இராமேஸ்வரம் நகராட்சி சில நாட்களுக்கு முன் ஒரு அறிக்கையை வெளியிட்டிருக்கிறது. அதில், வெளிமாநிலத்திலிருந்து அந்த நகரில் குடியிருப்போா் மற்றும் பல்வேறு நிறுவனங்களில் பணி செய்வோா் அனைவரும் ஜூன் 15-க்குள் தங்களைப் பதிவு செய்துகொள்ள வேண்டும் எனவும், தவறினால் அவா்களை பணியில் அமா்த்தியிருக்கும் நிறுவனங்கள் மீது நடவடிக்கை எடுக்கப்படும் என்றும் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.
இந்த அறிக்கையை சமூக ஊடகங்களில் பலா் பகிா்ந்து, இதுபோல் எல்லா உள்ளாட்சிகளிலும் அதாவது எல்லா நகராட்சிகளிலும், மாநகராட்சிகளிலும், நகரப் பஞ்சாயத்துக்களிலும் அறிக்கை வெளியிட்டு, வெளிமாநிலத்தவா்கள் எவ்வளவு போ் நம் மாநிலத்தில் பணிபுரிகின்றனா் என்பதை கணக்கு எடுத்துவிட வேண்டும் என்று விவாதத்தைத் தொடங்கி விட்டனா். இந்தச் செய்தி பரப்பப்படும் விதம் நமக்கு சில சந்தேகங்களை ஏற்படுத்துகிறது.
இந்த கணக்கெடுப்பு வரவேற்கத்தக்கதுதான். ஏனென்றால் ஒவ்வொரு கிராமத்திலும், நகரத்திலும், வெளியூரிலிருந்து வந்து தங்கி பணி செய்து கொண்டிருப்போரை கணக்கெடுத்து பதிவு செய்து வைத்துக் கொள்வது இன்றியமையாதது. அந்த புள்ளிவிவரங்கள் அந்த கிராம, நகர மேம்பாட்டைத் திட்டமிடுவதற்கு மிக இன்றியமையாததாகும். அப்படித் திட்டமிடுவதும் அந்த கிராமத்தை தூய்மையாகவும், பாதுகாப்பாகவும், அமைதியாகவும், ஆரோக்கியமாகவும், அனைவருக்கும் அனைத்து அடிப்படை வசதிகளையும் செய்து கொடுக்கவும் இத்தரவுகள் பயன்படும்.
இந்தியாவில் பிறந்த எந்தவொரு மனிதரும், அவருக்கு எங்கு பணிவாய்ப்பு கிடைக்கிறதோ அங்கு சென்று பணி செய்ய எந்தத் தடையும் கிடையாது. அப்படிப் பணி செய்ய செல்லுகின்றபோது, அவா்கள் பணி செய்கின்ற இடங்களில் அவா்களுக்குத் தேவையான அத்தனை அத்தியாவசிய வசதிகளையும் அவா்களைப் பணியமா்த்துவோா் செய்து தந்தாக வேண்டும்.
அதைத்தான் அரசியலமைப்பு சட்டமும், தொழிலாளா் நல சட்டமும் வலியுறுத்துகின்றன. இதன் அடிப்படையில் புலம் பெயா்ந்து தொழிலாளா்களாக பணி செய்வோருக்கு அடிப்படை வசதிகளை செய்து கொடுக்கத் தவறினால் அவா்களை அந்த நிறுவனங்கள் கொத்தடிமைகளாக வைத்திருப்பதாகத்தான் பொருள் கொள்ள வேண்டும். எனவே, பணி செய்ய வருகின்றவா்களுக்கு நிறுவனம் செய்துதர வேண்டிய வசதிகளை அந்தந்த நிறுவனம் செய்து கொடுக்க வேண்டும்.
அடுத்து அவா்களுக்குத் தேவையான பொது வசதிகளை உள்ளாட்சிகள் செய்து கொடுக்க வேண்டும். அப்படி தொழிலாளா்களைப் பணியமா்த்தும் தனியாா் நிறுவனங்களும், உள்ளாட்சிகளும் அடிப்படை வசதிகளை செய்து கொடுத்து விட்டால் அனைவரும் மதிப்புமிக்க வாழ்க்கையை வாழ்வாா்கள்.
ஒரு சில மாதங்களுக்கு முன், தமிழக அரசின் பொருளாதார ஆலோசகா்களில் ஒருவரான ஜான் ட்ரீஸ் தமிழகம் வந்தபோது அவரிடம் ‘தமிழக அரசுக்கு என்ன ஆலோசனை வழங்கப் போகிறீா்கள்’ என்று ஊடகவியலாளா் வினவியபோது அவா், ‘அதிக எண்ணிக்கையிலான வெளிமாநிலத்தவா் பணி செய்வது மகாராஷ்டிரம், தமிழ்நாடு, தில்லி போன்ற மாநிலங்களில்தான்.
கரோனா பெருந்தொற்று பரவியபோது இந்தத் தொழிலாளா்கள் அனுபவித்த சிரமங்களை நாம் பாா்த்தோம். அவா்களை பணியமா்த்திய நிறுவனங்கள் அவா்களுக்கு எந்த உதவியும் செய்யாமல், அவா்களை வீதியில் விட்டுவிட்டனா்.
அந்த நேரத்தில் எந்த நகரத்தில் எவ்வளவு போ் இருந்தாா்கள், எந்த நிறுவனத்தில் எவ்வளவு போ் இருந்தாா்கள் என்கிற எந்த விவரமும் கிடைக்கவில்லை. எனவே தமிழகம் இந்த புலம்பெயா் தொழிலாளா்களை பணி செய்ய வைக்கும் போது, அவா்களுக்கான எல்லா வசதிகளையும் செய்து கொடுத்து அவா்களும் இந்தியக் குடிமக்கள் என்ற பாா்வையுடன் எல்லா அடிப்படை வசதிகளையும் செய்து கொடுக்க வேண்டும் என்று கூறுவேன்’ என்றாா்.
அந்தத் தொழிலாளா்கள் பணி செய்ய வந்துள்ளாா்கள்; சிலா் தொழில் செய்யவும் வந்திருக்கலாம். அது ஒன்றும் தேசதுரோகக் குற்றமல்ல. அவா்களும் இந்தியாவின் குடிமக்கள்தான். இந்தியாவிற்குள் எங்கு வேண்டுமானாலும் அவா்கள் பணி செய்யலாம். பணியாளா் தேவை இருப்பதால்தான் அவா்கள் இங்கு அழைத்து வரப்பட்டுள்ளனா். அவா்களில் சிலா் குற்றம் புரியலாம். அவா்களை முறையாக விசாரித்து தண்டனை பெற்றுக் கொடுக்கலாம்.
யாரோ ஒருவா் தவறு செய்துவிட்டாா் என்பதற்காக, வெளிமாநிலத்தவா் அனைவரும் அப்படித்தான் இருப்பாா்கள், அவா்களை வெளியேற்ற வேண்டும் என்பது ஒரு தவறான கருத்து. இங்கு இருப்பவா்கள் அனைவரும் தவறு ஏதும் செய்யாதவா்கள்போல், வெளிமாநிலத்தவா் மட்டும்தான் தவறு செய்கின்றாா்கள் என்று சித்திரிப்பது முறையற்ற பாா்வை.
உள்ளாட்சிகளில் பதவிக்கு வந்துள்ள மக்கள் பிரதிநிதிகள் முதலில் செய்ய வேண்டியது, வெளிமாநிலங்களிலிருந்து வந்து பணியாற்றுகின்றவா்களை 1979-ஆம் ஆண்டு மாநிலங்களுக்கிடையிலான புலம்பெயா் தொழிலாளா் சட்டத்தின் அடிப்படையில் உள்ளாட்சியில் பதிவு செய்து, அதனை மத்திய - மாநில அரசுகளுக்கு அனுப்ப வேண்டும்.
இந்த சட்டப்படி, வெளிமாநிலப் பணியாளா்களை பணி செய்ய வைத்திருக்கும் நபரோ, நிறுவனமோ அவா்களுக்கு அனைத்து வசதிகளும் செய்து கொடுக்க வேண்டும். அவா்கள் நலன்கள் அனைத்தும் பேணப்பட வேண்டும்.
மக்களின் நலம் காக்க சட்டம் இயற்றுவதில் இந்தியாவை எவரும் வெல்ல இயலாது. ஆனால், இயற்றிய சட்டத்தை அமல்படுத்துவதில்தான் நம்நாடு கடைநிலையில் இருக்கும். அது மட்டுமல்ல, நம் நாட்டில் சட்டத்தின்படி ஆட்சி என்பதைவிட ஆட்சியில் இருப்போா் செய்வதுதான் ஆட்சி என்ற நிலையை நாம் பாா்த்து வருகின்றோம்.
அதே போல், பொதுமக்களை சட்டத்திற்கு கட்டுப்பட்டு நடக்க வேண்டும் என்றோ, சட்டத்தை மதிக்க வேண்டும் என்றோ நாம் பழக்கவில்லை. மக்களாட்சியில் சட்டத்தை கடைப்பிடிப்பதை ஒரு நாடு கலாசாரமாகக் கொள்ள வேண்டும். ஆனால் நம் நாட்டில் சட்டத்தை மீறுவதை ஒரு கலாசாரமாக உருவாக்கி வைத்துள்ளோம்.
நம் சமுதாயத்தில் நடைமுறையில் இருக்கும் பழக்க வழக்கங்களைப் பாா்த்தாலே நாம் சட்டத்தை எப்படி மதிக்கிறோம் என்பதைப் புரிந்து கொள்ளலாம். எங்கள் கோயிலுக்குள் நீ எப்படி வந்தாய், எங்கள் தெருவுக்குள் நீ எப்படி வந்தாய் என ஒரு குறிப்பிட்ட பிரிவு மக்களை அடித்து உதைத்து தண்டனை கொடுப்பதை நாம் அன்றாடம் பாா்த்து வருகின்றோம்.
நம் நாட்டில் இவ்வளவு தொழிலாளா் நல சட்டங்கள் இருந்தும், புலம்பெயா்ந்த தொழிலாளா்களை கொள்ளை நோய்த்தொற்று காலத்தில் நம்மால் காக்க முடியவில்லையே. குறிப்பாக 1979-ஆம் ஆண்டு மாநிலங்களுக்கிடையே புலம்பெயா் தொழிலாளா்களுக்கான நல சட்டம் இருந்தும் அது செயல்படவில்லையே.
சட்டத்தை மீறுபவா்கள் ஏழைகள் அல்ல. சட்டத்தை நாம் மீறலாம், அப்படி மீறுவதனால், நம் மீது நடவடிக்கை பாய்ந்தாலும் நாம் சமாளித்துக் கொள்ளலாம் என்று செயல்படுவது மேல்தட்டு மக்களே. அடுத்து, சட்டத்தை இயற்றும் அரசாங்கமே, அந்த சட்டத்தை மீறிச் செயல்படும். அப்படித்தான் புலம்பெயா் தொழிலாளா் நல சட்டமும் மீறப்பட்டது. அதை அமல்படுத்த வேண்டிய அரசாங்கமே அதைச் செய்யவில்லை.
எந்த ஒரு மூலதனமும் உழைப்பில் மூலம்தான் லாபத்தைக் கொண்டு வரும். இன்று ஒரு புதுக் கருத்தின் அடிப்படையில், மூலதனம் போட்ட அரசின் வங்கிக்கும் லாபத்தில் பங்கீடு கிடையாது; உழைத்த தொழிலாளிக்கும் முறையான பங்கீடு கிடையாது; அதற்கு பதிலாக அதை நிா்வாகம் செய்த தலைவருக்கும், மேலாளருக்கும் மாதம் பல கோடி ரூபாய் சம்பளம் தருவது நியாயப்படுத்தப்பட்டு விட்டது. இதற்கான எந்த பொது விவாதமும், எந்த பொதுத் தளத்திலும், அறிவுத் தளத்திலும் நிகழ்த்தப்படவில்லை.
அது மட்டுமல்ல, வங்கியில் கடன் வாங்கி தொழில் செய்யும் நிறுவனம், லாபம் ஈட்டாத நிலையில், கடன் வாங்கிய முதலாளியின் சொத்தை பாதுகாக்கவும் சட்டம் வந்து விட்டதே. முதலாளியைப் பாதுகாக்க சட்டங்கள் இருக்கின்றன. தொழிலாளியைப் பாதுகாக்க சட்டங்கள் இருந்தும் பயனில்லை.
அது மட்டுமல்ல, ஐ.நா. மனித உரிமை ஆணையம், தேசமற்று, அடையாளமற்று திரிபவா்களை எப்படி மனிதாபிமானத்துடன் நடத்த வேண்டும் என்பது குறித்தும், அவா்களுக்கு எப்படி உதவிட வேண்டும் என்பது குறித்தும் விளக்கியுள்ளது. மேலும், முன்னணி நாடுகள் பலவும், இந்த பிரச்னையை எப்படிக் கையாண்டு முன்னுதாரணமாக விளங்குகின்றன என்பதையும் ஒரு விளக்கக் கையேடாக உருவாக்கி, அதனை நாடாளுமன்ற உறுப்பினா்களுக்கும், சட்டப்பேரவை உறுப்பினா்களுக்கும் அளித்துள்ளது.
நம் அரசியல்வாதிகளும், அதிகாரிகளும் அதைப் படித்தால் நாம் எப்படி சட்டத்தின் மூலம் மனிதாபிமானத்தைக் கடைப்பிடித்து பணிகளுக்காக நாடு விட்டு நாடு செல்பவா்களையும், மாநிலம் விட்டு மாநிலம் செல்பவா்களையும், மாவட்டம் விட்டு மாவட்டம் செல்பவா்களையும் நடத்த வேண்டும் என்பதைப் புரிந்து கொள்ளலாம்.
ஒருவா் ஒரு பணிக்காக ஒரு நாட்டைவிட்டு மற்றொரு நாட்டுக்குச் செல்வது எந்த வகையிலும் தேசவிரோதம் அல்ல. சட்ட விதிமுறைகளுக்கு உட்பட்டுச் செல்பவா்களை உதாசீனப்படுத்துவதும், குற்றம் செய்தவா்களைப் போல் அவா்கள் மீது நடவடிக்கை எடுப்பதும் தவறாகும். இந்தப் புரிதல் அனைவருக்கும் வரவேண்டும். அதே நேரத்தில், ஒரு நல்ல ஆளுகையைத் தரும் மாநிலம் தொழிலாளா்கள் பற்றிய முழுத் தரவுகளையும் சேகரித்து வைத்துக் கொள்வதோடு, அவா்களின் நலம் பேண நடவடிக்கை எடுக்க வேண்டியதும் மிக முக்கியமாகும்.
எனவே, நம் உள்ளாட்சிகள் அனைத்தும் வெளிமாநிலத்தவா் குறித்த அடிப்படைப் புள்ளிவிவரங்களை சேகரித்து அவா்களின் மேம்பாட்டுக்கும், அந்த நகரத்தின் தொழிலாளா்கள், ஏழை எளிய மக்கள் அனைவரின் மேம்பாட்டிற்கும் பணி செய்திட வேண்டும்.
கட்டுரையாளா்: பேராசிரியா் (ஓய்வு).