன்றம் மத்திய அரசின் விருப்பப்படி அதை விட்டுவிட வேண்டும் என்பதை அவர் மேலும் வலியுறுத்தியுள்ளார்.
361. மற்ற மாநிலங்களுக்கு மற்றும் புதுச்சேரி யூனியன் பிரதேசத்தின் பிரிவு 6A மத்திய அரசுக்கு எந்த அசாதாரண அதிகாரத்தையும் வழங்கவில்லை எனவும் தீர்ப்பாயத்தால் நிறைவேற்றப்பட்ட விருதினை அமுல்படுத்துவதற்காக ஏதுவாக அல்லது இந்த நீதிமன்றம் செய்யும் மாற்றங்களை ஒரு திட்டத்தை கட்டமைக்க அதிகாரம் உண்டு என்ற முன்மொழிவுகளுக்கு எதிருரைத்தார். மேலும், அந்த திட்டத்தின் உருவாக்கம் மற்றும் பிற நடைமுறை துணைச்செயல்களின் போது திட்டத்தின் கீழ் இருப்பு அதிகாரிகளுக்கு எந்த பெரிய நிலையையும் வழங்க கூடாது என சமர்ப்பித்துள்ளார்.
சில விளக்கங்கள்:
குறிப்பிட்ட சட்டத்தில் ஒரு குறிப்பிட்ட சட்டத்தை, குறிப்பிட்ட நேரத்தில் அல்லது ஒரு குறிப்பிட்ட கால இடைவெளிக்குள் இயற்றுவதற்கு நிர்வகிக்கும் அதிகாரிகளுக்கு ஒரு வலியுறுத்துக் கட்டளை (mandamus) பிறப்பிக்கக் கூடாது என்ற வாதமும் அந்த திட்டத்தின் உருவாக்கம் மற்றும் பிற நடைமுறை துணைச்செயல்களின் போது திட்டத்தின் கீழ் இருப்பு அதிகாரிகளுக்கு எந்த பெரிய நிலையையும் வழங்க கூடாது என்ற வாதமும் எப்படி ஏற்றுக்கொள்ளமுடியும், 1982, மற்றும் 1924 ஒப்பந்தங்களில் கிருஷ்ணராஜ சாகர் மற்றும் மேலணை கட்டுப்பாட்டு அதிகாரிகளுகே அதிகாரமும், பணிகளும் கடப்பாடுகளும் உள்ளன.