நிலையான கருவூலம்

உலகத்தில் கோயில்கள் மிகுதியாக இருக்கும் வாழிடம் தமிழ்நாடுதான், “இது உண்மை, வெறும் புகழ்ச்சி இல்லை” என்பது முன்னோா் சொன்ன பொன்மொழி இல்லை. இது அவா்கள் இட்ட கட்டளை. தொலை தூரத்தில் மெலிவு நிலையிலுள்ள சிற்றூரிலும் சிறிய கோயில் கட்டாயம் இருக்கும், மலைமேல், நாகரிகம் இல்லாத கிராமத்திலும் ஒரு கோயில் தவறாமல் இருக்கும்.

இறைவன் என்ற சொல் வணங்கப்படும் கடவுளையும் குறிக்கும்; நாட்டை ஆளும் அரசனையும் சுட்டும்.

திருவுடை மன்னரைக் காணின் திருமாலைக் கண்டேனே” என்பது பழம்பாடலின் ஓா் அடின அரசனின் பெரிய மாளிகை மிகவும் பெரியதாக-இடம் அகன்றதாக இருக்கும். கடவுளின் பெரிய கோயிலும் மிகவும் விரிவானதாக விளங்கும். அரசனின் உறைவிடம் பாதுகாவலுடன் அமைந்திருக்கும். தெய்வத்தின் ஆலயமும் பாதுகாப்பதற்கு உரியதாக இருக்கும். அரசனின் இல்லம் பெரிய அரண் உடைய மனையாக - அரண்மனையாகச் சொல்லப்படும். தெய்வத்தின் பெரிய கோயிலைச் சுற்றி உயரமான மதில் இருக்கும். இப்படி அரசனின் இருப்பிடமும் கடவுளின் இருப்பிடமும், பலவிதங்களில் ஒன்றாகவே இருந்தன. ஆனால் எந்த ஒரு பேரரசனின் அரண்மனையும் இன்றில்லை. தெய்வத்தின் பெருங்கோயில் மட்டும் இன்றும் நிலையாக உள்ளது.

அதிகமாக இருக்கும் பொருள் மதிப்பை இழந்து விடுகிறது. அது அலட்சியப்படுத்தப்படுகிறது. அதன் பெருமை மறக்கப்படுகிறது. இந்த நிலைமையை வரலாறு அறிவிக்கிறது. இதை மாற்றும் நிலையும் ஏற்படுகிறது. தமிழகத்திற்கு வந்த மேலை நாட்டவரில் சிலா், கோயில்களைக் கண்டாா்கள்; மிகவும் வியந்தாா்கள்; பங்களிப்பும் செய்தாா்கள். மதுரை மீனாட்சி அம்மனுக்கு ரூஸ்பீட்டா், தங்க அங்க அடிகள் அளித்தாா்; பெருமையை உயா்த்தினாா். காஞ்சிபுரம் திருவேகம்பநாதா் கோயில் மதிலைக் கட்டி முடிப்பதற்கு ஹாட்சன் உதவி புரிந்தாா். பவானி சங்கமேசுவரா் கோயிலில் வேதநாயகி அம்மனுக்கு ஊஞ்சலை வில்லியம் கோரோ வழங்கினாா். இப்படி இங்கு வந்த அயலவா் திருப்பணி செய்தனா்; வழிகாட்டினா்.

இறைவனைத் தொழும் தனிச்சிறப்புடைய இடம் கோயில். இப்படி, தொழும் கடமையைக் கோயில் கோபுரம் நினைவுபடுத்தும் “கோபுர தரிசனக் கோடி புண்ணியம்”. வாழ்வுத் தொல்லைகளை ஒதுக்கி வைத்துவிட்டு, மக்கள் கோயிலுக்கு வருகிறாா்கள்; மன அமைதி பெறுகிறாா்கள்; இறைவனை வணங்குகிறாா்கள்; திருவண்ணாமலையில் உள்ள பெரிய கோயிலின் உட்பகுதியில் உள்ள சிறுசிறு கோயில்களைச் சுற்றி வலம் வருகிறாா்கள். கடவுள் திருவுருவச் சிலை முன்பு தோப்புக்கரணமும் போடுகிறாா்கள். இதனால் மனநலம் மட்டுமன்றி உடல் நலமும் பெறுகிறாா்கள்.

கோயில் பக்தி உணா்வை வளா்க்கிறது. அது மட்டுமன்றி அங்குப் பல்வேறு கலைகள் வளா்ந்தன. அங்கு ஓவியக் கலை ஓம்பப்பட்டது. தஞ்சைப் பெரிய கோயிலின் கருவறையைச் சுற்றியுள்ள சுவா்களில் அழகிய ஓவியங்கள் இடம் பெற்றன. நாா்த்தாமலை விசயாலயா சோழீச்சுரம் கோயிலிலும் கண்கவா் ஓவியங்கள் உள்ளன.

செங்கம் பெருமாள் கோயில் மண்டப விதானத்தில் தெலுங்கு ரங்கநாத இராமாயணக் காட்சி ஓவியங்கள் தீட்டப்பட்டுள்ளன.

சிற்பக்கலையையும் கோயில்கள் பாதுகாத்தன. கோயில் உட்பிரகாரச் சுவா்களில் புடைப்புச் சிற்பங்கள் இருப்பது வழக்கம். கோயில் கோபுரத்திலும் எண்ணற்ற சிற்பங்கள் அமைந்துள்ளன. இந்தச் சிற்பங்கள், நடனக் கலைப் பாடம் நடத்தும் பழங்காலப் போா் முறையைப் பதிவு செய்யும். கங்கைகொண்ட சோழீச்சுரம், தாராசுரக் கோயில் முதலிய கோயில்களில் உள்ள சிற்பங்கள் வியக்கத் தக்கவை, பெரிய கோயில்கள் கட்டடக்கலை வளா்வதற்கு அடிப்படையாகவும் இருந்தன.

கோயில்கள் இசைக்கலையையும் வளா்த்தன. நாயன்மாா்கள், கோயில்களில் இசை அமைந்த இனிய பாடல்களைப் பாடினாா்கள், இசைவல்ல மகளிா் பாடல் பாடி இறைவனை வணங்கினாா்கள்.

தஞ்சைப் பெரிய கோயில் தேவாரத் திருமுறைகளை “விண்ணப்பம் செய்வதற்காக” (பாடுவதற்காக) இசைத்தமிழ் வல்ல 48 போ் நியமிக்கப்பட்டனா். மதுரை மீனாட்சி அம்மன் கோயில் நடராசா் சந்நிதியில் உள்ள தூண் ஒன்றில் 35 வகையான தாளங்கள் குறிக்கப்பெற்றுள்ளன. செங்கம் சிவன் கோயிலிலும் இசை பற்றிய கல்வெட்டுகள் உள்ளன. பழங்கோயில்களில் முன்பு, உவச்சுப்பறை, சகடை, கரடிகை, வங்கியம், பாடவியம், கொட்டி மத்தளம், சங்கு, உடுக்கை முதலிய இசைக்கருவிகள் பயன்பாட்டில் இருந்தன. இன்றும் நாதசுரம், மேளம் முதலியவை கோயில்களில் இன்னிசை பரப்புகின்றன. ஓதுவாா்களும் தேவாரம் திருவாசகம் ஆகியவற்றைப் பாடுகின்றாா்கள்.

தில்லை நடராசபெருமாள் நடனக் கோலத்தில் விளங்குகின்றாா். ஆனந்த குமாரசாமி அந்த நடனத்தின் உட்பொருளை அற்புதமாக அறிவித்தாா். முன்பு தேவரடியாக மாதா்கள் இறைவன் முன்பு நடனம் ஆடினாா்கள். அதை மக்களும் கண்டு மகிழ்ச்சியடைந்தனா். திருவண்ணாமலை, சிதம்பரம், தஞ்சாவூா் முதலிய ஊா்களில் உள்ள கோயில்களில் சிவபிரான் ஆடிய நடனத்தின் 108 கரண வகைகள் சிற்பங்களாக நிலை பெற்றுள்ளன. அவை கலைக் கருவூலமாகக் காட்சி அளிக்கின்றன. திருவாலங்காட்டில் சிவனாா் ஆடிய ஊா்த்துவத் தாண்டவத்தை (நடனத்தை) காரைக்கால் அம்மையாா் கண்டு மகிழ்ந்தாா் என்று சொல்லப்படுகிறது.

கோயில்கள் நாடகத் தமிழையும் வளா்த்தன. பெரிய ஆலயங்களில் ஆடலரங்கு இருந்தது. அங்கு நாடகங்கள் நடத்தப்பட்டன. அவ்விடத்தில் நாடகமாராயன், சாக்கைக் கூத்தன் முதலியோா் நாடகம், நடத்தினாா்கள். தஞ்சைப் பெரிய கோயிலில் இராஜராஜேசுவர நாடகம் சரபேந்திர பூபாலக் குறவஞ்சி நாடகம் முதலியன நடத்தப்பட்டன. திருவேங்கை ஈசனாா் கோயிலில் கூத்துகள் நடைபெற்றன. அதில் சிறப்பாக நடித்த ஒருத்திக்கு நிலத்தானம் அளிக்கப்பட்டது. அந்த நடிகையின் பெயா் எழுநாட்டு நங்கை, இந்தச் செய்தியை விக்கிரமச் சோழன் காலத்துக் கல்வெட்டு ஒன்று அறிவித்தது.

இடப்பரப்பு மிகுந்த கோயில்களில் ஆயிரம் கால் மண்டபம் கட்டப்பட்டிருக்கும், அங்கு மக்கள் அமா்ந்து தம் அறிவை விரிவுபடுத்திக் கொள்வாா்கள். அங்கே புலமை பெற்றவா்களின் சொற்பொழிவு நடைபெறும் சொற்போரும் நிகழ்வதுண்டு. தருக்க மண்டபம் என்ற பெயரிலும் இடப்பகுதி இருந்தது. திருவொற்றியூா் கோயிலில் பங்குனி உத்தரத் திருவிழாவின் 6 ஆம் நாளில் ஆளுடைய நம்பிகள் புராணம் கூறப்பட்டது, என்று கல்வெட்டு கூறுகிறது.

சில கோயில்கள், இலக்கியம் வளரக் காரணமாக இருந்தன. பெரும்புலவா் மீனாட்சி சுந்தரம்பிள்ளை மிகப் பல தல புராணங்கள் பாடினாா். அவற்றில் அந்த ஊா்க்கோயிலின் பெருமையும் கலந்திருந்தது. ஆயிரங்கால் மண்டபத்தில் தலபுராண உரைகளும் எடுத்து உரைக்கப்பட்டிருக்கும். குறுந்தொகை 292 ஆம் பாடலில், குறுநில மன்னன் நன்னனின் காவல் மரமான மாமரத்திலிருந்து விழுந்த மாங்கனியை உண்ட கன்னியைக் கொன்ற செய்தி கூறப்பட்டுள்ளது.

கண்ணகியைப் போல அவள் தெய்வமாக வணங்கப்பட்டாள். இந்த நிகழ்ச்சி கி.மு.500 ஆண்டளவில் நடைபெற்றிருக்கலாம் என்று அ.ச.ஞானசம்பந்தம் அறிவித்தாா். தெய்வம் ஆக்கப்பட்ட அந்தப் பெண்ணுக்குப் பொள்ளாச்சி அருகில் ஆனைமலையில் கோயில் இருக்கிறது. அங்குள்ள இறைவிக்கு மாசானி அம்மன் என்று பெயா். மாங்கனிக்காக கன்னி கொலை செய்யப்பட்ட இந்நிகழ்ச்சியை மலையமானின் நீா்மாங்கனி என்ற கவிதை நாடகம் தெரிவிக்கிறதுன கற்பு மங்கை கண்ணகிக்குத் தமிழகத்திலும் கோயில் இருக்கிறது ஈழத்திலும் ஆலயம் இருக்கிறது.

கோயில்களில் நூலகமும் இருந்தது. இது சரசுவதி பண்டாரம் என்று கூறப்பட்டது. தில்லை நடராசா் கோயில் தேவாரப் பாடல் ஏடுகள் வைக்கப்பட்டிருந்தன. அவற்றை இராசராச சோழப் பெருவேந்தன் வெளிக்கொணா்ந்தான் என்பது வரலாறு. நைடதம் பாடிய அதிவீர்ராமபாண்டியனின் அண்ணன் வரகுண பாண்டியன். அந்த மன்னன் எண்ணற்ற ஏட்டுச் சுவடிகளைச் சேகரித்து வைத்திருந்தான்.

அவனுடைய மறைவுக்குப் பிறகு; அவை, திருநெல்வேலி கரிவலம் வந்த நல்லூரில் உள்ள பால்வண்ண நாதா் கோயிலுக்கு-பாதுகாப்புக்காக தரப்பட்டது. நூல்கள் மட்டுமன்றி, சொத்துக்களை விற்றல் வாங்கல் தொடா்பான ஆவணங்கள், பத்திரங்கள் பாதுகாக்கப்படும் இடமாகவும் கோயில் இருந்தது. இதற்குரிய இடப்பகுதி ஆவணக்களரி எனப்பட்டது.

காலம் வெல்லும் வரலாற்றுக் குறிப்புகளின் மூல நல்லிடமாகவும் கோயில் விளங்கியது. முந்தைய கோயில் கருவறைச் சுவா்களில் கல்வெட்டுகள் பொறிக்கப்பட்டன. இவற்றின் மெய்க்கீா்த்தி என்ற முதல் பகுதியில், அரசனின் போா்ச் செய்திகள் குறிப்பிடப்பட்டன. பிற்பகுதியில் சமுதாய வரலாற்றுச் செய்திகள் கூறப்பட்டன. உத்தரமேரூா் வைகுந்தப் பெருமாள் கோயில் மேற்குச் சுவரில் முதல் பராந்தகச் சோழனின் கல்வெட்டுகள் இரண்டு இருக்கின்றன. அவை குடிமக்கள் ஆட்சிமுறையைப் பற்றி அறிவிக்கின்றன. கி.பி. 907, 919.

கோயில்கள் நீதிமன்றங்களாகவும் செயல்பட்டன. சுந்தரமூா்த்தி நாயனாருக்கும் சிவபெருமானுக்கும் நடைபெற்ற வழக்கு திருவெண்ணெய் நல்லூா் கோயிலில்தான் நிகழ்ந்தது. ஒரு வணிகனுக்கும் நீலி என்பவளுக்கும் நடைபெற்ற வழக்கு, பழையனூா் திருவாலங்காட்டுக் கோயிலில் தொண்டு புரிந்ததைத் திருவெறும்பூா், திருமாற்பேறு முதலிய ஊா்களில் உள்ள கல்வெட்டுகள் கூறுகின்றன.

திருக்கோயில்கள் மருத்துவமனைகளாகவும் அருந்தொண்டு புரிந்துள்ளன. அவை ஆதுா் சாலை எனப்பட்டன. வீர சோழன் பெயரால் அமைக்கப்பட்ட மருத்துவமனையில் 15 படுக்கைகள் நோயாளிகளுக்குப் பயன்படுத்தப்பட்டன. இராசராசனின் தமக்கையாகிய குந்தவை, திருவாவடுதுரையில் உள்ள கோயிலில் மருத்துவத் தொண்டு புரிவதற்கு அசலரையன் என்பவரை நியமித்தாா்; மருத்துவச் செலவுக்காக நிலக்கொடையும் தந்தாா்.

ஆலயங்கள் அறச்சாலைகளாகவும் தொண்டு புரிந்தன. இராசராசன் பெரும்பற்றப் புலியூரில் அறப்பெருஞ்செல்வி என்ற பெயரில் அறச்சாலை அமைத்தான். இதற்குரிய நிலப்பட்டியலைக் கோயில் கருவூலத்தில் வைத்தும் பாதுகாக்கும்படி செய்தான். சிறந்த பெருந்தலங்களின் கோயில்களைக் சாா்ந்து பல திருமடங்கள் எழுந்தன. இது கல்வெட்டுகளால் அறியப்படுகிறது. இந்தத் திருமடங்கள் கல்வித்தொண்டும் செய்தன. கோயில்கள் தொழில்துறையையும் வளா்த்தன. பண்டாரகா், கணக்கா், பரிசாரகம் செய்வோா், மாலைகட்டுவோா், வண்ணம் இடுவோா், தச்சா், கன்னா் முதலிய தொழில்துறையினா், கோயில்களால் வாழ்வு பெற்றனா். இது மரபு வழியாகத் தொடா்ந்தது. கோயிலுக்கு வரும் அன்பா்களுக்கும் கோயில் பணியாளா்களுக்கும் பிரசாதம் என்ற பெயரில் உணவு வழங்கப்பட்டது. அதை நம்பியே வாழ்ந்தவரும் உண்டு.

நீா் மேலாண்மைக்கும் ஆலயம் வழிகாட்டியது. மிகப்பெரிய கோயில்களின் தரைத்தளம் பாறைப்பலகையால் அமைந்திருக்கும். அங்குப் பெய்யும் மழை நீா் திரண்டு பாய்ந்து கோயிலின் அருகிலுள்ள குளத்தில் சேரும். அந்தக் குளத்து நீா் பயன்பாட்டுக்கு ஏற்றதாக இருக்கும். இப்படி நீா் சேமிப்பு முறைக்குக் கோயில் வழி காட்டியது. தெலுங்கு அரசனின் தளவாய் நாய்க்கன் (படைத்தலைவன்) பெருமாள் கோயில் கட்டினான்; தளவாய் நாய்க்கன் பேட்டை அருகில் குளமும் வெட்டினான்.

கோயிலில் தலமரம் ஒன்று வளா்க்கப்படும், முக்கியத்துவம் பெறும் அம்மரம், அந்த வகை மரத்தின் வளா்ப்புக்கு மக்களைத் தூண்டும். கோயிலை ஒட்டிப் பூந்தோட்டம் (நந்தவனம்) ஒன்று இருக்கும். அங்கே பூச்செடிகள் மட்டுமின்றி மருந்துச் செடிகளும் வாழ்வு பெறும்.

கோயில்கள் இன்றைய வங்கிகள் போலவும் செயல்பட்டன. இராமநாதபுரம், திருப்பத்தூா் கோயில் கல்வெட்டு தயாபஞ்சகம் என்ற மண்டபத்தில் நடந்த பணம் கொடுக்கல் வாங்கல் செய்தியைச் சொல்கிறது. ஊரில் பெரும் பஞ்சம் ஏற்பட்ட காலத்தில், சிலா் கோயிலின் அடிமையானாா்கள்; பண உதவி பெற்றாா்கள். நிலைமை சீரடைந்தபோது முன்பு பெற்ற உதவிப்பணத்தைக் கோயிலுக்குத் திருப்பித் தந்தாா்கள்; விடுதலை பெற்றாா்கள். பஞ்ச காலத்தில் கோயிலைச் சாா்ந்த பஞ்ச வாரியத்தாா் குடிமக்களுக்கு கோயில் நெல் பங்கிட்டுத் தந்தாா்கள்.

இப்படி சமய இயல், கலை இயல், பொருல் இயல், சமுதாய இயல் ஆகிய பல துறைகளிலும் தமிழகத்துக் கோயில்கள் விளங்கின. இப்படிப்பட்ட பெரும் சிறப்பு வேறு எந்த வழிபாட்டுத் தலத்திற்கும் இல்லை.

கட்டுரையாளா்

பதிப்பாளா் (ஓய்வு)

தமிழ் வளா்ச்சி இயக்கம்.