அறிவியல் ஆயிரம்: ரத்த ஓட்டத்தின் பிதாமகன் வில்லியம் ஹார்வி

வில்லியம் ஹார்வி ஒரு ஆங்கிலேய மருத்துவ ஆராய்ச்சியாளர். உடற்கூற்றியல், உடலியங்கியல் ஆகிய துறைகளில் பெரும் பங்களிப்பை வழங்கியவர். மனித உடலின் ரத்த ஓட்ட முழு சுழற்சியை முதன்முதலில் அங்கீகரித்த மற்றும் பரிசோதனைகள் மற்றும் வாதங்களை வழங்கிய ஆங்கில மருத்துவர்  "ரியால்டோ கொழும்பு, மைக்கேல் செர்வெட்டஸ் மற்றும் ஜாக் போன்ற முந்தைய எழுத்தாளர்கள் இருந்தபோதிலும், முழுமையாக ரத்த ஓட்டம் குறித்து விவரித்த முதல் மருத்துவர் வில்லியம் ஹார்வி.

ரத்தம்  இதயத்திலிருந்து தொடங்கி மனித மூளை உள்பட உடலின் பல பகுதிகளுக்கும் சென்று மீண்டும் தொடங்கிய இடமான இதயத்திற்கே வந்து சேருகிறது என்ற ரத்த ஓட்டம் பற்றிய புதிய தகவலை தம் ஆராய்ச்சியின் மூலம் முதன்முதலாக வெளியிட்டவர் வில்லியம் ஹார்வி. இந்தக் கண்டுபிடிப்பு மருத்துவத்துறையில் மேலும் பல முன்னேற்றங்கள் ஏற்பட உதவியாக இருந்தது மருத்துவ உலகில் இது முக்கியமாக கருதப்படுகிறது.

பிறப்பு: ஏப்ரல் 1, 1578, ஃபோக்ஸ்டோன், கென்ட், இங்கிலாந்து
இறப்பு: 1657, ஜூன் 3, லண்டன். 

உடலின் ரத்த ஓட்டத்தை மிகச் சரியாக விவரித்த முதல் நபர் வில்லியம் ஹார்வி ஆவார். தமனிகள் மற்றும் நரம்புகள் ஒரு முழுமையான சுற்று உருவாகின்றன என்பதை அவர் காட்டினார். சுற்று இதயத்தில் தொடங்கி மீண்டும் இதயத்திற்கு இட்டுச் செல்கிறது. இதயம் வழக்கமாக சுருங்குவதன் மூலம் முழு உடலையும் சுற்றி ரத்த ஓட்டத்தை உந்தித் தள்ளுகிறது என்றார். .

ஆரம்பகால வாழ்க்கை மற்றும் கல்வி

வில்லியம் ஹார்வி 1578 ஏப்ரல் 1 ஆம் தேதி இங்கிலாந்தின் ஃபோக்ஸ்டோனில் பிறந்தார். அவர் ஒரு பணக்கார குடும்பத்தில் பிறந்தார். அவரது தந்தை தாமஸ் ஹார்வி ஒரு வெற்றிகரமான தொழிலதிபர். அவர் ஃபோக்ஸ்டோனின் மேயரானார். அவரது தாயார், ஜோனே ஹாக். ஒன்பது குழந்தைகளைப் பெற்றார். அவர்களில் வில்லியம் மூத்தவர். ஹார்விக்கு ஏழு சகோதரர்கள் மற்றும் இரண்டு சகோதரிகள் இருந்தனர். 

பள்ளிக் கல்வி

வில்லியம் ஹார்வி தனது கல்வியை ஃபோக்ஸ்டோனில் உள்ள ஒரு சிறிய தொடக்கப் பள்ளியில் தொடங்கினார். தனது 10 வயதில் கேன்டர்பரியில் உள்ள உயரடுக்கு கிங்கின் இலக்கணப் பள்ளிக்குச் சென்றார். கிங்கின் இலக்கணப் பள்ளியில் பயின்றபோது, ​​அவர் தனது மாமாவின் வீட்டில் வசித்து வந்தார். ஹார்வி 1588 முதல் 1593 வரை கென்ட்டின் கேன்டர்பரியில் உள்ள கிங்ஸ் பள்ளியில் பயின்றார். மேலும் தனது பள்ளி நேரத்தின் பெரும்பகுதியை லத்தீன் மொழி கற்க செலவிட்டார். ஏனெனில் கல்வி மற்றும் சட்டப் பணிகளுக்கு ஐரோப்பா முழுவதும் லத்தீன் அவசியம்.

கேம்பிரிட்ஜில் மருத்துவ மாணவர்

இளம் ஹார்வி 1593 ஆம் ஆண்டில் 15 வயதில், கேம்பிரிட்ஜ் பல்கலைக்கழகத்தில் மருத்துவ மாணவராக சேர்ந்தார். 1593 முதல் 1599 வரை கேம்பிரிட்ஜில் உள்ள கோன்வில்லி மற்றும் கயஸ் கல்லூரியில் கலை மற்றும் மருத்துவம் பயின்றார். அவர் தனது விடுதிச் செலவுகள் மற்றும் கல்விக் கட்டணங்களைச் செலுத்த ஆறு ஆண்டுகள் உதவித்தொகை பெற்றார். உதவித்தொகையின் இறுதி இரண்டு ஆண்டுகளில் அவர் பிரான்ஸ், ஜெர்மனி மற்றும் இத்தாலி பல்கலைக்கழகங்களில் படித்தார். அறிவியல் மற்றும் மருத்துவம் பற்றி மேலும் கற்றுக்கொண்டார் .

படுவா பல்கலைக் கழகம்

ஹார்வி 1599 ஆம் ஆண்டில் 21 வயதில், இத்தாலியின் முன்னணி ஐரோப்பிய மருத்துவப் பள்ளியான படுவா பல்கலைக்கழகத்தில் சேர்ந்தார். இது மருத்துவ மற்றும் உடற்கூறியல் படிப்புகளுக்கு என பிரபலமான பல்கலைக்கழகம். (சுவையான செய்தி : ஹார்வி படுவாவுக்கு வந்தபோது, ​​கலிலியோ கலீலி ஏற்கனவே ஏழு ஆண்டுகளாக அங்கேயே இருந்தார், கணிதம், இயற்பியல் மற்றும் வானியல் ஆகியவற்றைப் படித்தார்)

படுவா பல்கலைக்கழகத்தில் ஹார்வியின் மிகப்பெரிய செல்வாக்கு அவரது ஆசிரியரான ஹைரோனிமஸ் ஃபேபிரியஸ் ஆவார். அவர் ஒரு திறமையான உடற்கூறியல் நிபுணர் மற்றும் அறுவை சிகிச்சை நிபுணராக இருந்தார். இருவரும் நண்பர்களாகிவிட்டனர். ஹார்வி ஃபேபிரியஸிடமிருந்து நிறைய  கற்றுக் கொண்டார். அறுவை சிகிச்சை என்பது மனித உடலைப் பற்றி நன்கு புரிந்துகொள்ள ஒரு வழியைக் கொடுத்தது.

ஃபேபிரியஸ் 1574 ஆம் ஆண்டில் மனித ரத்த குழாய்களில் உள்ள  வால்வுகளைக் கண்டுபிடித்தார். இருப்பினும் அவர் தனது கண்டுபிடிப்பை 1603 வரை வெளியிடவில்லை.

ஒரு சிறந்த மாணவர்

அரிஸ்டாட்டிலின் முக்கிய ஆதரவாளரான இத்தாலிய தத்துவஞானி சிசரே கிரெமோனினியால் ஹார்வி கற்பிக்கப்பட்டார் என்றும் தெரிகிறது. ஹார்வி ஏப்ரல் 25, 1602 ஆம் ஆண்டில், படுவாவிலிருந்து மருத்துவராக பட்டம் பெற்றார். அவரது ஆசிரியர்கள் அவரது டிப்ளோமாவில் 'ஹைரோனிமஸ் ஃபேப்ரியஸ்' என்று எழுதினர். 

ஷேக்ஸ்பியர் காலம்

வரலாற்றுச் சூழலைப் பொருத்தவரை, ஹார்வி படுவாவில் படிக்கும்போது, ​​வில்லியம் ஷேக்ஸ்பியர் ஹேம்லெட்டை முடித்துக்கொண்டிருந்தார், பெரும்பாலான விமர்சகர்கள் அவரது மிகப் பெரிய படைப்பு என்று கருதுகின்றனர். 

பணியும் மணமும்

பின்னர் ஹார்வி ஒரு டாக்டராக வேலை செய்ய இங்கிலாந்து திரும்பினார். 1604 ஆம் ஆண்டில் மருத்துவர்கள் கல்லூரியில் சேர்ந்தார். அதே 1604 ஆம் ஆண்டில் அவர் லண்டன் மருத்துவரான லான்செலட் பிரவுனின் மகள் எலிசபெத் பிரவுனை மணந்தார். அவர் இங்கிலாந்து மற்றும் ஸ்காட்லாந்தின் மன்னர் ஜேம்ஸ் I க்கு மருத்துவராக பணியாற்றினார். ஹார்வியும் அவரது மனைவியும் ஒன்றாக மகிழ்ச்சியாக இருந்தனர். இருப்பினும், அவர்களுக்கு குழந்தைகள் இல்லை.

தலைமை மருத்துவர்

ஹார்வி 1607 முதல் லண்டன் மருத்துவர்களின் ராயல் கல்லூரியின் சக ஊழியராக இருந்தார். 1607 இல், செயிண்ட் பார்தலோமிவ் மருத்துவமனையில் தலைமை மருத்துவராகவும் ஆனார். 1615 ஆம் ஆண்டில், 37 வயதில், ஹார்வி மருத்துவர்களின் கல்லூரி ’லுமிலியன் விரிவுரையாளர், நிபுணர் ஆனார். அறுவை சிகிச்சை நிபுணராகவும் இருந்தார். மேலும் அவரது வாழ்நாள் முழுவதும் இந்த சமூகத்தில் தீவிரமாக செயல்படும் மருத்துவராகவே இருந்தார். அவர் 1656 வரை பதவி வகித்தார். (லும்லியன் விரிவுரைத் தொடருக்கு லார்ட் ஜான் லும்லி பெயரிடப்பட்டது). 1609 ஆம் ஆண்டில் அவர் செயின்ட் பார்தலோமிவ் மருத்துவமனையில் மருத்துவராக நியமிக்கப்பட்டார். 1643 ஆம் ஆண்டு வரை அவர் பதவியில் இருந்தார். லண்டனில் நாடாளுமன்ற அதிகாரிகள் அவரை மாற்றியமைத்தனர். ஹார்வி முடியாட்சியின் தீவிர ஆதரவாளராக இருந்தார்.

மன்னரின் மருத்துவர்

ஹார்வி  1618 ஆம் ஆண்டில் அந்த ஊரில் பிரபலமான ராசியான மருத்துவர் ஆனார். அதனால் அப்போதைய மன்னர் ஜேம்ஸ் I க்கு மருத்துவராக நியமிக்கப்பட்டார் மற்றும் 1625 இல் சார்லஸ் அரியணையில் நுழைந்தவுடன் சார்லஸ் I இன் மருத்துவராகத் தொடர்ந்தார். இந்த காலகட்டத்தில் ஹார்வி ஒரு கணிசமான நடைமுறையை உருவாக்கினார். எழுத்தாளரும் தத்துவஞானியுமான சர் பிரான்சிஸ் பேகன் உட்பட பல முக்கியமான மனிதர்களைக் கவனித்துக்கொண்டார். 1625 ஆம் ஆண்டில், ஹார்வி ஜேம்ஸின் கடைசி நோயின்போது கலந்துகொண்ட மருத்துவர்கள் குழுவிற்கு ஹார்வி தலைமை தாங்கினார். மேலும் மன்னருக்கு விஷம் கொடுத்ததாக குற்றம் சாட்டப்பட்ட பக்கிங்ஹாமின் டியூக் ஜார்ஜ் வில்லியர்ஸின் விசாரணையில் ஒரு முக்கிய சாட்சியாகவும்  இருந்தார். ஜேம்ஸைப் பராமரித்ததற்காக ஹார்வி முதல் சார்லஸ் மன்னரால்  வெகுமதி பெற்றார். சார்லஸும் ஹார்வியும் ஒரு இணக்கமான உறவுடன்  இருந்ததாகத் தெரிகிறது.

ஹார்வி மான்களின் மந்தை மீது பரிசோதனை செய்ய அனுமதிக்கப்பட்டார். பின்னர் சுவாரஸ்யமான மருத்துவ வழக்குகளை ராஜாவிடம் தகவல்களாக வழங்கினார். இப்போது  ஹார்வி ஐரோப்பிய சூனிய வேட்டையின்போது வாழ்ந்தார். 1634 ஆம் ஆண்டில் அவர் ஒரு வழக்கில் சிக்கினார். மேலும் சூனியம் செய்ததாக குற்றம் சாட்டப்பட்ட நான்கு பெண்களை விசாரிக்க வேண்டியிருந்தது. மந்திரவாதிகள் மீதான நம்பிக்கை பொதுவானதாக இருந்த காலத்திலும், அவர்களின் இருப்பை மறுப்பது மதங்களுக்கு எதிரானது என்பதும், சூனியத்தின் நேர்மறையான சான்றாக உடலில் ஏதேனும் சந்தேகத்திற்கிடமான நடத்தை அல்லது அடையாளத்தை விளக்குவது மிகவும் எளிதாக இருந்திருக்கும். இந்த வழக்கை அவர் திறந்த மனதுடன் நடத்தினார் என்பதும் சூனியத்தைக் காட்டுவதாகக் கூறப்படும் ஆதாரங்களின் விஞ்ஞான விளக்கங்களை பரிசீலிக்கத் தயாராக இருப்பதும் ஹார்வியின் பலமாகும். அதில் கூறப்படும் மந்திரவாதிகள் நிரபராதிகள் என்று கண்டறியப்பட்டனர்.

மன்னரின் ராஜ தந்திர பணிக்கு

ஹார்வி 1636 ஆம் ஆண்டில், புனித ரோமானிய பேரரசர் ஃபெர்டினாண்ட் II ஐப் பார்க்க அனுப்பப்பட்ட ஒரு இராஜதந்திர பணிக்கு மருத்துவராக செயல்பட்டார். இது ஐரோப்பாவைச் சுற்றி கிட்டத்தட்ட ஒரு வருட பயணத்தை உள்ளடக்கியது. அவர் புகழ்பெற்ற ஜெர்மன் மருத்துவ பேராசிரியர் காஸ்பர் ஹோஃப்மானை நார்ன்பெர்க்கில் சந்தித்து, அவருக்கு ரத்த ஓட்டத்தை நிரூபிக்க முயன்றார். ஹார்வி தத்துவம், இலக்கியம் மற்றும் கலை ஆகியவற்றில் பரந்த ஆர்வம் கொண்டிருந்தார். 1636 ஆம் ஆண்டு இராஜதந்திர பணியின் போது, ​​அவர் அரச சேகரிப்புக்கான ஓவியங்களைத் தேடுவதற்காக இத்தாலிக்குச் சென்றார். அவர் ஒரு முக்கியமான ஆங்கில மருத்துவர் மற்றும் தத்துவஞானி ராபர்ட் ஃப்ளட், இயற்கை மந்திரம் சம்பந்தப்பட்ட முதன்மை ஆர்வலர் மற்றும் பிரபல அரசியல் தத்துவஞானி தாமஸ் ஹோப்ஸ் ஆகியோருடன் நண்பர்களாக இருந்தார். 17 ஆம் நூற்றாண்டின் வாழ்க்கை வரலாற்றாசிரியரான ஜான் ஆப்ரேயையும் அவர் அறிந்திருந்தார், அவர் தனது கையெழுத்துப் பிரதியான சுருக்கமான வாழ்வுகள்  (Brief Lives) என்ற ஹார்வியைப் பற்றி ஒரு கணக்கைக் கொடுத்தார்.

அரச பரம்பரைக்கு நம்பகமானவராக

ஹார்வி அரச பரம்பரைக்கு உதவுவதில் மிகவும் ஈடுபட்டவர். 1639, 1640, 1641 ஆகிய ஆண்டுகளில் ஸ்காட்லாந்தின் பிரச்சாரங்களில் அவர் மன்னரைப் பின்தொடர்ந்தார். ஆங்கில உள்நாட்டுப் போரின்போது 1642 முதல் 1646 வரை அவருடன் இருந்தார். மேலும் 1642 இல் எட்ஜ்ஹில் போரில் கூட இருந்தார். அவரது அரசியல் கருத்துக்கள் அர்ப்பணிப்பிலிருந்து தீர்மானிக்கப்படலாம் தனது மிக முக்கியமான புத்தகமான இதயத்தின் இயக்கம் /ரத்த ஓட்டத்தின் கண்டுபிடிப்பு என்ற புத்தகத்தை 1628ல் அவர் மன்னருக்கு அர்ப்பணித்தார்.

உள்நாட்டுப் போர்களின்போது ஆக்ஸ்போர்டிலும், நியூகேஸிலிலும் மன்னர் சிறைபிடிக்கப்பட்டபோது ஹார்வி சார்லஸில் கலந்து கொண்டார். ஹார்வி இறுதியில் 1647 இல் லண்டனுக்குத் திரும்பினார்.

ரத்த ஓட்டம்

ஹார்வி தனது கண்டுபிடிப்புகளைத் தொடர்ந்து  செய்தார். ஏனெனில் அவர் முன்பு இருந்த மருத்துவ உரை புத்தகங்களின் வழக்கமான ஞானத்தை புறக்கணித்தார். அவர் தனது சொந்த அவதானிப்புகளைச் செய்ய விரும்பினார். மேலும் அவர் விலங்குகளைப் பிரிக்கும்போது தனது சொந்த முடிவுகளை எடுக்க விரும்பினார்.

1400 ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் கேலன் தனது மருத்துவ பாடப்புத்தகங்களை ரோமில் எழுதியதிலிருந்து மேற்கத்திய மருத்துவ நம்பிக்கைகள் மற்றும் ரத்தம் மற்றும் புழக்கத்தைப் பற்றிய கோட்பாடுகள் முன்னேறவில்லை என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. ஏனெனில் ரோமானிய மருத்துவர் கேலன் உடலில் ரத்த த்தை கையாளும் இரண்டு அமைப்புகள் இருப்பதாக நம்பினார். நரம்புகளில் அடர் சிவப்பு ரத்தம் கல்லீரலிலிருந்தும், தமனிகளில் பிரகாசமான சிவப்பு ரத்தம் இதயத்திலிருந்தும் வந்தது என்று அப்போது கருதப்பட்டது. கல்லீரலும் இதயமும் ரத்த த்தை உருவாக்கியது என்றும் அது உந்தப்பட்ட உடல் பாகங்களால் பயன்படுத்தப்பட்டது என்றும் நம்பப்பட்டது.

கண்டுபிடிப்பு

ஹார்வியின் கருத்துக்கள் மனித உடல்களைப் பிரிப்பதில் இருந்து வந்தன. கல்லீரல் ஒவ்வொரு மணி நேரத்திற்கும் 540 பவுண்டுகள் ரத்தத்தை உருவாக்க வேண்டும் என்று ஹார்வி கண்டுபிடித்தார். இது உடலால் மீண்டும் பயன்படுத்தப்பட்டது. இரண்டு சுழல்களில் இதயத்தின் வழியாக ரத்தம் பாய்ந்தது என்றார். ஒரு வளையம் நுரையீரலுக்குச் சென்று ஆக்ஸிஜனைப் பெற்றது. மற்ற வளையங்கள் உறுப்புகளுக்கும் உடல் திசுக்களுக்கும் சென்று ஆக்ஸிஜனைக் கொடுத்தன என்றார். இதயம் உடலைச் சுற்றி ரத்தத்தை செலுத்தும் ஒரு பம்ப் மட்டுமே என்றார்.

1628ல் 50 வயதில், ஹார்வி தனது தலைசிறந்த படைப்பை வெளியிட்டார். பொதுவாக இதயத்தின் இயக்கம் என்ற பெயரில் குறிப்பிட்டார். ஆங்கிலத்தில் இதன் முழு தலைப்பு: விலங்குகளின் இதய மற்றும் ரத்த த்தின் இயக்கம் பற்றிய உடற்கூறியல் ஆய்வுகள். ஹார்வி இதயத்தின் செயல்பாடு மற்றும் உடலைச் சுற்றியுள்ள ரத்த ஓட்டம் ஆகியவற்றை துல்லியமாக விவரித்த முதல் நபர் ஆனார்.

இறுதிக்காலம்

ஹார்வியின் பிற்கால வாழ்க்கையில், அவர் கீல்வாதம், சிறுநீரகக் கற்கள் மற்றும் தூக்கமின்மையால் அவதிப்பட்டார். 1651 ஆம் ஆண்டில், அவரது இறுதிப் படைப்பான விலங்குகளின் தலைமுறை மீதான பயிற்சிகள் வெளியானதைத் தொடர்ந்து, ஹார்வி தனது சொந்த வாழ்க்கையை ஓபியத்தினுடன் ஒரு ஆல்கஹால் டிஞ்சர் மூலம் சரிப்படுத்த முயன்றார் என்று நம்பப்படுகிறது. இருப்பினும், இந்த முயற்சி தோல்வியடைந்தது. ஜூன் 3, 1657, தனது 79 வயதில், பக்கவாதத்தால் இறந்தார்.

புத்தக இழப்புகள்

1642 ஆம் ஆண்டில் பாராளுமன்ற துருப்புக்கள் வைட்ஹாலில் உள்ள அவரது வீட்டைக் கொள்ளையடித்தபோது, ​​ஹார்வி அனுபவித்த மிக மோசமான பின்னடைவுகளில் ஒன்று. பூச்சிகளின் தலைமுறை குறித்த தனது புத்தகத்தின் இழப்பை அவர் கருத்தில் கொண்டார். அதில் ஒரு பெரிய அளவிலான முடிவுகள் இருந்தன. ஆராய்ச்சி, நோயாளிகள், பிரேத பரிசோதனை பரிசோதனைகள் மற்றும் விலங்குகளைப் பிரித்தல் பற்றிய குறிப்புகளையும் அவர் இழந்தார். 1666 ஆம் ஆண்டில் லண்டனின் பெரும் தீயில் மேலும் பொருள் இழந்தது. இது ஹார்வி ராயல் காலேஜ் ஆப் மருத்துவர்கள் நிறுவனத்தில் நிறுவ உதவிய நூலகத்தை மூழ்கடித்தது.

வில்லியம் ஹார்வியின் முக்கிய கண்டுபிடிப்புகள்

1653 ஆம் ஆண்டில் ஆங்கில பதிப்போடு 1628 இல் வெளியிடப்பட்ட விலங்குகளின் இதயம் மற்றும் ரத்த த்தின் இயக்கம் பற்றிய உடற்கூறியல் உடற்பயிற்சி ஹார்வியின் முக்கிய படைப்பாகும். மனித உடலைச் சுற்றி, தமனிகள் மற்றும் நரம்புகளின் ஒற்றை அமைப்பு மூலம் செலுத்தப்படுகிறது. மேலும், இந்த கருதுகோளை சோதனைகள் மற்றும் வாதங்களுடன் ஆதரிக்கிறது. ஐரோப்பிய மரபுக்குள்ளும் (16 ஆம் நூற்றாண்டு ஸ்பானிய மருத்துவர் செர்வெட்டஸால்) மற்றும் இஸ்லாமிய மரபுக்குள்ளும் (13 ஆம் நூற்றாண்டு முஸ்லீம் மருத்துவர் இப்னுல்-நஃபேஸால்) “குறைவான சுழற்சி” பற்றிய பரிந்துரைகள் இருந்தன. இதன் மூலம் இதயத்திலிருந்து ரத்தம் பரவியது. 

ஹார்வி முன்பு உடலில் இரண்டு தனித்தனி ரத்த அமைப்புகள் இருப்பதாக நம்பினார். ஊதா, “சத்தான” ரத்தத்தை எடுத்துச் சென்று, நரம்புகளைப் பயன்படுத்தி கல்லீரலில் இருந்து உடலின் மற்ற பகுதிகளுக்கு ஊட்டச்சத்தை அளித்தது. மற்றொன்று ஸ்கார்லட், அல்லது இன்றியமையாத ரத்தத்தை எடுத்துச் சென்று, தமனிகளைப் பயன்படுத்தி நுரையீரலில் இருந்து உயிரைக் கொடுக்கும் கொள்கையை விநியோகிக்கிறது என்றார்.  

இன்று இந்த ரத்த அமைப்புகள் ஆக்ஸிஜனேற்றப்பட்ட ரத்தம் ஏற்றப்படாது என்று புரிந்து கொள்ளப்படுகின்றன. இருப்பினும், அந்த நேரத்தில், ரத்தத்தில் ஆக்ஸிஜனின் தாக்கம் புரியவில்லை. மேலும், ரத்தம் உடலைச் சுற்றுவதாக கருதப்படவில்லை. இது உற்பத்தி செய்யப்பட்ட அதே விகிதத்தில் உடலால் நுகரப்படும் என்று நம்பப்பட்டது. தமனிகள் மற்றும் நரம்புகளை இணைக்கும் நுண்குழாய்கள் அவற்றின் சிறிய பங்களிப்புகள் அந்த நேரத்தில் அறியப்படவில்லை. மேலும் 17 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில், ஹார்விக்குப் பிறகு நுண்ணோக்கி கண்டுபிடிக்கப்பட்ட வரை அவற்றின் இருப்பு உறுதிப்படுத்தப்படவில்லை.

சிரை வால்வுகள்

சிரை வால்வுகளைக் கருத்தில் கொண்டு ரத்த ஓட்டத்தை கண்டுபிடிப்பதற்கு தான் வழிவகுத்ததாக ஹார்வி கூறினார். நரம்புகளுக்குள் சிறிய மடிப்புகள் உள்ளன, அவை ஒரு திசையில் சுதந்திரமாக  ரத்த த்தை அனுமதிக்கின்றன, ஆனால் எதிர் திசையில் ரத்த ஓட்டத்தை கடுமையாக தடுக்கின்றன. இந்த மடிப்புகள் புவியீர்ப்பு செல்வாக்கின் கீழ் ரத்த த்தை குவிப்பதைத் தடுக்கின்றன என்று கருதப்பட்டது, ஆனால் இந்த மடிப்புகள் அனைத்தும் இருதயநோக்கு சார்ந்தவை என்பதை ஹார்வியால் காட்ட முடிந்தது.

இதே செயல்பாடு

ஹார்வியின் முக்கிய பரிசோதனை இதயத்தின் வழியாக பாயும் ரத்தத்தின் அளவைப் பற்றியது. வென்ட்ரிக்கிள்களின் அளவு, ரத்தத்தை வெளியேற்றுவதில் அவை எவ்வளவு திறமையானவை மற்றும் இதயத்தால் செய்யப்பட்ட நிமிடத்திற்கு துடிப்புகளின் எண்ணிக்கை ஆகியவற்றை அவர் மதிப்பிட்டார். பழமைவாத மதிப்பீடுகளுடன் கூட, ரத்த ஓட்டத்தைப் பற்றிய தற்போதைய புரிதலின் அடிப்படையில் கணக்கிடப்படக்கூடியதை விட அதிகமான ரத்தம் இதயத்தின் வழியாகச் சென்றதை அவரால் காட்ட முடிந்தது. ஹார்வியின் மதிப்பில்  இதயம் நிமிடத்திற்கு 0.5–1 லிட்டர் ரத்தத்தை செலுத்துவதைக் குறிக்கிறது (நவீன மதிப்புகள் நிமிடத்திற்கு 4 லிட்டர் ஓய்வு நேரத்தில் மற்றும் உடற்பயிற்சியின் போது நிமிடத்திற்கு 25 லிட்டர்). மனித உடலில் சுமார் 5 லிட்டர் ரத்தம் உள்ளது. உடலால் அவ்வளவு விரைவாக ரத்தத்தை உற்பத்தி செய்யவோ அல்லது உட்கொள்ளவோ ​​முடியவில்லை. எனவே, ரத்த ஓட்டம் செய்ய வேண்டியிருந்தது.

ஹார்வியின் சோதனைகள்

இதயத் துடிப்பின் தன்மையை ஹார்வி ஆராய்ந்ததும் முக்கியம். ஹார்விக்கு முன்பு, இதயத் துடிப்பின் செயலில் உள்ள கட்டம், தசைகள் சுருங்கும்போது, ​​இதயம் அதன் உள் அளவை அதிகரிக்கும் என்று கருதப்பட்டது. எனவே இதயத்தின் சுறுசுறுப்பான இயக்கம் ரத்தத்தை தன்னுள் இழுப்பதாக இருந்தது. பல விலங்குகளில்-குறிப்பாக குளிர்ந்த ரத்தம் கொண்ட விலங்குகளிலும், மரணத்திற்கு அருகிலுள்ள விலங்குகளிலும் இதயம் துடிப்பதை ஹார்வி கவனித்தார்.

ஏனெனில் அவர்களின் இதயத் துடிப்பு மெதுவாக இருந்தது. இதயத்துடிப்பின் செயலில் உள்ள கட்டம், தசைகள் சுருங்கும்போது, ​​இதயம் அதன் உள் அளவைக் குறைக்கும்போது, ​​இதயத்திலிருந்து கணிசமான சக்தியுடன் ரத்தம் வெளியேற்றப்படுகிறது.

17 ஆம் நூற்றாண்டின் புதிய கணித மற்றும் இயந்திரக் கருத்துக்களால் ஆதரிக்கப்பட்ட அல்லது ஈர்க்கப்பட்ட ஒருவராக, ஹார்வி தனது அளவு சோதனை மற்றும் இதய மாதிரியை ஒரு பம்ப்பாகப் பார்க்க தூண்டுகிறது, இது விஞ்ஞான புரட்சியில் குறிப்பிடத்தக்க பாத்திரங்களை வகித்தது.

இருப்பினும், இங்கு கணிசமான எச்சரிக்கை தேவை. ஹார்வி ரத்த ஓட்டத்தை அளந்தார், ஆனால் அவரது அளவுகோல் மிகவும் தோராயமானது. மேலும் அவர் தனது வழக்கை மேலும் குறைக்க வேண்டுமென்றே குறைத்து மதிப்பீடுகளைப் பயன்படுத்தினார். கலிலியோ போன்ற ஒருவரின் கணித விதிகளுக்கு வழிவகுக்கும் துல்லியமான அளவிலிருந்து இது மிகவும் வேறுபட்டது. ஹார்வி இதயத்தை ஒரு பம்ப்பாகப் பார்த்தது முக்கியம், ஆனால் அவர் அதை ஒரு இயந்திர பம்ப்பாக இல்லாமல் ஒரு கரிம பம்ப்பாகவே பார்த்தார். ரத்தத்தை அதன் சொந்த நம்பமுடியாத சக்தியைக் கொண்டிருப்பதாகவும் அவர் விளக்கினார். பிரெஞ்சு கணிதவியலாளர் மற்றும் தத்துவஞானி ரெனே டெஸ்கார்ட்ஸின் இயந்திர தத்துவத்தையும், மனித உடலின் எந்தவொரு இயந்திர கருத்தாக்கத்தையும் ஹார்வி ஆழமாகவும் கடுமையாகவும் எதிர்த்தார்.

பழமைவாதிகள் எதிர்ப்பு

ஹார்வியின் ரத்த ஓட்ட கோட்பாட்டை பழமைவாத மருத்துவர்கள் எதிர்த்தனர். ஆனால் அவர் இறந்த நேரத்தில் அது நன்கு நிறுவப்பட்டது. ஹார்வி உண்மையில் 1618-19 வரை ரத்த ஓட்ட புழக்கத்தை கண்டுபிடித்தார் என்று தெரிகிறது. உடலைப் பற்றி சிந்திப்பதில் இதுபோன்ற ஒரு பெரிய மாற்றம், உடனடி ஏளனம் மற்றும் வெளியேற்றத்தைத் தவிர்ப்பதற்காக சோதனை மற்றும் வாதத்தால் நன்கு ஆதரிக்கப்பட வேண்டும்; எனவே அவரது மையப் படைப்பை வெளியிடுவதற்கு தாமதம் ஏற்பட்டது. 1649 ஆம் ஆண்டில், பிரெஞ்சு உடற்கூறியல் நிபுணர் ஜீன் ரியோலனின் புழக்கக் கோட்பாட்டின் விமர்சனத்திற்கு பதிலளிக்கும் விதமாக ஹார்வி ரத்த ஓட்டத்தில் இரண்டு உடற்கூறியல் பயிற்சிகளை வெளியிட்டார்.

[ஜூன் 3 - வில்லியம் ஹார்வியின் நினைவுநாள்]