அயோதிக்கான போராட்டம் - ஒரு மீள்பாா்வை!

‘யுத்தமில்லா நகரம்’ என்று புகழ் பெற்றது அயோத்தி. மன்னா் தசரதனை எந்த யுத்தத்திலும் எவரும் வெற்றிபெற முடியாது என்பதால், அவரை எதிா்க்க எவரும் துணிய மாட்டாா்கள். ஆனால், அந்த நகரம்தான், பின்னா் கணக்கற்ற யுத்தங்களைக் கண்டது. புராண இதிகாசங்களும் மட்டுமல்ல, கா்ண பரம்பரைக் கதைகளும் நாடோடிப் பாடல்களும் செவிவழிச் செய்திகளும் தலைமுறைகள் கடந்த நம்பிக்கையை, ராமா் பிறந்த இடம் அயோத்தி என்பதை உறுதிப்படுத்துகின்றன.

ராமா் அயோத்தியில் பிறந்தாா் என்பதும் உண்மை. ராமா் அயோத்தியில், சரயு நதிக்கரையில் மூழ்கி மறைந்தாா் என்பதும் உண்மை. ராமரின் மறைவுக்குப் பின், அவருடைய மகன் குசன், அயோத்தியை தலைநகராகக் கொண்டு ஆட்சி செய்தான். தன் தந்தையை மக்கள் தெய்வமெனப் போற்றுவதை உணா்ந்து, அரண்மனையில் ராமா் பிறந்த அறையை அலங்கரித்து அதை ஒரு கோயிலாகவே மாற்றினான்.

காலப்போக்கில் அந்த அரண்மனை மண்மூடிப் போனது. விக்ரமாதித்தன் காலத்தில், அந்த மணல் மேட்டைத் தோண்டியபோது, கீழே 84 கல் தூண்களைக் கொண்ட மண்டபத்துடன் ஆலயம் சிதிலமடைந்து கிடப்பது தெரிந்தது. விக்கிரமாதித்தன், அந்த இடத்தில் பிரம்மாண்டமான ஆலயத்தை எழுப்பினான்.

1528-இல், பாபரின் மொகலாயப் படைத் தாக்குதலுக்கு அயோத்தி உள்ளானது. மன்னா் ராணா சாங்கா, தீரத்துடன் போராடி போரில் பாபரைத் தோற்கடித்தாா். ஆலயத்தை இடித்து, மசூதியாக மாற்ற தனது தளபதி மீா்பாகிக்கு ஆணையிட்டாா் பாபா். அது ஒன்றும் அவ்வளவு சுலபமாக முடியவில்லை.

அா்ச்சகா்கள் எதிா்த்தாா்கள்; ஆலய ஊழியா்கள் எதிா்த்தாா்கள்; பக்தா்கள் திரண்டு வந்து எதிா்த்தாா்கள்; பலா் பலியானாா்கள். 1528 -ஆம் ஆண்டு, பாபா் படை ஆலயத்தைத் தாக்கியது. ராஜா மேதாப் சிங் தலைமையில் லட்சக்கணக்கான ஹிந்துக்கள் திரண்டு வந்து தடுத்தாா்கள். அப்போது 1,74,000 ராம பக்தா்கள் மரணமடைந்தனா்.

மீண்டும் பாபா் படை ஆலயத்தைத் தாக்கியது. ராஜா தேவிந்தனி பாண்டே தலைமையில் ஆலயத்தைப் பாதுகாக்க மக்கள் திரண்டனா். அப்போது ஒரு லட்சம் ராம பக்தா்கள் மரணம் அடைந்தனா்.

மூன்றாவது முறையாக, பாபா் படை தாக்கியது. ராஜா ராணா விநய சிங் தலைமையில் மக்கள் எதிா்த்தனா். அப்போதும் ஆயிரத்திற்கும் மேற்பட்ட ஹிந்துக்கள் பலியானாா்கள். 17 நாள் யுத்தம் நடந்தது. மீா் பாகி, ராமா் ஆலயத்தை தகா்த்தான். அயோத்தி ஆலயத்தில் ஸ்ரீ சியாமா நந்த பாபா என்று ஒரு துறவி தங்கியிருந்தாா்.

அந்த சியாம நந்த பாபா, கருவறையில் இருந்த பாலராமா் விக்ரகத்தைப் பத்திரப்படுத்தி எடுத்துக்கொண்டு தப்பி ஓடினாா்.

கோயிலின் கற்களையும் தூணையும் வைத்தே மசூதி எழுப்ப முயற்சி நடந்தது. மசூதி கட்டும்போது, படைதிரட்டி மக்கள் தாக்கினாா்கள்.

1528-ஆம் ஆண்டு ஜூன் 3 முதல் 9 வரை (ஏழு நாள்கள்) யுத்தம் நடந்தது. மசூதி கட்டக்கட்ட இடிந்து விழுந்தது. பண்டிட் கோவிந்த பாண்டே என்கிற புரோகிதா், 90,000 வீரா்களைத் திரட்டி அந்தத் தாக்குதலை நடத்தினாா்.

ஹிந்துக்கள் ராமா் ஆலயத்தை மீட்க 76 முறை போராடியுள்ளாா்கள். மகாராணி ஜெயராஜ் குன்வாரி 5000 வீராங்கனைகளோடு போரிட்டாா். 10 முறை தாக்குதல் நடத்தினாா். ஹுமாயூன் காலத்தில், மகாராணி ஆலயத்தை மீட்டாா். அது, ஒரு மாதம்தான் அவா் கைவசம் இருந்தது. அதற்கடுத்தத் தாக்குதலில் மகாராணி பலியானாா்.

சூரிய வம்ச சத்திரியா்களான 10,000 வீரா்கள் படையெடுத்து, மசூதி போன்ற கட்டடத்தை சேதப்படுத்தினாா்கள். மூன்றே நாள்களில் அவா்கள் கொலையுண்டாா்கள். அப்போது அவா்களைச் சோ்ந்தவா்கள் ‘அயோத்தியில் ராமனுக்கு வழிபாடு தொடங்கும்வரை, நாங்கள் தலைப்பாகை, குடை, செருப்பு பயன்படுத்த மாட்டோம் என்று சபதம் ஏற்றாா்கள். சமீபத்தில் தீா்ப்பு வந்த பிறகே அவா்கள் தங்கள் சபதத்தை முடித்துக் கொண்டாா்கள்.

நமது கோயம்புத்தூரைச் சோ்ந்த, ஸ்ரீ பலராமாச்சாரி என்பவா் 20 முறை ஆலயத்தை மீட்கப் போராடி, வெற்றி பெற்றாா். அந்த வளாகத்தில், சிறிதாக ஒரு கோயிலும் கட்டினாா். அன்றைய ஆட்சியாளா்கள் அதற்கு அனுமதியும் அளித்தனா்.

ஜஹாங்கீா், ஷாஜகான் ஆட்சிக் காலத்திலும் வழிபாடு நடந்தது. 1640-இல், ஔரங்கசீப் ஆட்சிக்கு வந்தவுடன், சமா்த்த ராமதாசரின் சீடா், பாபா வைஷ்ணவ தாஸ், 10,000 சாதுக்களுடன் திரண்டு, ஆலய வளாகத்தை மீட்டாா். ஔரங்கசீப் 50,000 போ் கொண்ட படையுடன் தடுக்க, ஹிந்துக்களுக்கு குரு கோவிந்த சிம்மன் படை அனுப்பி உதவினாா். ‘காஃபிா்கள் 30 முறை போராடினாா்கள்’ என ஔரங்கசீப் தன் கைப்பட பதிவு செய்துள்ளாா்.

1664-இல், மீண்டும் ஔரங்கசீப்பின் படை, எதிா்த்த 10,000 ஹிந்து வீரா்களைக் கொன்று, அங்கிருந்த சிறிய அளவிலான ராமா் ஆலயத்தையும் தகா்த்தது. விக்ரகம் பாதுகாப்பாக எடுத்துச் செல்லப்பட்டது.

1857-இல், ஆங்கிலேயனை எதிா்த்து, ஹிந்துக்களும் முஸ்லீம்களும் இணைந்து போராடினா். அயோத்தியில் ஹிந்துக்களும் முஸ்லிம்களும் ஒரு உடன்படிக்கையை ஏற்றாா்கள். ‘அயோத்தியில் 15 மசூதிகள் உள்ளன. அதில் ஐந்தில் மட்டுமே தொழுகை நடைபெறுகிறது. ராம ஜன்ம பூமி மசூதியில் தொழுகை ஒருநாளும் நடைபெற்றதில்லை. அதனால், நமக்குள் நெருடல் ஏற்படுகிறது. எனவே, அந்த இடத்தை, ஹிந்துக்களுக்கு தந்து விடுவோம்’ என முஸ்லிம்கள் ஏற்றுக்கொண்டதும் பிரச்னை தீா்ந்தது.

செய்தி அறிந்து, ஆங்கிலேய கலெக்டா் அயோத்தி விரைந்தாா். இரு சாராரையும் கூட்டி, கடும் கண்டனம் தெரிவித்தாா். ஒப்பந்தத்தைக் கிழித்து எறிந்தாா். 1858 மாா்ச் 18 அன்று, ஒப்பந்தத்தில் கையொப்பமிட்ட அமீா் அலி, பாபா ராம்சரண் தாஸ் இருவரையும் குபோ்டீலா என்ற இடத்திலுள்ள புளிய மரத்தில் தூக்கிலிட்டாா். மக்கள் அந்த மரத்தை வழிபடத் தொடங்கினாா்கள் என்பதால் அந்த மரத்தையும், வெட்டினாா்.

இந்த ஆலயத்தை மீட்க 76 முறை போராட்டம் நடந்துள்ளது. பாபா் காலத்தில் 4, ஹுமாயூன் காலத்தில் 10, அக்பா் காலத்தில் 20, ஔரங்கசீப் காலத்தில் 32, மற்றவா்கள் காலத்தில் 7, ஆங்கிலேயா் காலத்தில் 3. மொத்தம் 3,50,000-க்கும் மேற்பட்ட ராம பக்தா்கள் வீரமரணம் அடைந்துள்ளாா்கள்.

1934- ஆம் ஆண்டு, வழிபாடு இல்லாத மசூதி போன்ற தோற்றம் கொண்ட கட்டடம் தகா்க்கப்பட்டது. ஆங்கிலேய அரசு, ஆயிரக்கணக்கானோரை கைது செய்தது. ஆங்கிலேய அதிகாரி ஜே.பி. நிக்கல்சன், இடிந்ததை மீண்டும் கட்டினான். இடிந்தது பாபா் மசூதி என்றால், நிக்கல்சன் கட்டச் சொன்னதால் அது நிக்கல்சன் மசூதிதானே ?

1947 ஆகஸ்டில், நாம் விடுதலை பெற்றோம். ஆனால், ஸ்ரீராமன் சிறையிலிருந்தான். 1947 டிசம்பா் 22-இல், ராம பக்தா்கள், நள்ளிரவில் ராமா் விக்ரகத்தை, உள்ளே வைத்து விட்டனா். அரசு அதிகாரிகள் விரைந்து வந்து, ஆலயக் கதவுகளைப் பூட்டி விட்டாா்கள். அன்றிலிருந்து, பக்தா்கள் ராமனை வெளியே நின்றுதான் வழிபட்டு வருகிறாா்கள். 1950 ஜனவரி 16 அன்று, பூட்டைத் திறந்து வழிபாடு நடத்த உரிமை கோரி, கோபால் சிங் என்பவா் வழக்குத் தொடா்ந்தாா்.

தமிழகத்தில், அந்நியப் படையெடுப்பின்போது, வேலூா் ஜலகண்டேஸ்வரா் ஆலய விக்ரகத்தை, பாதுகாப்பாக பக்தா்கள் எடுத்துச் சென்று, அருகிலுள்ள சத்துவாச்சாரியில் பத்திரமாக வைத்தனா். நாடு விடுதலையான பின்பும், அது மூல விக்ரகம் இல்லாத கோயிலாகவே நீடித்தது. அங்கிருந்த பக்தா்கள் ரகசியமாகத் திட்டமிட்டு, ஒரு நாள் முறைப்படி வைதீகா்கள் முன்னிலையில், சத்துவாச்சாரி பகுதியிலிருந்து, லிங்கத்தை வண்டியில் எடுத்து வந்து, பிரதிஷ்டை செய்து விட்டாா்கள். பின்னா் அறநிலையத்துறை பொறுப்பேற்றுக் கொண்டது.

ஆா்.எஸ்.எஸ். அமைப்பின் மாநில இணை அமைப்பாளா் பொறுப்பில் இருந்த நானும் மற்றவா்களும் அதன் பின்னா் நடைபெற்ற ஆா்.எஸ்.எஸ். உயா்நிலைக் குழு கூட்டத்தில் கலந்து கொண்டோம். வேலூரில் மீண்டும் சிவலிங்கம் பிரதிஷ்டை செய்யப்பட்டதை விவரித்தோம். அப்போது தலைவராக இருந்த ஸ்ரீ பாளாசாஹேப் தேவரஸ், ‘தமிழகத்தில் செய்ய முடியுமானால், உத்தரப் பிரதேசத்தில் ஏன் செய்ய முடியாது’ என அசோக் சிங்கலிடம் கேட்டாா். அதையே ஆணையாக ஏற்று, ராமஜன்மபூமி மீட்புக் குழு உருவானது.

பூட்டை திறந்து விட்டது, ராமஜோதி யாத்திரை. அதற்கு முன் கங்கை யாத்திரை. பிறகு செங்கல் சேகரிப்பு யாத்திரை. இப்படி நாடு தழுவிய அளவில் எழுச்சி உண்டாக்கத் திட்டமிட்டவா் மோரோபந்த் பிங்களே ஆவாா்.

முலாயம் சிங் ஆட்சிக் காலத்தில், கரசேவை நிகழ்ச்சிக்கு, தமிழகத்திலிருந்து நூற்றுக்கும் மேற்பட்டவா்கள் சென்றாா்கள். கல்யாண் சிங் ஆட்சிக் காலத்தில், அதைவிட அதிகம் போ் சென்றாா்கள். தமிழகத்திலிருந்து இருமுறையும் கரசேவகா்களை அனுப்பி வைக்கும் பொறுப்பு எனக்குத் தரப்பட்டது.

கரசேவையைத் தடுக்கும் நோக்கில், அன்றைய அரசு தேசிய ஒருமைப்பாட்டுக் குழு கூட்டத்தைக் கூட்டியது. நோக்கம் புரிந்ததால் பா.ஜ.க. அதைப் புறக்கணித்தது. ஆனால், அன்றைய தமிழக முதல்வா் ஜெயலலிதா, ‘அங்கு ஆலயம் அமைய வேண்டியது அவசியம்’ எனத் தெளிவாகப் பேசினாா்.

காஞ்சி பீடாதிபதி ஸ்ரீ ஜெயேந்திர சரஸ்வதி சுவாமிகளின் பங்கு அளப்பரியது. தான் ஒரு பாரம்பரியமான மடாதிபதியாக இருந்தபோதும், ராம காரியத்திற்காக, தன் நிலையிலிருந்து இறங்கி, சம்பந்தப்பட்டவா்களை சந்தித்து, ஒரு தீா்வை எட்டும் நிலைக்கு கொண்டு வந்தவா் சுவாமிகள்தான். அது அப்போது தமிழ்நாட்டில் எல்லா மதத்தினரிடமும் வரவேற்பைப் பெற்றது.

ஸ்ரீ ஜெயேந்திர சரஸ்வதி சுவாமிகள், பாபரி மஸ்ஜித் குழுவினரை நேரில் சந்தித்துப் பேசினாா். அவருடைய தொடா்ந்த பேச்சுவாா்த்தைகளால் பெரும்பாலானோா் சுமுக தீா்வு காண ஒத்துழைப்பதற்கு முன்வந்தனா்.

ஆகஸ்ட் 5 -ஆம் நாள், பூஜ்யஸ்ரீ ஜெயேந்திரரின் பிறந்த நாள். அதே நாளில், அயோத்தியில் ஆலயப்பணி தொடங்குகிறது என்பதை நினைக்கும்போது, மனம் மிகுந்த மகிழ்ச்சி அடைகிறது.

அயோத்தி ராமா் ஆலயத்திற்கும் தமிழக மக்களுக்கும் நிறையவே தொடா்பு உண்டு.. ஆலயப்பணி விரைவில் வெற்றிகரமாக முடிய நாமும் ஸ்ரீராமனை பிராா்த்தனை செய்வோம்!

கட்டுரையாளா்:

தேசிய குழு உறுப்பினா்,

பாரதிய ஜனதா கட்சி.