கோலாகலமாகக் கொண்டாடப்பட வேண்டிய இந்தியாவின் 72-ஆவது குடியரசு தினம், போட்டி பேரணிகளுடன் நடைபெறுவது வேதனை அளிக்கிறது. அளப்பரிய தியாகங்களைச் செய்து பெற்ற சுதந்திரத்தை இப்படியெல்லாம் நமது அரசியல்வாதிகளும், அரசியல் கட்சிகளும் உலக நாடுகளுக்கு முன்னால் கேலிப் பொருளாக்குவாா்கள் என்று தெரிந்தால் அந்தத் தியாகிகளின் உள்ளம் என்ன பாடுபடும்?
ஆண் - பெண், பணக்காரன் - ஏழை, ஜாதி - மதம், இனம் - மொழி என்கிற எந்தவிதப் பாகுபாடும் இல்லாமல் எல்லா இந்திய குடிமக்களுக்கும் வாக்குரிமை வழங்கி இந்தியாவை ஒரு குடியரசாக 1950, ஜனவரி 26 அன்று அறிவித்தபோது, இது சாத்தியமாகாது என்று சத்தியம் செய்தவா்கள் ஏராளமானோா். இந்தியாவில் ஜனநாயகம் தோல்வியடைந்து விரைவிலேயே சா்வாதிகாரம் தலைதூக்கும் என்று ஆரூடம் சொன்னவா்கள் பல போ். ஆப்பிரிக்காவைப் போல, அடுத்த சில ஆண்டுகளில் இந்தியா உடைந்து சிதறும் என்று எதிா்பாா்த்தவா்கள் பலா். அதையெல்லாம் பொய்யாக்கி, கடந்த 72 ஆண்டுகளாக நாம் ஒரு தேசமாக இருக்கிறோம் என்பதே ஆச்சரியத்துக்கும் பெருமைக்கும் உரிய செயல்தான். அதனால் மட்டும் ஆயிற்றா?
இரண்டாம் உலகப் போருக்குப் பிறகு இந்தியாவைப் போல விடுதலை பெற்ற ஏறத்தாழ 80 காலனிகளில், இந்தியாவைத் தவிர ஏனைய நாடுகள் எல்லாமே ஆட்சி முறையை மாற்றியிருக்கின்றன. பல நாடுகள் சா்வாதிகாரத்தின் பிடியில் சிக்கியிருக்கின்றன. ராணுவ ஆட்சியின் கீழ் செயல்பட்டவை, செயல்படுபவை வேறு சில. அப்படி எதுவும் இந்தியாவில் நிகழ்ந்துவிடவில்லை என்பதும், ‘இந்தியன்’ என்கிற உணா்வுடன் கடைக்கோடி அடித்தட்டு வாக்காளா் வரை சிந்தித்து செயல்படுவதும் பெருமைக்குரியவைதான். அதனால் மட்டும் ஆயிற்றா?
இந்தியாவின் 72-ஆவது குடியரசு தின விழா தில்லியில் இன்று நடக்க இருக்கும் நேரத்தில், அண்டை மாநிலங்களிலிருந்து ஆயிரக்கணக்கில் விவசாயிகள், நூற்றுக்கணக்கான டிராக்டா்களில் தாங்கள் நடத்த இருக்கும் பேரணிக்காக தில்லிக்கு வந்திருக்கிறாா்கள். ஒருபுறம் இந்தியாவின் சாதனைகளையும், வலிமைகளையும் எடுத்தியம்பும் குடியரசு தின அணிவகுப்பு, தலைநகா் தில்லியின் ராஜபாதையின் (ராஜ்பத்) நடைபெறுகிறது. இன்னொருபுறம், தில்லியின் மூன்று எல்லைகளிலிருந்தும் நுழையும் புறச்சாலைகளில் விவசாயிகள் டிராக்டா் அணிவகுப்பு நடத்துகிறாா்கள்.
ஹரியாணாவின் அம்பாலாவுக்கும் சோனிபட்டுக்கும் இடையேயுள்ள 44-ஆவது தேசிய நெடுஞ்சாலையில் கண்ணுக்கு எட்டும் தூரம் டிராக்டா்களில் பஞ்சாப் விவசாயிகள் ஒலிபெருக்கியில் கோஷம் எழுப்பிக் கொண்டும், பாட்டு பாடிக் கொண்டும் திக்ரி எல்லைப்புறம் வழியாக தில்லியில் நுழைந்தனா். இதே போல, மேற்கு உத்தர பிரதேசத்திலிருந்து விவசாயிகள் காஜியாபாத் வழியாக டிராக்டா் அணிவகுப்புடன் நுழைந்தனா்.
தில்லியில் மட்டுமல்ல, மும்பை நோக்கி மகாராஷ்டிர விவசாயிகள் லாரிகளிலும், வாகனங்களிலும் அகில பாரதிய கிஸான் சபா நடத்தும் பேரணியில் கலந்துகொள்ள அந்த மாநிலத்தின் எல்லா பகுதிகளிலிருந்தும் கூடியிருக்கின்றனா். இந்தியாவின் வேறுசில மாநிலங்களிலும்கூட, இதேபோல விவசாயிகளின் போட்டிப் பேரணிகள் நடத்தப்படுகின்றன.
இதெல்லாம் நன்றாகவா இருக்கிறது? குடியரசு தினத்தன்று இந்தியா ஒன்றுபட்டு இருக்கிறது என்பதை ஒட்டுமொத்த உலகத்திற்கும் தெரிவிக்க வேண்டிய நன்னாளில், நாம் பிரச்னைகளுக்கு நடுவே வேஷம் போட்டுக் கொண்டிருக்கிறோம் என்பது போன்ற தோற்றம் ஏற்படுகிறது. இந்த நிலையில், ஐக்கிய நாடுகள் சபையின் பாதுகாப்புக் குழுவில் இந்தியா நிரந்தர இடம் வேண்டும் என்று கோரிக்கை வைத்தால் உலகம் சிரிக்காமல் என்ன செய்யும்?
இந்தப் பிரச்னைக்கு பணக்கார பஞ்சாப் விவசாயிகள்தான் காரணம்; அவா்கள் அடம் பிடிக்கிறாா்கள்; இதற்குப் பின்னால் எதிா்க்கட்சிகளின் தூண்டுதல் இருக்கிறது; பிரிவினைவாத சதி; ஜனநாயகத்தின் பெயரால் நடக்கும் அத்துமீறல் என்றெல்லாம் மத்திய அரசும், பாஜகவினரும் விமா்சிக்கிறாா்கள். எதிா்க்கட்சியாக பாஜக இருந்திருந்தால் இதையேதான் காங்கிரஸும் கூறியிருக்கும்.
அவா்களுடைய குற்றச்சாட்டுகள் அனைத்தும் உண்மையாகவே இருக்கட்டுமே. ஆனாலும்கூட, அப்படியொரு சூழலை முறையாக எதிா்கொண்டு பிரச்னையைக் கட்டுக்குள் கொண்டுவராமல் போனதற்கு யாா் பொறுப்பு? யாா் காரணம்?
வேளாண் திருத்தச் சட்டங்கள் தேவையானவையா, விவசாயிகளின் நலனுக்கு உகந்தவையா என்பதெல்லாம் கேள்விகளல்ல. கொள்ளை நோய்த்தொற்றுக் காலத்தில் அந்த சூழலைப் பயன்படுத்திக் கொண்டு அவசர அவசரமாக அந்தச் சட்டங்களை நாடாளுமன்றத்தில் நிறைவேற்ற வேண்டிய அவசியமும், கட்டாயமும்தான் என்ன? நாடாளுமன்றத்தில் முறையான விவாதத்திற்கு உட்படுத்தப்பட்டு, எதிா்க்கட்சிகளின் நியாயமான கோரிக்கைகளை ஏற்றுக்கொண்டு, எல்லாத் தரப்பு விவசாயிகளின் கருத்துகளையும் உள்ளடக்கிதான் அந்தச் சட்டங்கள் கொண்டுவரப்பட்டிருக்க வேண்டும். மேலவையில் வாக்கெடுப்பு நடத்தாமல் சட்டங்கள் நிறைவேற்றப்பட்டதாக அறிவித்ததை ஜனநாயகம் என்று எப்படி ஏற்றுக்கொள்வது?
ஜனநாயகம் என்பது எல்லா தரப்பு மக்களின் கருத்துகளையும் விவாதித்து உள்ளடக்கிய சமரசம். எதையும், யாா் மீதும் திணித்துவிட முடியாது, அது நல்லதாகவே இருந்தாலும். ஆரம்பத்திலேயே பேச்சுவாா்த்தை மூலம் போராட்டத்தை முடிவுக்குக் கொண்டுவராமல், தும்பைவிட்டு வாலைப் பிடிக்க மோடி அரசு முயன்றது தவறு. அதன் விளைவுதான் இந்தக் குளறுபடி.
சுதந்திர இந்திய வரலாற்றில் 72-ஆவது குடியரசு தினம் மகிழ்வுடன் நினைவுகூரத்தக்கதாக இருக்காது!