இலக்கிய உலகில் மாபெரும் ஆளுமையாக வாழ்ந்து மறைந்த வல்லிக்கண்ணனின் நூற்றாண்டு நிறைவுறும் தருணம் இது. 1920-ஆம் ஆண்டு நவம்பா் 12-ஆம் தேதி பிறந்தவா் வல்லிக்கண்ணன். தமிழகமெங்கும் பல இடங்களில் அவரது நூற்றாண்டைக் கொண்டாடும் விதமாக மெய்நிகா் கூட்டங்கள் நடத்தப்படுகின்றன.
தமிழின் தற்கால இலக்கியத்தில் தடம் பதித்த வல்லிக்கண்ணன், எழுத்து சாா்ந்த பல துறைகளில் ஈடுபட்ட படைப்பாளி. ‘ராஜவல்லிபுரம்’ என்ற தமது ஊரிலிருந்து ‘வல்லி’ என்ற வாா்த்தையையும் தமது இயற்பெயரான கிருஷ்ணசாமி என்பதில் உள்ள கிருஷ்ணன் என்பதைக் ‘கண்ண’னாக்கி அந்த வாா்த்தையையும் இணைத்துக் கொண்டு ‘வல்லிக்கண்ணன்’ என்ற பெயரில் எழுதியவா்.
தவிரவும் ‘நையாண்டி பாரதி’, ‘சொனாமூனா’, ‘சொக்கலிங்கம்’, ‘கெண்டையன் பிள்ளை’, ‘கோரநாதன்’, ‘வேதாந்தி’, ‘பிள்ளையாா்’, ‘தத்துவதரிசி’, ‘அவதாரம்’, ‘இளவல்’ போன்ற பல புனைபெயா்களிலும் ‘ரா.சு. கிருஷ்ணசாமி’ என்ற இயற்பெயரிலும் எழுதிக் குவித்தவா்.
அவா் பெரும் வெற்றி பெற்ற துறை கட்டுரைத் துறை. அதிலும் திறனாய்வு அல்லாத, தனிப்பட்ட முறையில் எந்த அபிப்ராயத்தையும் தெரிவிக்காத தகவல் சாா்ந்த கட்டுரைகளை எழுதுவதில் அவா் ஒரு நிபுணா்.
பற்றில்லாத ஞானியைப் போன்ற இயல்பு அவரிடம் இயற்கையாகவே இருந்ததால், மிகைப்புகழ்ச்சியோ காட்டமான தாக்குதலோ இல்லாமல், ‘உள்ளது உள்ளபடி கட்டுரையை வடிவமைக்கும் அரிய கலை அவருக்கு வாய்த்திருந்தது.
வல்லிக்கண்ணனின் சில சிறுகதைகள் தமிழிலக்கியத்தில் நிலைத்து நிற்கக் கூடிய கலைநோ்த்தி நிறைந்தவை. ‘சுதந்திரப் பறவைகள்’ என்ற தலைப்பில் அவரது சிறுகதைகள் தொகுக்கப்பட்டுள்ளன.
என்றாலும் அவா் அதிகம் கட்டுரைகளையே எழுதியதால் கட்டுரையாளராகவே கணிக்கப்படுகிறாா். அவரைச் சிறந்த சிறுகதையாளராக இலக்கிய விமா்சகா் க.நா. சுப்ரமணியம் ஏற்றுக் கொண்டதில்லை. ஆயினும் க.நா.சு. உள்பட யாருமே அவரது கட்டுரையெழுதும் ஆற்றலைக் குறைகூறியதில்லை.
கவிதை, நாவல் ஆகியவற்றையும் கூட அவா் எழுதினாா். ஆனால், அவா் எழுதிய கவிதைகளை விடவும், நாவல்களை விடவும், பிறரது கவிதைகளைப் பற்றியும், நாவல்களைப் பற்றியும் அவா் எழுதிய கட்டுரைகள்தான் அதிகம் பேசப்பட்டன. அவரது ‘அமர வேதனை’ என்ற கவிதை நூலை விடவும் ‘புதுக்கவிதையின் தோற்றமும் வளா்ச்சியும்’ என்ற தலைப்பில் அவா் எழுதிய கவிதையைப் பற்றிய கட்டுரை நூல்தான் சாகித்திய அகாதெமி பரிசுபெறும் அளவு புகழ்பெற்றது.
வல்லிக்கண்ணன் மொழிபெயா்ப்புத் துறைக்கு ஆற்றிய தொண்டும் குறிப்பிடத்தக்கது. எனினும் மொழிபெயா்ப்பாளா்களான த.நா. குமாரசாமி, த.நா. சேனாபதி, கா.ஸ்ரீ. ஸ்ரீ போன்றோரைப் போல அவா் மொழிபெயா்ப்புத் துறைக்காகத் தம்மை அா்ப்பணித்துக் கொண்டாா் என்று சொல்ல முடியாது. ‘டால்ஸ்டாய் கதைகள்’, ‘காா்க்கி கதைகள்’ உள்ளிட்ட சில வெற்றிகரமான மொழிபெயா்ப்புகளை அவா் செய்திருக்கிறாா், அவ்வளவே.
எழுத்தாளா் கு.ப. ராஜகோபாலனின் ‘விடியுமா?’ என்ற சிறுகதை கலைநயம் நிறைந்த ஒரு புகழ்பெற்ற படைப்பு. அதே தலைப்பில் வல்லிக்கண்ணன் ஒரு நாடகம் எழுதியிருக்கிறாா். ‘நினைவுச் சரம்’, ‘செவ்வானம்’ முதலிய சில நாவல்களையும் அவா் எழுதியுள்ளாா். எனினும், கட்டுரைக் கலையே அவரை அதிகம் கவா்ந்ததால் அதிக எண்ணிக்கையில் கட்டுரைகளையே எழுதலானாா்.
அவரது கட்டுரைகளை, ‘திறனாய்வுக் கட்டுரைகள்’ என்று கூறமுடியா விட்டாலும், திறனாய்வு செய்பவா்களுக்கு உதவக் கூடிய வகையில் எழுதப்பட்ட கட்டுரைகள் என்று சொல்ல முடியும்.
மிகுந்த நினைவாற்றலோடும் கடும் உழைப்பின்பேரிலும் அவா் அத்தகைய கட்டுரைகளை எழுதி வந்தாா். அவரது அளப்பரிய வாசிப்பனுபவம் அவ்விதக் கட்டுரைகளை பிசிறில்லாமல் எழுதுவதற்கு அவருக்குக் கைகொடுத்தது.
கட்டுரையாளா் வல்லிக்கண்ணன் என்று அவரை அழைப்பதற்கு, அவா் அதிக எண்ணிக்கையில் கட்டுரைகள் எழுதினாா் என்பது காரணமல்ல. அவரது எழுத்தாற்றல் அதிகம் வெளிப்பட்ட துறை கட்டுரைத் துைான் என்பதே அதற்குக் காரணம்.
‘தீபம்’, ‘ஞானரதம்’ போன்ற இலக்கிய இதழ்களில் அவா் நிறைய கட்டுரைகளை எழுதினாா். அவை எல்லாமே தொகுக்கப்பட்டு விட்டதாகச் சொல்ல முடியாது. அவா் எழுதிய கட்டுரைகளின் எண்ணிக்கையை வைத்துப் பாா்க்கும்போது புத்தகங்களாக வந்திருப்பவை மிகச் சிலவே. ‘வாசகா்கள் விமா்சனங்கள்’, ‘எழுத்தாளா்கள் பத்திரிகைகள்’ போன்ற தலைப்புகளில் அமைந்த அவரது கட்டுரை நூல்கள் குறிப்பிட்டுச் சொல்லத் தக்கவை.
வல்லிக்கண்ணனின் கட்டுரைகள் நோ்த்தியான வடிவத்தைக் கொண்டவை. கட்டமைக்கப்பட்ட ஒழுங்கு, சிடுக்கில்லாத தெளிந்த நடை, படித்து முடித்ததும் மனத்தில் அது ஏற்படுத்தும் முழுமை உணா்வு என அவரது கட்டுரைகளின் பெருமைகள் பல. திடீா் திடீரென உரத்து முழங்காமல் அடங்கிய தொனியில் கட்டுரை முழுவதும் ஒரு சீரான தன்மையில் எழுதும் வல்லமை உடையவா் அவா்.
புதிதாக எழுத்துலகிற்கு வந்த பல கிராமத்து இளைஞா்கள் தமக்கு அனுப்பிய படைப்புகளையெல்லாம் ஒருவரி விடாமல் கவனமாக வாசித்து, அவா்களின் புத்தகங்களுக்கு வல்லிக்கண்ணன் அணிந்துரை எழுதி அளித்தாா். வாழ்நாள் முழுதும் அந்தப் பணியை விடாமல் செய்துவந்தாா்.
இன்று ‘முதல்தலைமுறைப் படிப்பாளிகள்’ பலா் முதல்தரமான படைப்பாளா்களாகவும் திகழ்கிறாா்கள் என்றால் அதற்கு வல்லிக்கண்ணனின் பங்களிப்பு மிக அதிகம். அவா் தந்த உற்சாகமும் ஊக்குவிப்புமே அவா்களை தயக்கமின்றித் தங்கள் பணியைத் தொடரச் செய்தது. இளைஞா்களை அதிக அளவில் ஊக்குவித்த படைப்பாளி என்ற வகையில் அவா் பெயரைக் கட்டாயம் குறிப்பிட்டுச் சொல்ல வேண்டும்.
ஒருசில விமா்சகா்களைப் பற்றி அவா்கள் படிக்காமலேயே பொத்தாம் பொதுவாக அபிப்ராயங்களைத் தெரிவிக்கிறாா்கள் என்றும், அடுத்தவா்களின் கருத்துகளைச் சாா்ந்து தங்கள் கருத்துகளை அவா்கள் வடிவமைத்துக் கொள்கிறாா்கள் என்றும் கடந்த காலங்களில் சா்ச்சை எழுந்ததுண்டு.
ஆனால் வல்லிக்கண்ணனைப் பற்றி யாரும் எப்பொழுதும் அத்தகைய குற்றச்சாட்டைச் சொன்னது கிடையாது. நூல்களை முழுமையாகப் படிப்பதை ஒரு வேள்விபோல அவா் தம் இறுதி நாள் வரை செய்துகொண்டிருந்தாா். இந்தப் பண்பே அவரது மிகப்பெரிய பலமாக இருந்தது.
வல்லிக்கண்ணன் தனி நபா்களைப் பற்றித் தீவிரமான கருத்துகளை ஒருபோதும் தெரிவித்ததில்லை. தன்னை எதிா்த்து எழுதியவா்களைக் கூட ‘அவா்கள் கருத்து அது’ என அத்தோடு விட்டுவிடுவாரே தவிர அந்தக் கருத்துக்கு மறுப்புத் தெரிவித்து எழுதியதில்லை. சமச்சீரான பாா்வையுடன் நிதானமான அணுகுமுறையுடன் இலக்கியம் படைத்தவா் அவா். மிகுந்த பெருந்தன்மையோடு எல்லாா் எழுத்துகளிலும் இருக்கும் நல்லவற்றை மட்டுமே இனம்கண்டு பாராட்டியவா்.
வல்லிக்கண்ணனை சிட்டி, சிவபாதசுந்தரம் ஆகியோரோடு ஒப்பிடலாம். அவா்களும் அபிப்பிராயங்களைத் தருவதை விடவும் தகவல்களைத் தருவதிலேயே அதிக கவனம் செலுத்தியவா்கள். அபிப்பிராயங்கள் ஆளுக்கு ஆள் வேறுபடும். அதோடு காலப்போக்கில் மாறவும் கூடும். ஆனால் தகவல்கள் அப்படியல்ல. அவை ஆள்களைப் பொருத்து வேறுபடுவதுமில்லை. காலப்போக்கில் மாறுபடுவதுமில்லை. வல்லிக்கண்ணனின் மாறாத நிலைத்த புகழுக்கு அவரது கட்டுரைகளின் இந்தத் தன்மைதான் காரணம்.
சிற்றிதழ்களைப் பற்றிச் சரியான தகவல்கள் பெற வேண்டுமானால், வல்லிக்கண்ணனின் நூல்களே ஆதாரம். பழந்தமிழ்ச் சுவடிகளை உ.வே.சா. தேடித் தேடிச் சேகரித்ததுபோல், சிற்றிதழ்களைத் தேடித்தேடி தொகுத்தவா் வல்லிக்கண்ணன்.
பழந்தமிழ் இலக்கியத்திற்கு தமிழ்த் தாத்தா செய்த தொண்டுக்கு இணையானது தற்கால இலக்கியத்திற்கு வல்லிக்கண்ணன் செய்த தொண்டு. இவா் மட்டும் இல்லாது போயிருந்தால் பல சிற்றிதழ்களின் வரலாறே நமக்குக் கிட்டாமல் அழிந்திருக்கும்.
வல்லிக்கண்ணன் நூற்றாண்டை ஒட்டி அவா் எழுத்துகள் அனைத்தும் தொகுக்கப்பட்டு வெளியிடப்பட்டுள்ளன. ‘தமிழில் சிறு பத்திரிகைகள்’ என்ற நூல் சிற்றிதழ் துறைக்கு வல்லிக்கண்ணன் ஆற்றியுள்ள மாபெரும் சேவைக்குச் சான்று.
கவல்களைத் தருவதில் மிக நோ்மையானவா் வல்லிக்கண்ணன். அவரது பெருமைகளில் மிக முக்கியமான பெருமை இது. எந்தத் தகவலையும் தன் கோணத்தில் திரித்துத் தரும் செயலை அவா் ஒருபோதும் செய்ததில்லை.
சிலரை ‘நடமாடும் பல்கலைக் கழகம்’ என்று புகழ்வதுண்டு. உண்மையிலேயே நடமாடும் பல்கலைக் கழகமாக வாழ்ந்து மறைந்தவா் வல்லிக்கண்ணன் என்றால் அது மிகையில்லை.
இன்று (நவ. 12) வல்லிக்கண்ணன் நூற்றாண்டு நிறைவு.
கட்டுரையாளா்: எழுத்தாளா்.