கல்லறைப் பூவின் கண்ணீர் துளி: முத்துலெட்சுமி

புல்லில் பனித்துளி
என் கண்ணீர்த் துளி

தகரத்துக்கு
தங்க முலாமா

கருமை நிழலுக்கு
வண்ண நிறங்களா

காற்றின் கோபத்தில்
கருமேகங்கள் உருள்கின்றன

வடியும் மழையில்
உருள்கிறது கண்ணீர்

நட்புக்குள் கருப்பு ஆடா

வஞ்சியை வஞ்சிக்க
நஞ்சைத் தரலாமே

நயவஞ்சகப் பேச்செதற்கு
நட்பெனும் முகமூடியில்

துரோகங்கள் அமில மழை
மென்று விழுங்குகிறேன்

நாடி நரம்பை அறுத்தெரிந்து
குருதிச் சூட்டில் குளிக்கும்
நாசம் நட்பில் துரோகம்

இதோ
முகமூடி அணிந்து
தூக்கிலிடப்படுகிறேன்