பழமொழி நானூறு
விளிந்தாரே போலப் பிறராகி நிற்கும்
முளிந்தாரைத் தஞ்சம் மொழியலோ வேண்டா
அளிந்தார்கண் ஆயினும் ஆராயா னாகித்
தெளிந்தான் விளிந்து விடும். (பாடல்-42)
தம்மாட்டு அன்புடையாரிடத்தாயினும், ஆராய்தல் இலனாகித் தெளிந்தவன், அழிந்து விடுவான். எப்பொழுதும் வெகுண்டாரே போல இருந்து, அன்பின்மையின் வேறாகி நிற்கும் ஈரமற்றாரை, (தேறவேண்டாம் என்று) உறுதியாகச் சொல்ல வேண்டுவதில்லை. (க-து.) தம்மாட்டு அன்புடையாரிடத்தே ஆராயாது தம் மறையை வெளியிட்டார் கெடுவர் என்றால், பிறரை நம்பலாகாது என்பது சொல்ல வேண்டா. "அளிந்தார்கண் ஆயினும்ஆராயானாகித் தெளிந்தான் விளிந்துவிடும்' என்பது பழமொழி.