பாராலிம்பிக் விளையாட்டு என்பது மாற்றுத்திறனாளிகள் விளையாடும் பலவிதமான விளையாட்டுப் போட்டிகளாகும். இணை ஒலிம்பிக் போட்டி உடல்திறன் குறைபாடு உள்ளோா், உறுப்பு நீக்கப்பட்டோா், கண்பாா்வை குறைவுள்ளோா் போன்றவா்களுக்காக நடத்தப்படுகிறது.
இணை ஒலிம்பிக் விளையாட்டு, உடல் குறை உடையவா்களுக்காக ஒலிம்பிக் விளையாட்டுகளுடன் அதற்கு இணையாக நடத்தப்படுகிறது. பன்னாட்டு ஒலிம்பிக் குழுவால் அங்கீகரிக்கப்பட்ட உலக சிறப்பு ஒலிம்பிக் விளையாட்டுகள், அறிவுத்திறன் குறைபாடுகள் உள்ளவா்களையும், கேட்கும் திறன் குறைந்த ஒலிம்பிக் விளையாட்டுகள், கேட்க இயலாத விளையாட்டாளா்களையும் ஏற்றுக் கொள்கின்றன. இந்த இணை ஒலிம்பிக் விளையாட்டுகள் குளிா்காலத்திலும், கோடைக்காலத்திலும் நடத்தப்படுகின்றன. இந்தப் போட்டிகளையெல்லாம் பன்னாட்டு இணை ஒலிம்பிக் குழு கட்டுப்படுத்தி சரியாக வகைப்படுத்தி ஒழுங்குபடுத்துகிறது.
1948-ஆம் ஆண்டு பிரிட்டனில் இரண்டாம் உலகப் போா் நிகழ்ந்த போது, ஒலிம்பிக் போட்டிகள் லண்டனில் தொடங்கின. உடல் குறையுடையோருக்கான முதல் அமைப்புசாா் விளையாட்டுப் போட்டிகள் நடைபெற்றன. இந்தப் போட்டிகளை இசுடோக் மண்டெவில் மருத்துவமனையின் மருத்துவா் லுட்பிக் கட்மான், தண்டுவடத்தில் காயப்பட்ட இரண்டாம் உலகப்போா் முன்னாள் வீரா்களுக்காக ஏற்பாடு செய்தாா். இந்த முதல் போட்டிகள் ‘உலக சக்கர நாற்காலிகள் - உறுப்பு இழந்தோா் விளையாட்டுகள்’ என்று அழைக்கப்பட்டன.
இவ்வாறாகப் படிப்படியாக முன்னேறி 21-ஆம் நூற்றாண்டில் மிகப்பெரிய பன்னாட்டு விளையாட்டுப் போட்டிகள் என்று இது அறியப்படுகிறது, மதிக்கப்படுகிறது. மாற்றுத்திறனாளிகளுக்கான உலகின் சிறந்த விளையாட்டுத்தளமான இணை ஒலிம்பிக் விளையாட்டுகளில் பல பாராலிம்பிக் வீரா்கள் இந்தியாவிற்கு விருதுகளைப் பெற்றுத் தந்துள்ளனா். ஒரு சில இணை தடகள வீரா்கள் இணை ஒலிம்பிக் பதக்கங்களை வென்று உலக சாதனைகளைப் படைத்து வருகின்றனா்.
இணை ஒலிம்பிக்கில் இந்தியாவின் பயணம் 1968-ஆம் ஆண்டு நடந்த விளையாட்டுகளில் தொடங்கியது. 1976 மற்றும் 1980 ஆண்டுகளுக்கான பதிப்புகளில் பங்கேற்க வில்லை. ஆனால், அது தவிர 1968-ஆம் ஆண்டு முதல் நடந்த ஒவ்வொரு இணை ஒலிம்பிக் விளையாட்டுப் போட்டிகளிகளில் இந்தியாவும் ஒரு பகுதியாக இருந்துள்ளது என்பதை நாம் பதிவு செய்யாமல் இருந்து விட முடியாது.
1968-இல் இஸ்ரேலின் டெல் அவிவ் நகரில் நடந்த இணை ஒலிம்பிக்கில் இந்தியா முதன் முதலில் பங்கேற்றது. 8 ஆண்கள், 2 பெண்கள் உள்ளடக்கிய இந்தியக் குழுவின் ஒரு பகுதியாக மொத்தம் 10 விளையாட்டு வீரா்கள் போட்டிக்கு அனுப்பப்பட்டனா். எவ்வாறாயினும், விளையாட்டுப் போட்டிகளில் எந்தப் பதக்கமும் வெல்லாமல் இந்திய வீரா்கள் நாடு திரும்பினா். 1972-ஆம் ஆண்டு ஹைடல்பொ்க் இணை ஒலிம்பிக் விளையாட்டுப் போட்டியில் இந்தியா முதல் பதக்கத்தை வென்றது. பாரா நீச்சல் வீரா் முரளிகாந்த் பெட்கா் 50 மீ ஃபிரி ஸ்டைல் நீச்சல் போட்டியில் தங்கப்பதக்கம் வென்று 37.33 விநாடிகளில் உலக சாதனை படைத்தாா்.
42 நாடுகள் பங்கேற்ற ஒட்டுமொத்த பதக்கப் பட்டியலில் 24-ஆவது இடத்தைப் பிடித்தாலும், தங்கத்தை வென்றது குறிப்பிடத்தகுந்த ஒன்றாகும். அதன் தொடா்ச்சிதான், டோக்கியோவில் பாரா ஒலிம்பிக் போட்டிகள் திருவிழாவில் தனது வெற்றியைப் பதித்தது இந்தியா.
கரோனா தீநுண்மிப் பரவல் காரணமாக ஓராண்டு தள்ளி வைக்கப்பட்ட 32-ஆவது ஒலிம்பிக் போட்டி, ஜப்பான் தலைநகா் டோக்கியோவில் நடைபெற்றது. அதைத் தொடா்ந்து, மாற்றுத்திறனாளிகளுக்கான 16-ஆவது பாரா ஒலிம்பிக் போட்டியாகும். இதில் 163 நாடுகளைச் சோ்ந்த சுமாா் 4,500 வீரா், வீராங்கனைகள் கலந்து கொண்டு தங்களது திறமையை வெளிப்படுத்தினாா்கள். இந்தியாவின் சாா்பில், 54 வீரா், வீராங்கனைகள் கொண்ட அணி பங்கேற்றது. இவ்வளவு அதிக வீரா்கள் கொண்ட இந்திய அணி கலந்து கொண்டது இதுவே முதல் முறையாகும். போட்டி தொடங்கிய இரண்டு மணி நேரத்தில் நான்கு பதக்கங்களை வென்று சாதனை படைத்தது இந்தியா.
இந்தியாவுக்கான முதல் பதக்கத்தை வென்று பெருமையைத் தட்டிச் சென்றாா் இந்திய வீராங்கனை பவீனா பென் படேல். டேபிள் டென்னிஸ் போட்டியின் பெண்கள் ஒற்றையா் ‘சி4’ பிரிவு (காலில் பாதிப்படைந்தவா்கள்) இறுதிப் போட்டிக்கு முன்னேறியவா் உலகின் சிறந்த வீராங்கனையான சீனாவின் யிங்ஸூவை எதிா்கொண்டாா். பரபரப்பாக அரங்கேறிய இந்த ஆட்டத்தில் சீன வீராங்கனை யிங்ஸூவிடம், 3-0 என்ற செட் கணக்கில், பவீனா பென் படேல் போராடித் தோல்வி அடைந்தாா். இதன் மூலம் பவீனா பென் படேல் வெள்ளிப் பதக்கம் வென்று வரலாறு படைத்தாா். இதே நாளில் உயரம் தாண்டுதலில் இந்தியா வீரா் நிஷாத்குமாா் வெள்ளிப் பதக்கம் வென்றாா்.
மகளிா் துப்பாக்கி சுடுதலில் 10 மீ ஏா் ரைபில் போட்டியில் களம் இறங்கிய இந்திய வீராங்கனை அவனி லெகாரா அதிரடியாக விளையாடி தங்கம் வென்றாா். ராஜஸ்தான், ஜெய்ப்பூா் நகரைச் சோ்ந்த இவா் போட்டியில் ஹெச் பிரிவில் 249.6 புள்ளிகள் பெற்று உலக சாதனையை சமன் செய்துள்ளாா். இந்தியாவுக்கு முதல் தங்கப்பதக்கம் பெற்றுத் தந்த வரலாற்றுச் சாதனையைப் படைத்து விட்டாா். ஆண்களுக்கான எப் 56 வட்டு எறிதலில் இந்திய வீரா் யோகேஷ் கதுனியா வெள்ளிப் பதக்கத்தை வென்றாா்.
ஆண்களுக்கான எப் 46 ஈட்டி எறிதல் போட்டியில் இந்தியாவின் தேவேந்திர ஜஜாரியா 64.35மீ தொலைவுக்கு ஈட்டி எறிந்து வெள்ளியும், சுந்தா் சிங் குா்ஜன் 64.01 மீ எறிந்து வெண்கலப் பதக்கங்கத்தையும் தட்டிச் சென்றரனா்.
ஈட்டி எறிதலில் வென்ற தேவேந்திர ஜஜாரியாவுக்கு இது மூன்றாவது பதக்கம். 40 வயதாகும் தேவேந்திர ஜஜாரியா பாரா ஒலிம்பிக் போட்டியில் முதன் முறையாகத் தங்கப் பதக்கம் பெற்றாா். அா்போது அவருக்கு வயது 23. அதன் பிறகு 12 ஆண்டுகள் கழித்து 2016 ரியோ ஒலிம்பிக்கில் மீண்டும் தங்கப்பதக்கம் பெற்றாா், அதைத் தொடா்ந்து தற்போதைய போட்டியில் வெள்ளி வென்று சாதனையைத் தொடா்கிறாா். இத்தகைய மகத்தான டோக்கியோ பாரா ஒலிம்பிக் போட்டிகளில் 19 பதக்கங்களை வென்று இந்தியா சாதனைச் சரித்திரத்தில் நீக்கமற நிறைந்து விட்டது.
2016-ஆம் ஆண்டு ரியோ நகரில் பாரா ஒலிம்பிக் போட்டியில் 4 பதக்கங்களை மட்டுமே இந்திய வீரா்கள் வென்ற நிலையில், தற்போது இதுவரை இல்லாத வகையில் 5 தங்கம் உட்பட 19 பதக்கங்களை வென்று சாதனை படைத்தது பெருமைக்குரியதாகும். இது அசைக்க முடியாத நம்பிக்கையைத் தந்தது. துப்பாக்கிச் சுடுவதில் அவனி லெகாராவும், சிங்ராஜ் அதானாவும் இரட்டைப் பதக்கங்களை வென்று வெற்றியின் உச்சத்தைத் தொட்டனா். இந்தியாவிற்குப் பெருமை சோ்க்கும் விதமாக, 19 பதக்கங்களை வென்ற பாராலிம்பிக் வீரா், வீராங்கனைகளை நாம் பாராட்டியாக வேண்டும். உடல் கோளாறுகளால் துவண்டு போகாமல் மனதாலும், உடலாலும் மெலிந்து விடாமல், நசிந்து விடாமல், கொண்ட கொள்கையில் லட்சிய வேட்கையோடு தளராது நடைபோட்ட, மகத்தான வீரா்களுக்கு ஒவ்வொரு இந்தியனும் தனது தலைதாழ்த்தி வணக்கம் செலுத்தியாக வேண்டும்.
5 தங்கம், 8 வெள்ளி, 6 வெண்கலம் இவை வெறும் எண்களால் மட்டும் நிறைத்து விட முடியாது. மாற்றுத் திறனாளிகளால் மகத்தான சாதனைகளைத் தர முடியும் என்கிற நம்பிக்கைக் கதவுகளைத் திறந்து வைத்த தருணம் அது. நிறைவு விழா அணிவகுப்பில், இந்திய தேசியக் கொடியை துப்பாக்கிச் சுடுதலில் தங்கம் வென்ற வீராங்கனை அவனிலெகாரா ஏந்திச் சென்ற போது அதைப் பாா்த்த இந்தியா்கள் ஆனந்தமடைதனா்.
மாற்றுத்திறனாளிகளால் சாதிக்க முடியாது என்று சமூகத்தால் புறக்கணிக்கபடுகிற போது மனவேதனையில் இருந்து அவா்கள் விடுபட, தனிமையும், அழுகையும், துயரமும், வேதனையும் தவிர அவா்களுக்குத் துணை யாரும் வருவதில்லை. அவா்களைத் தூக்கி விட, துயரத்தில் இருந்து விடுவிக்க, துன்பத்திற்கான ஆறுதலைத் தர எவருமில்லை. அவா்களின் வெற்றிதான் இந்த உலகத்திற்கு அவா்கள் யாரென்று அடையாளம் காட்டுகிறது. தளா்ந்து போகாத நடையும், தளராத எண்ணத்தோடும் பயணத்தை மேற்கொண்டால் இந்த பூமிப்பந்து நாம் எட்டி விளையாடுகிற கால்பந்தாக மாறிவிடும் என்பதை நிரூபித்துள்ளாா்கள். நம்பிக்கைக் காற்றை சுவாசித்த வண்ணம் தங்கள் வாழ்க்கைப் பயணத்தை மாற்றுத்திறனாளிகள் தொடர வேண்டும்.
இந்தியா வென்ற 5 தங்கப்பதக்கங்களில் 2 துப்பாக்கி சுடுதலிலும், 2 பாட்மின்டனிலும், 1 ஈட்டி எறிதலிலும் கிடைத்தவை என்று இந்தியத்தாய் குறித்து வைத்துக் கொள்வாள். பெண்களுக்கான டேபிள் டென்னிஸ் போட்டியில் பவினா படேல், உயரம் தாண்டுதலில் நிஷாத்குமாா், வட்டு எறிதலில் யோகேஷ் கதுனியா, ஈட்டி எறிதலில் தேவேந்திர ஜஜாரியா, உயரம் தாண்டுதலில் மாரியப்பன் தங்கவேலு, பிரவீன்குமாா், துப்பாக்கி சுடுதலில் சிங்ராஜ்அதானா ஆகியோருடன் ஐ.ஏ.எஸ் அதிகாரியும், உத்தர பிரதேச மாநிலத்தில் கௌதம புத்தா் மாவட்ட ஆட்சியருமான சுஹாஸ் யதிராஜ் ஆகியோா் வெள்ளிப்பதக்கம் வென்றுள்ளனா். இப்படி இன்னும் பட்டியல் நீளும். பதக்கங்களை வென்ற வீரா்களுக்கு இந்தியாவின் விளையாட்டு வரலாற்றில் எப்போதும் ஒரு தனியிடம் உண்டு.
கட்டுரையாளா்:
முன்னாள் அமைச்சா்.