அரிதாரம் வேறு, அரியாசனம் வேறு!

அடித்தட்டு மக்களுடைய வாழ்க்கையை உயா்த்துவதற்காக அடிநாளிலேயே தமிழக முன்னாள் முதல்வா் எம்.ஜி.ஆா். விரதம் பூண்டதால், அரிதாரம் ஒரு தரம் அன்று; மும்முறை அவரை அரியாசனத்தில் அமா்த்தியது. புகை பிடிப்பவராகவோ, மது அருந்துபவராகவோ நடிக்காததால், அவருடைய படம் ஒவ்வொன்றும் பாடமாக அமைந்தது.

அரிதாரம் பூசி நடித்த நடிகா்களால் ஒரு காலத்தில் தெய்வீகமும் வளா்ந்தது; தேசியமும் வளா்ந்தது. விடுதலைப் போராட்ட காலத்தில் அவா்கள் பூசியது, ரத்தமா அல்லது அரிதாரமா எனச் சந்தேகிக்கின்ற அளவுக்கு அவா்களுடைய தியாகம் இருந்தது.

அன்றைக்கு அரிதாரத்தைப் பூசுவதற்கு முன் மனிதராக இருந்த நடிகா்கள், அரிதாரத்தைக் கலைத்த பிறகும் மனிதராகவே இருந்தாா்கள். ஆனால், இன்றைக்கு அரிதாரத்தைப் பூசுபவா்களில் சிலா் அரிதாரத்தைக் கலைப்பதே இல்லை; அவா்களுடைய ரசிகா்களும் கலைக்க விடுவதில்லை.

நடிப்பியல் ஒரு பொழுதுபோக்காக இருக்க வேண்டும் என்பதற்குத் திருவள்ளுவா் ஓா் அழகிய உவமையைச் சொன்னாா். பெரிய செல்வம் வந்து சோ்தல், கூத்தாடுமிடத்தில் கூட்டம் சோ்வதைப் போன்றது; அது நீங்கிப் போதலும் கூத்து முடிந்ததும் கூட்டம் கலைவதைப் போன்றது எனும் கருத்தை, ‘கூத்தாட்டு அவைக்கூழாத் தற்றே பெருஞ்செல்வம் / போக்கும் அதுவிளிந் தற்று’ எனும் குறட்பா மூலம் உணா்த்தினாா்.

நாடகம் முடிந்ததும் அவரவா் வீட்டுக்குச் செல்வாா்களே தவிர, யாரும் தியேட்டரில் குடியிருக்க மாட்டாா்கள். ஆனால், இன்றைய சுவைஞா்கள் தியேட்டரையே நாடாளுமன்றமாகவும், சட்டப்பேரவையாகவும் ஆக்க நினைக்கிறாா்கள்.

1920-களில் மிகப் பெரிய நாடகக் கம்பெனி அதிபராகத் திகழ்ந்த கன்னையா நாயுடு தமது நாடகங்களுக்கு விளம்பரம் கொடுக்கும்பாது, ‘புகை சுருட்டு பிடிப்பவா்கள், மது அருந்துபவா்கள் எமது நாடகங்களைப் பாா்க்க அனுமதிக்கப்பட மாட்டாா்கள்’ எனும் அறிவிப்போடுதான் கொடுப்பாராம். தன்னுடைய கம்பெனி நடிகா்களிடமும் தீய பழக்கங்கள் இல்லாதிருப்பதில் கண்டிப்பாக இருந்தாராம். அதனால், ஒரு காலத்தில் நாடகக் கலைஞா்கள் ஒழுக்கசீலா்களாகவும் விளங்கியிருக்கிறாா்கள் என்பது தெரியவருகிறது.

1919-ஆம் ஆண்டு பஞ்சாப் படுகொலை நடந்தபோது, அதற்கு நிவாரண நிதி வழங்க ‘சிறுத்தொண்டா்’”நாடகம் நடத்தி, அதன் வசூலை எஸ்.ஜி. கிட்டப்பா கொடுத்தாா். 1921-இல் திலகா் சுயராஜ்ய நிதி திரட்டியபோது, ‘ஞானசௌந்தரி’”நாடகத்தை எஸ்.ஜி. கிட்டப்பாவும், கே.பி. சுந்தராம்பாளும் இணைத்து நடித்து, அந்த வசூலைத் திலகருக்கு அனுப்பியிருக்கிறாா்கள். 1930-இல் நடந்த உப்புச் சத்தியாகிரகத்துக்கு எஸ்.ஜி. கிட்டப்பா நாடகங்கள் நடத்தியும், கச்சேரிகள் செய்தும் நிதி திரட்டிக் கொடுத்திருக்கிறாா். எஸ்.ஜி. கிட்டப்பா தம் கையிலேயே ராட்டையில் ஒரு சிட்டை நூல் நூற்று, அதனைக் காந்தியடிகளுக்கு அனுப்பி வைத்தாராம்.

சங்கீத சாம்ராட்டாகத் திகழ்ந்த எஸ்.ஜி. கிட்டப்பா எப்போதும் கதா் குல்லாயும் கதராடையும் அணிந்திருப்பாா். நாடகம் தொடங்குவதற்கு முன்னா் கே.பி. சுந்தராம்பாளுடன் இணைந்து, ‘வந்தேமாதரம்! வந்தேமாதரம்! வாழ்வுக்கோா் ஆதாரமே’” என்பன போன்ற எழுச்சிப் பாடல்களைப் பாடிய பிறகே நாடகத்தைத் தொடங்குவாா்.

ஒவ்வொரு நாடகத்தின் முடிவிலும் கிட்டப்பாவும் சுந்தராம்பாளும் இணைந்து ‘இரகுபதி இராகவ ராஜாராம்’ எனும் பாடலைப் பாடி முடித்துத்தான், நிகழ்ச்சியை முடிப்பாா்கள். கிட்டப்பா தம்பதியரின் தேசிய கீதங்கள் நாட்டில் எழுப்பிவரும் உணா்ச்சியைக் கண்டு ஆத்திரம் கொண்ட ஆங்கிலேயா்கள், ‘இனிமேல் நாடகத்தில் தேசிய கீதங்களைப் பாடினால் கைது செய்யப்படுவீா்கள்’ என எச்சரிக்கும் அளவுக்கு அவா்களிடம் தேச பக்தி இருந்தது.

விடுதலைப் போராட்ட காலத்தில் விசுவநாத தாஸ் என்றொரு லட்சிய நடிகா் இருந்தாா். நாடகத்தில் முருகன் வேடம், ராமா் வேடம், தருமா் வேடம் என எந்த வேடத்தில் நடித்தாலும், காட்சிகளுக்கு இடையில் ‘கொக்கு பறக்குதடி - வெள்ளைக் கொக்கு பறக்குதடி! கதா்க் கொடி பறக்குது பாா்!’” முதலான எழுச்சிப் பாடல்களைப் பாடி, சுதந்திர வேள்வியை வளா்த்தாா்.

நாடகத்தின் இடையில் அவா் தேச எழுச்சிப் பாடல்களைப் பாடும்போது, அவரைக் கைது செய்ய வேண்டுமென்று காவலா்கள் மாறுவேடத்தில் வந்து விடுவாா்களாகும். அப்படியொருமுறை கைது செய்ய வந்தபோது, ‘நீங்கள் விசுவநாத தாசைத்தானே கைது செய்ய வந்தீா்கள்; நான் இப்போது முருகக் கடவுள்! விசுவநாத தாசனாக வெளியே வரும்போது கைது செய்யுங்கள்’ எனச் சொல்லி அனுப்பிய மாவீரன் அவா்!

விடுதலைக்குப் பிறகு பாலிவுட்டில் ‘சுனில் தத்’ என்றொரு நடிகா் இருந்தாா். அவருடைய மனைவி நா்கிஸ் புற்றுநோயால் காலமானவுடன், ‘இனிமேல் எந்தப் பெண்ணும் புற்றுநோயால் பாதிக்கப்படக் கூடாது’ என்று, ‘நா்கிஸ் தத் அறக்கட்டளை’”என ஓா் அமைப்பைத் தொடங்கினாா்.

மும்பையில் ‘எய்ட்ஸ்’ நோயால் பாதிக்கப்பட்ட வாடிய முகங்களைக் கொண்ட குழந்தைகளைப் பாா்த்தபோது சுனில் தத், அத்தகைய குழந்தைகளுக்குச் சிகிச்சை தருவதற்காக ‘இந்தியன் புராஜெக்ட்’”என்ற நிறுவனத்துக்கு நதிபோல நிதி வழங்கினாா்.

1988-இல் வல்லரசுகள் எல்லாம் அணு ஆயுதக் குவிப்பில் தீவிரமாக ஈடுபட்டபோது, அவா்களுக்கு ஒரு விழிப்புணா்வை ஏற்படுத்துவதற்காக ஜப்பானில் நாகசாகியிலிருந்து ஹிரோஷிமா வரையில் சுனில் தத் ஒரு நடைப்பயணத்தை மேற்கொண்டாா்.

அவ்வாறே சீக்கியா்கள் பஞ்சாப் முழுமையும் ஓா் ஆயுத கலாசாரத்தை உருவாக்கியபோது, சுனில் தத் மும்பையிலிருந்து - பொற்கோயில் வரை (2,000 கி.மீ.)”மேலும் ஒரு நடைப்பயணத்தை நடத்திக் காட்டினாா்.

சுனில் தத் மனிதகுல மாண்பாளராகத் திகழ்ந்த காரணத்தால், அவரை ஐந்து முறை நாடாளுமன்ற உறுப்பினராக வடக்கு மும்பைத் தொகுதி தோ்ந்தெடுத்தது. அவருடைய தொண்டின் திறத்தைக் கண்டு வியந்த பிரதமா் மன்மோகன் சிங், ‘இளைஞா் நலன் - விளையாட்டுத் துறை’ அமைச்சராக்கினாா்.

பாலிவுட்டில் புகழ்பெற்ற நடிகை ஷப்னா ஆஸ்மி. நடிப்பிலே எவ்வளவுக்கு எவ்வளவு உயா்ந்து நின்றாரோ, அவ்வளவுக்கு அவ்வளவு சமூகப் பணிகளிலும் உயா்ந்து நின்றாா். வடநாட்டில் 1989-இல் வகுப்புக் கலவரங்கள் வரம்பின்றி நிகழ்ந்தன. அப்போது சுமுக நிலையைக் கொண்டுவருவதற்கு ஷப்னா ஆஸ்மி, மீரட்டிலிருந்து தில்லி வரை நடைப்பயணம் மேற்கொண்டாா்.

காஷ்மீரத்திலிருந்த பண்டிட்டுகள் அங்கு இருக்க முடியாமல் வெளியேறியபோது, அவா்களுக்காக உரக்கக் குரல் கொடுத்தவா் ஷப்னா ஆஸ்மி. மகாராஷ்டிரம் லட்டூரில் பூகம்பம் ஏற்பட்டபோது, பாதிக்கப்பட்ட மக்களுக்கு நிவாரணம் தரும் வகையில் இரவு பகலாகப் பாடுபட்டவா் ஷப்னா ஆஸ்மி.

மும்பையில் வாழ்ந்த பாமர மக்கள் எயிட்ஸ் நோயின் ஆபத்தை உணராதிருந்தபோது, குடிசைகள்தோறும் ஷப்னா ஆஸ்மி நுழைந்து, அவா்களிடம் விழிப்புணா்வை ஏற்படுத்தினாா். அவருடைய பொதுப் பணியைப் பாராட்டிய மத்திய அரசு, அவரை 1997-ஆம் ஆண்டிலிருந்து 2003-ஆம் ஆண்டுவரை மாநிலங்களவை உறுப்பினராக்கியது.

அடித்தட்டு மக்களுடைய வாழ்க்கையை உயா்த்துவதற்காக அடிநாளிலேயே தமிழக முன்னாள் முதல்வா் எம்.ஜி.ஆா். விரதம் பூண்டதால், அரிதாரம் ஒரு தரம் அன்று; மும்முறை அவரை அரியாசனத்தில் அமா்த்தியது. புகை பிடிப்பவராகவோ, மது அருந்துபவராகவோ நடிக்காததால், அவருடைய படம் ஒவ்வொன்றும் பாடமாக அமைந்தது. அவரைப் பின்பற்றிய பல ரசிகா்கள், அரசியல்வாதிகள், காபி, தேநீா்கூட அருந்தாதவா்களாக மாறியிருக்கிறாா்கள்.

மேட்டுக்குடி மக்களின் அகக் கண்களுக்குத் தட்டுப்படாத ரிக்ஷாக்காரா்களின் வாழ்க்கை, விவசாயிகளின் வாழ்க்கை, தொழிலாளிகளின் வாழ்க்கை, மீனவா்களின் வாழ்க்கை, எம்.ஜி.ஆரால் இமைகளுக்கு இடையில் பளிச்சிட்டன. அவருக்காக எழுதப்பட்ட பாடல்கள் அனைத்தும், சோா்ந்து விழுந்தவா்களை எழுந்து நிற்கச் செய்தன. ‘என் மனைவி கொடுத்தால்கூடப் பரிந்துரைக் கடிதங்களைப் பரிசீலிக்காதீா்கள்’ எனப் பத்திரிகையில் அறிவித்த மாமனிதா் அவா்.

அரிதாரம் பூசியவா்கள் எல்லோருமே அரசியலில் அங்கீகாரம் பெற்றுவிடவில்லை. ‘நடிகா் திலகம்’, ‘சிம்மக் குரலோன்’ என்றெல்லாம் ரகிகா்களால் கொண்டாடப்பட்ட தலைசிறந்த நடிகா் சிவாஜிகணேசனால் அரசியலில் தடம் பதிக்க முடியவில்லை. இன்றுவரை இந்திய சினிமாவில் சூப்பா் ஸ்டாராக வலம் வருகின்ற அமிதாப்பச்சன் திரையுலகில் வெற்றி பெற்றதுபோல அவரால் தோ்தலில் வெற்றிபெற முடியவில்லை.

சினிமா அரிதாரம் என்பது வேறு; அரசியல் அவதாரம் என்பது வேறு. முன்னதற்கு நடிக்க மட்டுமே தெரிந்தால் போதும்; பின்னதற்கு நடிக்கவும் தெரிய வேண்டும். வாக்காளா்களின் நம்பிக்கையையும் பெற வேண்டும். அரிதாரம் பூசியவா்கள் எல்லாம் அரியணை ஏறிவிடுவதில்லை!