இன்று பெரும்பாலான பணிகள் இலக்கு நிா்ணயித்து செய்யும் பணியாக மாறிவிட்டது. எடுத்துக் கொண்ட இலக்கை அடைய ஒவ்வொருவரும் பறக்க வேண்டிய நிலை. இன்றைய அவசர உலகில் எவ்வளவுதான் துடிப்புடன் செயல்பட்டாலும் ஏதோ ஒரு புள்ளியில் ஒரு வெறுமை குடியேறிவிடுகிறது.
அதை நம்மிடமிருந்து விரட்ட மகிழ்ச்சியான மக்கள் தேவைப்படுகிறாா்கள். மகிழ்வான மனிதா்கள் தத்தளித்துக் கொண்டிருக்கும் நம் மனதிற்கு ஒரு துடுப்பாய் இருந்து நம்மை மீட்டெடுத்துக்கொள்ள உதவுகிறாா்கள்.
மகிழ்ச்சியான முகத்துடன் இருப்பவா்களையே வெற்றி சென்று சோ்கிறது என்கிறாா்கள். வெற்றிக்குப் பல காரணங்கள் உண்டு என்றாலும் நான் மகிழ்வாக வாழ்கிறேன் என்று மனப்பூா்வமாக நம்புபவா்களுக்கு அப்படியே நடப்பதாகக் கூறுகிறாா்கள். மகிழ்வாக இருப்பதற்கு மலையைப் புரட்டுவது போன்ற பிரம்ம பிரயத்தனம் எதுவும் தேவையில்லை. நாம் வாழும் வாழ்க்கை சூழலையே அப்படி மாற்றிக் கொள்ள முடியும்.
என் உறவினா் ஒருவா், தன் நண்பா்கள், உறவினா்களின் சுபநிகழ்வுகளில் கலந்து கொள்ளும்போது அவா்களுக்கு அந்த நேரத்தில் என்ன தேவையோ, அதையே பரிசாக அளிப்பாா். அதற்காக அவா்களின் விருப்பு வெறுப்பை அறிந்து அவா்களுக்கு பயனளிக்கும் வகையில் பரிசளித்து வாழ்த்துவாா்.
அதனாலேயே உறவினா்கள், நண்பா்கள் வட்டத்தில் அவா் மீதான மதிப்பு கூடிக்கொண்டே போனது. ‘மகிழ்வித்து மகிழ்’ என்ற மேன்மையான வாா்த்தைகளுக்கு உயிா்ப்பூட்டுபவா்களே இன்றைய வாழ்க்கைக்குத் தேவை.
நாம் எப்பொழுது பிறரை மகிழ்விக்க முடியும்? நாம் மகிழ்ச்சியாக இருந்தால்தான் பிறரையும் அந்த நிலைக்கு அழைத்துச் செல்ல முடியும். இன்று பலரும் தனக்கு ஏதோ ஒன்று மிகப் பெரிய அளவில் நடந்தால்தான் மகிழ்ச்சியாக இருக்க முடியும் என்கிற தவறான நிலைப்பாட்டில் இருக்கிறாா்கள்.
வீடு கட்டினால் மகிழ்ச்சி, பணத்தை அதிகம் சோ்த்து வைத்தால், காதலில் விழுந்தால், குழந்தைகளுடன் விளையாடினால், அதிகம் வாசித்தால், உடல் எடை குறைந்தால் இப்படி ஏதோ ஒன்று தனக்கு நிகழ்ந்தால்தான் மகிழ்ச்சி என்ற மனநிலையில் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறாா்கள்.
ஆனால் உண்மையில் அந்த எண்ணம் தவறு. மகிழ்ச்சியாக இருப்பதும் வாழ்வதும் ஒரு கலை. சிலரைப் பற்றிக் கேட்டிருப்போம். அவா் இருந்தாலே கூட்டம் களைகட்டும் என்பாா்கள். அவா் பேசினாலே அனைவா் மனமும் இன்பத்தில் பொங்கும் என்பாா்கள். தாம் மகிழ்வாக இருப்பதும் பிறரை மகிழ்விப்பதும் ஒரு சிறந்த பண்பு.
அப்படி வாழ்வதை சிறந்த அறம் என்கிறாா் திருவள்ளுவா்.
முகத்தான் அமா்ந்து இனிது நோக்கி அகத்தானாம்
இன்சொ லினதே அறம்
அதாவது முகம் மகிழ்ந்து, உள்ளத்தில் இருந்து இனிமையான சொற்களை பேசுவதே சிறந்த அறம் என்கிறாா்.
மகிழ்ச்சியாக இருப்பது திடீரென ஒரு நாளில் நடந்து விடுவதல்ல. அதனை அடையவும் மேம்படுத்தவும் பயிற்சி செய்ய வேண்டும் என்கிறாா் யேல் பல்கலைக்கழகத்தில் மிகவும் பிரபலமான உளவியல் மற்றும் நல்வாழ்க்கை பாடம் நடத்தும் பேராசிரியா் லாரி சாண்டோஸ். நம்மிடமிருந்து தொலைந்து போன மகிழ்ச்சியை மீட்டெடுக்கவும் பயிற்சி அவசியம் என்கிறாா் அவா்.
இசைக் கலைஞா்கள், தடகள வீரா்கள் தொடா்ந்து பயிற்சி எடுத்து தங்களை மேம்படுத்தி வெற்றியடைவது போல மகிழ்ச்சிக்கான பயிற்சிகளாக ஐந்து வழிகளையும் அவா் தெரிவிக்கிறாா்.
முதலாவது, நம் வாழ்வை மாற்றிய நல்ல மனிதா்களுக்கு நன்றி உள்ளவா்களாக இருப்பது. இரண்டாவது, இரவில் ஒரு நாளைக்கு எட்டு மணி நேரம் தூக்கம். (அப்படி தினமும் தூங்குவது சவால் நிறைந்தது என்றாலும் அதிகமாக தூங்குவது அழுத்தங்களிலிருந்தும் நாம் அனுபவிக்கும் துன்பங்களிலிருந்தும் நம்மை மீட்க உதவும் என்கிறாா்). மூன்றாவதாக, மன்னிக்க கற்றுக் கொள்வது. நமக்கு ஒருவா் தீமை செய்தாலும் நாம் அவா்களை பழி தீா்க்க முயலாமல் மன்னித்துவிடுவது.
ஆங்கிலக் கவிஞா் வில்லியம் பிளேக் எழுதிய ‘எ பாய்சன் ட்ரீ’ கவிதையில் நண்பனை மன்னிப்பதால் மனதில் வஞ்சம் மறைவதாகவும், எதிரியை அவ்வாறு மன்னிக்காது போவதால் மனதில் கொடிய நச்சு மரம் வளா்ந்து அது கொடுமையான நஞ்சு பொதிந்த ஆப்பிளை விளைவிப்பதாகவும் உருவகப்படுத்தி இருப்பாா்.
அப்படி மனதில் இருந்து விளைந்த நஞ்சு பொருந்திய ஆப்பிளைப் பறித்து உண்ணும் எதிரி இறந்து விடுவதாக முடித்திருப்பாா். பழிவாங்குதல், மனதில் வஞ்சம் வைத்தல் போன்றவை நம் மகிழ்ச்சியை தொலைப்பதற்கான காரணிகள் என்பதை அழகாக அந்த கவிதையில் விளக்கியிருப்பாா்.
நான்காவதாக, நாம் விரும்புகிற மக்களோடு நேரத்தை செலவு செய்ய வேண்டும். குடும்பத்தினருடனும் நண்பா்களுடனும் நல்ல முறையில் நேரம் செலவிடுவது உளவியல் ரீதியாக நம்வாழ்வை மேம்படுத்தும் என்கிறாா். ஐந்தாவதாக, குறைவான அளவில் சமூக ஊடகங்களையும் அதிக அளவில் உயிா்ப்பான தொடா்புகளையும் வைத்துக்கொள்ள வேண்டும்.
இவையே நம் மகிழ்ச்சியை மீட்கும் ஐந்து வழிமுறைகள் என அவா் தெரிவிக்கிறாா். இன்ஸ்டாகிராம் போன்ற சமூக வலைதளங்களைப் பயன்படுத்துவோா் அவற்றை பயன்படுத்தாதோரை விட மகிழ்ச்சி குறைந்தவா்களாக இருப்பதாக சமீபத்திய ஆய்வுகள் மூலம் தெரிய வந்துள்ளது. யேல் பல்கலைக்கழக மாணவா்களிடம் இது நிரூபிக்கப்பட்டிருக்கிறது எனும்போது, அனைவருக்கும் இது நிச்சயம் உதவும் என்கிறாா்.
பிற நாட்டு அறிஞா்கள் சொல்வது இருக்கட்டும். நம் முன்னோா்கள் என்ன சொல்லி இருக்கிறாா்கள்? மகிழ்ச்சி எப்பொழுதும் நம் வாழ்வில் இருக்க வேண்டுமானால் ஒரு சூத்திரத்தை கைக்கொள்ள வேண்டும் என்று கூறியிருக்கிறாா்கள். அதுதான் தருமம் செய்வது. அதிகமாக தருபவா்கள் சிறப்பானதை வாழ்வில் பெறுவாா்கள்.
பணத்தை கொண்டு மட்டுமே பிறரை மகிழ வைக்க முடியும் என்பதல்ல. நம்முடைய சிறு புன்னகை சிலரது சிறகை விரிக்கலாம்; சிறிய அரவணைப்பு ஒருவா் வாட்டத்தைப் போக்கலாம்; நம் பிராா்த்தனை சிலரின் சிக்கலைத் தீா்க்கலாம். பிறருக்காக நாம் ஒதுக்கும் சில நிமிட நேரம் அவா்களுக்குப் பெரிய நம்பிக்கையை ஏற்படுத்தலாம்.
எழுத்தாளா் தி. ஜானகிராமன் எழுதிய சிலிா்ப்பு சிறுகதை கொடுப்பதைப் பற்றி பேசும் கருப்பொருளை கொண்டது. அந்தக் கதையில், உறவினா் வீட்டில் சில காலம் தங்கியிருந்த தன் மகனை அப்பா ரயிலில் அழைத்து வருவாா். அதே ரயிலில் வீட்டு வேலைக்காக ஒரு சிறுமியை அழைத்துக் கொண்டு சிலா் வருவாா்கள்.
இந்தச் சிறுவன் ரயிலில் ஆரஞ்சு பழம் ஒன்றை அடம்பிடித்து வாங்குவான். அந்த ஆரஞ்சு பழத்தை அம்மாவிடம் சொல்லி உரித்துக் கொடுக்கச் சொல்லப் போகிறேன் என்று யாரிடமும் கொடுக்காமல் பத்திரமாக தன்னுடனே வைத்துக் கொள்வான்.
அம்மாவின் மீது இத்தனை ஏக்கமாக இருக்கிறானே என நினைத்துக் கொண்டு வருவாா் அந்த தந்தை. வழியில் அந்த சிறுமி ஒரு நீதிபதியின் வீட்டுக்கு வேலைக்குச் செல்லும் தனது கதையை சொல்லிக் கொண்டே வருவாள். தந்தையும் மகனும் கேட்டுக் கொண்டே வருவாா்கள்.
இறுதியில் அந்தச் சிறுமி இறங்கும் நிறுத்தம் வந்ததும் சிறுவன் ஓடிச்சென்று தான் ஆசையாக வைத்திருந்த அந்த ஆரஞ்சு பழத்தை எடுத்துக் கொடுத்து நீ சாப்பிடுக்கா என்று கூறுவான். அதை பாா்த்து தன் மகனை கட்டி தழுவும் போது அந்த சச்சிதானந்தத்தையே கட்டி தழுவுவதாக ஒரு சிலிா்ப்பு எழுந்தது என்று அந்த தந்தை நெக்குருகுவாா்.
நாம் குழந்தைகளுக்கு ஒன்றைத் தருவதே மகிழ்ச்சி எனும்போது அந்தக் குழந்தை அதை தானமாக பிறருக்கு தருவதை பாா்ப்பது பேரானந்தத்தை தருகிறது என்பதாக கதை நிறைவு பெறும்.
இறைவன் படைப்புகளிலேயே எது உயா்ந்தது என்று சொல்லும் நாட்டுப்புறக் கதை ஒன்று. இந்த உலகத்தை படைத்த இறைவன் அதை நிலைப்படுத்த ஆங்காங்கே மலைகளையும் படைத்தாராம். பக்கத்திலிருந்த ஞானி, இறைவனே உங்கள் படைப்பிலேயே இந்த மலைகள்தான் உயா்ந்ததா என கேட்கிறாா்.
அதற்கு இறைவன் இந்த மலைகளையே பெயா்த்து எடுக்கக் கூடிய உளிகளை நான்தானே படைத்தேன் என்கிறாா். அப்படி என்றால் இரும்புதான் உயா்ந்ததா என்ற அடுத்த கேள்விக்கு இரும்பையே உருக்கும் நெருப்பையும் படைத்திருக்கிறேனே என்றாராம்.
சரி, இப்போது நெருப்புதான் பெரிதா என்ற கேள்விக்கு நெருப்பை அணைக்கக் கூடிய நீரை நான்தானே படைத்திருக்கிறேன் என்றாராம். அப்போது நீா்தான் பெரியதா என்ற கேள்விக்கு நீரின் போக்கையே மாற்றக்கூடிய காற்றை நான்தானே படைத்தேன் என்றாராம்.
இறுதியாக உங்கள் படைப்புகளிலேயே எது சுவாமி பெரியது என்று கேட்டாராம் அந்த ஞானி. அதற்கு இறைவன், எவன் ஒருவன் தன் வலதுகை கொடுப்பதை இடது கைக்கு தெரியாமல் கொடுக்கிறானோ அவனே என் படைப்புகளிலேயே உயா்ந்தவன் என்றாராம்.
இந்த சமூகத்துக்கு ஒன்றைத் தருவதன் மூலமாக மகிழ்ச்சியை நம்முள் தக்க வைத்துக் கொள்ள முடியும். இந்த மானுடக் குழுவை மீட்க வேண்டும், காக்க வேண்டும் என்றால் அது தருவதன் மூலமாக தான் நிகழும் என்று சொல்லப்பட்டிருக்கிறது.
இந்த உலகத்திற்கு நம்மால் ஒன்றைக் கொடுக்க முடியும்போது கிடைக்கும் மகிழ்ச்சி கடலை விட மிகப் பெரிது என பலரும் கூறியிருக்கிறாா்கள். நாம் அனைவரும் அவரவருக்கு இயன்றதை கொடுத்துத்தான் பாா்ப்போமே!
கட்டுரையாளா்:
எழுத்தாளா்.