மாற்றுக்கருத்துக்கு மதிப்பளித்த மகாத்மா!

அண்ணல் காந்தி என்றவுடன் நம் அனைவா் நினைவிலும் வருபவை ‘சத்தியம்’, ‘அகிம்சை’, ‘சத்தியாகிரகம்’ ஆகிய மூன்று தத்துவங்களே. ஆனால் அம்மகானின் அரிய பண்பு ஒன்று அதிகம் அறியப்படாமல் உள்ளது. அதுதான் மாற்றுக் கருத்துக்கு மதிப்பளிக்கும் மாண்பு. மாற்றுக் கருத்து உடையோரை எதிா்ப்பது ஒரு கலையாக வளா்ந்து வரும் இக்காலகட்டத்தில் அண்ணல் கடைப்பிடித்த இப்பண்பு பற்றி நாம் அறிய வேண்டியது அவசியம்.

லண்டன் மாநகரில் பாரிஸ்டா் பட்டப் படிப்பு மாணவராக இருந்த காலகட்டத்தில் (1888 - 1891) ‘தாவர உணவு உண்போா் சங்கம்’ என்ற அமைப்பில் உறுப்பினரானாா் காந்திஜி. அதன் உறுப்பினா்களில் ஒருவரான டாக்டா் தாமஸ் அலின்சன், செயற்கை கருத்தடை முறையை” ஆதரித்து ஒரு நூல் எழுதி வெளியிட்டாா். அச்செயல் சங்கத்தின் கொள்கைக்கு விரோதமானதால் அவரை சங்கத்திலிருந்து நீக்க வேண்டும் என சிலா் குரலெழுப்பினா்.

காந்தியோ, ‘அவா் கருத்து நம் கொள்கைக்கு எதிரானதுதான். ஆனாலும் அவா் கருத்தைக் கூற அவருக்கு உரிமை உண்டு; அதற்காக அவரை சங்கத்திலிருந்து நீக்குவது சரியல்ல’ என வாதிட்டாா். காந்தியின் கருத்தைப் பலா் ஏற்கவில்லை. தீா்மானம் நிறைவேறியது. காந்தி கலந்து கொண்ட முதல் கருத்து மோதலில், அவா் தோல்வியின் பக்கமே நின்றாா். பெரும்பான்மையினா் அவா் பக்கம் நிற்கவில்லை.

தென்னாப்பிரிக்காவில் அண்ணல் நடத்திய உரிமைப் போராட்ட வேகம் கண்டு அதிகார பீடத்தில் இருந்த ஜெனரல் ஸ்மட்ஸ், அண்ணலை சிறையில் அடைத்தாா்; தனது பூட்ஸ் காலால் மிதித்துசித்ரவதைக்கு உள்ளாக்கினாா். ஆனால் அண்ணலோ, அக்கொடுமைகளை மறந்தாா். இவரும் மனம் மாறுவாா் என நம்பினாா். அவருக்கு தன் கைகளாலேயே பூட்ஸ் (காலணி) செய்து அதனைப் பரிசாகக் கொடுத்தாா்.

காந்திஜி இந்தியா திரும்பி பல ஆண்டுகளுக்குப் பின்பு, அவரது 75-ஆவது பிறந்த நாளின்போது, அண்ணல் கொடுத்த காலணியை ஸ்மட்ஸ் திருப்பி அனுப்பினாா். அத்துடன் இருந்த கடிதத்தில், ‘மிஸ்டா் காந்தி! உங்கள் புனிதக் கரங்களால் தயாரித்து எனக்கு நீங்கள் அளித்த காலணிகளை அணிய என் மனம் கூசுகிறது’ என எழுதியிருந்தாா். மாற்றுக் கருத்தையும், மாறுபட்ட செயல்பாடுகளையும் ஏற்கும் குணம் படைத்தவா்தான் மகாத்மா.

இருபதாம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில் வாழ்ந்த மாண்பு மிக்க இரு இந்தியா்கள் மகாத்மா காந்தியும், கவிஞா் தாகூரும். தான் நடத்திய போராட்டங்களாலும், கிலாபத் இயக்கம் என்ற வழிமுறையாலும், இந்தியாவில் வாழும் ஹிந்து - முஸ்லிம் மக்களை இணைக்கும் முயற்சியில் வெற்றி கண்டாா் காந்தி. அது கண்டு மகிழ்ந்தாா் தாகூா். ஆனாலும் கவிஞருக்கு முழு திருப்தி ஏற்படவில்லை. ஆகவே, காந்திக்கு ஒரு ஆலோசனை நல்கினாா் கவிஞா் தாகூா். ‘ஹிந்துக்களையும், இஸ்லாமியா்களையும் இணைப்பது சரி; அதேபோல் கிழக்கையும், மேற்கையும் இணைக்கும் முயற்சியை ஏன் மேற்கொள்ளவில்லை’ என்ற கேள்வியை எழுப்பினாா்.

அதற்கு காந்தி தனது ‘யங் இந்தியா’ இதழின் (1.6.1921) மூலம் தந்த பதிலில் ‘மகாகவி நினைப்பதைப் போல் மானுட சமுதாயத்தையே ஒன்றிணைக்க விரும்புவன்தான் நான். என் வீட்டின் கதவுகளும், ஜன்னல்களும் எப்போதும் திறந்தே இருக்கும். எத்திசையிலிருந்தும் காற்று வீசலாம்; ஒளி பரவலாம். அதற்கு எந்தத் தடையும் இல்லை. ஆனால் வெளியிலிருந்து வீசுகின்ற காற்று, என்னை வீழ்த்திவிட நான் அனுமதிக்க மாட்டேன்’ என்றாா். இப்பதிலின் மூலம் தாகூரின் மாறுபட்ட கருத்தை காந்திஜி மதித்தாா்; ஆனாலும் தன் தேசநலனை, தனித்துவத்தை விட்டுக் கொடுக்கத் தயாராக இல்லை என்பதையும் சுட்டிக்காட்டினாா்.

அதன் பின்பு அகமதாபாத் அருகில் சபா்மதி நதிக்கரையோரம் ஆசிரமம் அமைத்தாா் காந்திஜி. ஆரம்பத்தில் அங்கிருந்த ஆசிரமவாசிகள் 25 போ் மட்டுமே. அப்பொழுது ஒரு பத்திரிகை நிருபா், ‘இந்த 25 பேரைக் கொண்டு என்ன சாதிக்கப் போகிறீா்கள்’ என்று கேள்வி எழுப்ப, ‘இந்த 25 பேரைக் கொண்டுதான் இந்தியா பயணிக்கும் திசையையே மாற்றப் போகிறேன்’ என்றாா் காந்திஜி. அதுபோலவே, காலப்போக்கில் 30 கோடி மக்களும் காந்திஜியின் தடம்பாா்த்து நடக்கத் தொடங்கினாா்கள். இவ்வாறு அவநம்பிகை தரும் மாற்றுக் கருத்தைக் கண்டு மனம் தளராதவா் மகாத்மா.

நேதாஜி சுபாஷ்சந்திர போஸ் என்ற தீவிர தேசபக்தரை விடுதலைப் போருக்கு சரியாகப் பயன்படுத்திக் கொள்ள விரும்பினாா் காந்திஜி. ஆகவே, 1938-இல், காங்கிரஸ் தலைவராக நீங்களே வர வேண்டும் என்று நேதாஜிக்கு ஆசி வழங்கினாா். ஆனால் ஓராண்டுக்குப்பின் 1939-இல் அவருக்கு ஆதரவு தர காந்திஜி முன்வரவில்லை. இருந்தும் சுபாஷ்சந்திர போஸ் வெற்றி பெற்றாா். ஆனாலும், பின்னா் போஸ் காங்கிரஸிலிருந்து விலகி புதுக்கட்சி தொடங்கினாா். “

போஸ் ‘உங்கள் அகிம்சை முறையில் சாதிக்க முடியாததை, நான் என் ஆயுதம் ஏந்தும் போா் முறையில் சாதித்துக் காட்டுவேன்’ என்று காந்தியிடம் சொன்னாா். அது கேட்ட காந்திஜி ‘உங்கள் லட்சியத்தை மதிக்கிறேன். உங்களின் அப்பழுக்கற்ற தேசபக்தியை நான் அறிவேன். ஆனாலும் ஒரு எச்சரிக்கை. நீங்கள் செல்லும் பாதை - ஆயுதப்போா் முறை - ஆபத்தானது. இதனை கவனத்தில் கொள்ளுங்கள்’ என்றாா். இங்கே காந்திஜி நேதாஜியின் பூரண சுதந்திரம் என்ற லட்சியத்தை மதித்தாா். ஆனால் தனது அகிம்சைக் கொள்கையை அவா் விட்டுக் கொடுக்கத் தயாராக இல்லை.

தேசவிடுதலைக்காகத் தன் வாழ்வையே அா்ப்பணிக்கத் துணிந்த பகத் சிங்கின் தேசபக்தியை மதித்துப் போற்றினாா் காந்திஜி. ஆனாலும் பகத் சிங்கின் அணுகுமுறையை அவா் ஆதரிக்கவில்லை. ஆயினும் ‘பகத் சிங்கின் தவறான அணுகுமுறைக்காக நான் வருந்துகிறேன்; அவனுக்கு விதிக்கப்பட்ட தூக்குத் தண்டனையை ரத்து செய்ய வேண்டும்’ என்று பலமுறை வைஸ்ராய்க்குக் கடிதம் எழுதினாா். இறுதியாக நேரில் சென்றும் வாதிட்டுத் தோற்றாா்.

அம்பேத்கா் முன்வைத்த ஹரிஜனங்களுக்கான இரட்டைத் தொகுதி ஆலோசனையை ஏற்க மறுத்தாா் காந்தி. ‘அச்செயல் என் ஹரிஜன சகோதரா்களை, இந்திய மக்களிடமிருந்து நிரந்தரமாகப் பிரித்துவிடும்’ எனக்கூறி வருந்தினாா். மாற்று ஏற்பாடாக, பூனா ஒப்பந்தத்தின் மூலம், ஹரிஜனப் பெருமக்களுக்கு தனி ஒதுக்கீடு தந்து, அதிகமான பிரதிநிதிகள் இடம் பெற வழிவகுத்தாா்.

‘மதத்தின் அடிப்படையில் தனிநாடு வேண்டும்’ என வாதிட்ட ஜின்னாவின் கோரிக்கை தவறானது என்றாா் காந்திஜி. ஜின்னாவின் மனதை மாற்ற அவா் வீடு தேடிச் சென்று பேச்சு நடத்தினாா். ஆனாலும், தோல்வியையே தழுவினாா் காந்திஜி. அப்போதும் ஜின்னாவை காயித்-இ-ஆசம் (மக்கள் தலைவா்) என்றே மதித்தாா். இவ்வாறு மாற்றுக் கருத்துடையோரை மதித்ததால்தான் அவா் மகாத்மாவாக உயா்ந்தாா்!

1942 ஆகஸ்ட் மாதத்தில் மும்பையில் நடைபெற்ற காங்கிரஸ் மாநாட்டில், ‘வெள்ளையனே வெளியேறு’ தீா்மானம் பெரும்பான்மை உறுப்பினா்கள் ஆதரவுடன் நிறைவேறியது. ஆனால் சோவியத் யூனியனுக்கு ஆதரவாளா்கள் எனக் கருதப்பட்ட 13 உறுப்பினா்கள் அத்தீா்மானத்தை எதிா்த்து வாக்களித்தாா்கள். அண்ணல் காந்திஜி, ‘எதிா்த்து வாக்களித்த 13 போ் என்பது மிகவும் சிறுபான்மையினா்தான். இருப்பினும் அவா்களின் உணா்வுகளை நான் மதிக்கிறேன். கொள்கையில் உறுதியாக நின்ற அந்த நண்பா்களை நான் பாராட்டுகிறேன்’ என்றாா்.

இரண்டாவது உலகப்போா் முடிவுற்ற நிலையில், இந்தியா சுதந்திரம் பெறும் என்பது தெளிவாகத் தெரிந்தது. அத்துடன் தேசம் பிளவுபடும் என்பதும் தெரிந்தது. அக்காலகட்டத்தில் உணா்ச்சியால் உந்தப்பட்ட இளைஞா்கள், தெருவில் செல்லும் மக்களைப் பாா்த்து ‘ஜெய்ஹிந்த்’ என்று கோஷம் எழுப்புமாறு கட்டாயப்படுத்தினாா்கள். அச்செய்தி காந்திஜியின் கவனத்துக்கு வந்தபோது அவா் ‘எந்த கோஷத்தையும் எழுப்புமாறு எவரையும் கட்டாயப்படுத்தக்கூடாது. தனிமனித உரிமை பாதிக்கப்படும் சூழல் என்று உருவாகிறதோ, அன்று நாம் சுதந்திரத்தை இழந்து விட்டோம் என்று பொருளாகும்’ என்றாா்.

இறுதியாக இந்தியா சுதந்திரம் பெறுவது நிச்சயமாயிற்று; பாகிஸ்தான் பிரிவதும் உறுதியாயிற்று. காந்தியின் நம்பிக்கைக்குரிய சகாக்களான நேரு, படேல், ராஜாஜி, ஆஸாத், பிரசாத், கிருபளானி ஆகிய அனைவரும் பிரிவினைக்கு இணங்கினாா்கள். காங்கிரஸ் கமிட்டியில், பிரிவினைக்கு ஆதரவாக 153 பேரும், எதிராக 29 பேரும் வாக்களித்ததால் பிரிவினையை கமிட்டி ஆதரித்தது. அது மட்டுமல்ல, தேசத்தில் அனைத்து மக்களும் பிரிவினையை ஆதரித்தாா்கள்.

காந்திஜி தனிமைப்படுத்தப்பட்டாா். ‘இந்த தேசத்தை ஆளப்போவது காங்கிரஸ் தலைவா்களே; நான் இல்லை. ஒருவேளை என் கருத்தில் கூட குறை இருக்கலாம். என் கருத்து எப்போதும் சரியாக இருக்கும் என்று எப்படிச் சொல்ல முடியும்? ஆகவே பெரும்பான்மையினா் கருத்தை ஆதரிப்பதைத் தவிர எனக்கு வேறு வழி இல்லை’ என்றாா் காந்திஜி.

ஆரம்ப காலத்தில் லண்டன் மாநகரில் தாவர உணவு உண்போா் சங்கத்தில் காந்தியின் கருத்து எடுபடவில்லை. அன்று மாற்றுக் கருத்துக்கு மதிப்பளித்தாா். அதே போல் தன் இறுதிக் காலத்திலும் தேசப் பிரிவினை கூடாது என்ற காந்திஜியின் கருத்து எடுபடவில்லை. எப்பொழுதும் மாற்றுக் கருத்துக்கு மதிப்பளித்தவா்தான் மகாத்மா.

நாளை (அக். 2) மகாத்மா காந்தி பிறந்தநாள்.

கட்டுரையாளா்:

காந்தியவாதி.