அரசமைப்புச் சாசனம் எனும் அரண்!

வழக்குரைஞா் ஆா்.சங்கீதா

அரசமைப்புச் சாசன தினம் (நவம்பா் 26); இது நாள்காட்டியில் பதிந்த வெறும் தேதியல்ல; டாக்டா் பி.ஆா்.அம்பேத்கா் எனும் அறிவுச் சுடரின் தலைமையில், ‘இந்திய மக்கள் அனைவரும்’ எனும் ஏகோபித்த உணா்வுடன், 1949 நவம்பா் 26-இல் ஏற்றுக் கொள்ளப்பட்ட புனித அக்னி சாசனம். 1950, ஜனவரி 26 முதல் நடைமுறைக்கு வந்த இந்த தா்மச் சக்கரம், கடந்த 75 ஆண்டுகளாக நம் நாட்டை நெறிபிறழாமல் தாங்கும் தூணாக ஓங்கி நிற்கிறது. அம்பேத்கரின் உழைப்பைப் போற்றும் வகையில், 2015 முதல் இந்நாள் (நவ.26) தேசிய சட்ட தினமாகப் பொலிவுறுகிறது.

அம்பேத்கா் உரைத்ததுபோல், ‘சட்டம் என்பது வழக்குரைஞரின் ஏடல்ல; அது ஒரு தேசத்தின் உயிா்ப்பை ஊட்டும் மூல ஆதாரம்’. உலகில் பல நாடுகள் சா்வாதிகாரச் சேற்றில் சறுக்கியபோது, இந்தியா மட்டும் மக்களாட்சியின் இலக்கணம் குலையாமல் உறுதியுடன் நிற்கக் காரணம், நம் சாசனம் அமைத்த அசைக்க முடியாத அடிக் கட்டுமானமே.

‘அரசமைப்புச் சாசன தினம்’ கொண்டாடும் இந்த வரலாற்றுத் தருணத்தில், நம் சட்டம் நிகழ்த்திய அபூா்வ அற்புதங்களையும், அது இன்னும் முழுமையாக எட்ட முடியாமல் தவிக்கும் சவால்களையும் நாம் சீா்தூக்கிப் பாா்ப்பது காலத்தின் கட்டாயம்.

ஜாதி, மதம், ஏழை, பணக்காரன் என்ற எவ்விதப் பேதமும் இன்றி, அனைவருக்கும் ஒரே மாதிரியான வயதுவந்தோா் வாக்குரிமையை நம் அரசமைப்புச் சட்டம் (உறுப்பு-326) வழங்கியது ஒரு மாபெரும் புரட்சிகரமான நிகழ்வு. இது நாட்டின் கடைக்கோடி மனிதனையும் ஆட்சிப் பங்கேற்புக்குள் ஆரத்தழுவி அழைத்துவந்தது. இதனால்தான் தோ்தல் நேரத்திலாவது ஒவ்வொரு வாக்காளரும் மகத்தான சக்தியாளராாகத் திகழ முடிகிறது.

அரசியல் சாசனத்தின் பகுதி -3 ஒவ்வொரு குடிமகனுக்கும் ஓா் அரண் போலச் செயல்படுகிறது. குறிப்பாக, வாழ்வுரிமை என்பது வெறுமனே உயிா் வாழ்வது மட்டுமல்ல; சுகாதாரமான சுற்றுச்சூழல், சுத்தமான காற்று, கட்டாயக் கல்வி, கண்ணியமான வாழ்க்கை என அதன் எல்லையை உச்சநீதிமன்றம் விரிவுபடுத்தியது ஒரு மிகச் சிறந்த சட்ட சாதனை. இது குறித்து நீதியரசா் பி.என்.பகவதி, ‘நீதித் துறையின் அணு ஆயுதம் பொதுநல வழக்கு’ என்று குறிப்பிட்டாா். இது, ஏழை எளிய மக்களால் வழக்குத் தொடுக்க முடியாவிட்டாலும், நீதித் துறையே தாமாக முன்வந்து நியாயம் கேட்க வழிவகுத்தது.

அம்பேத்கரின் மகத்தான கனவான சமூக நீதியை நிலைநாட்ட, வரலாற்று ரீதியாகப் புறக்கணிக்கப்பட்ட பிரிவினருக்கு கல்வி, வேலைவாய்ப்பில் இடஒதுக்கீடு வழங்கியது. இது சமத்துவமின்மையைச் சரிசெய்த சமூக நீதிக்கான முதல் படிக்கல் ஆகும்.

நாட்டின் பன்முகத்தன்மையைக் காக்கும் வகையில், மத மற்றும் மொழியியல் சிறுபான்மையினா் தங்கள் கல்வி நிறுவனங்களை நிறுவி, தங்கள் கலாசாரத்தைப் பாதுகாக்கும் உரிமையை (உறுப்பு-30) உறுதிப்படுத்தியது.

நம் இந்திய அரசமைப்புச் சட்டம் மிகவும் செம்மையாக எழுதப்பட்டிருந்தாலும், அதை நடைமுறைப்படுத்துவதிலும், அதன் பலன்கள் அனைவரையும் சென்றடைவதிலும் பல சிக்கல்கள் நீறுபூத்த நெருப்பாய்த் தொடா்கின்றன.

அரசமைப்புச் சட்டப்படி தீண்டாமை முற்றிலுமாக ஒழிக்கப்பட வேண்டும் (உறுப்பு-17) என்றாலும், பல கிராமப்புறங்களில் இன்றும் ஜாதி அடிப்படையிலான பாகுபாடுகளும், வன்முறைகளும் தலைவிரித்தாடுகின்றன. அதாவது, சமூக நீதி என்பது வெறும் சட்டப் புத்தகத்தில் மட்டுமே உள்ளது, இன்னும் முழுவதுமாக சமூக நடைமுறையில் இல்லை என்பது வருந்தத்தக்க உண்மை.

கல்வியிலும், பணியிடங்களிலும், அரசியலிலும் இன்னும் பாலின சமத்துவமின்மை ஒரு கறையாகத் தொடா்கிறது. பெண்களுக்கு எதிரான குற்றங்கள், பாதுகாப்பற்ற சூழல் ஆகியவை அடிப்படைச் சுதந்திரத்துக்கே பெரிய கேள்வியாக உள்ளது.

நம் அரசமைப்புச் சட்டம் ‘கூட்டாட்சி’ என்று கூறினாலும், மத்திய அரசு மாநிலங்களிடம் ஆதிக்க மனப்பான்மையுடன் செயல்படுவது இன்னும் நீடிக்கிறது.

மாறுபட்ட கருத்துகளைச் சொல்வோருக்கு எதிரான அடக்குமுறைகள் மற்றும் தேசத் துரோகச் சட்டம் போன்றவற்றைத் தவறாகப் பயன்படுத்துவது, குடிமக்களின் அரும்பெரும் சொத்தான கருத்துச் சுதந்திரத்தை (உறுப்பு-19) பாதிக்கிறது. ‘ஒரு தேசத்தின் மனசாட்சி அதன் கருத்துச் சுதந்திரத்தில்தான் உள்ளது’ என்ற சொற்றொடா் இங்கு நினைவுகூரத்தக்கது.

சமூக-பொருளாதார நீதி பற்றிப் பேசினாலும், நாட்டில் பணக்காரா்களுக்கும் ஏழைகளுக்கும் இடையேயான இடைவெளி ஆண்டுதோறும் அதிகரித்து வருவதைப் புள்ளிவிவரங்கள் தெள்ளத் தெளிவாகக் காட்டுகின்றன. வறுமையை ஒழிக்க உருவாக்கப்பட்ட நலத் திட்டங்கள், முழுமையாக மக்களைச் சென்றடையாமல் ஊழல், நிா்வாகச் சீா்கேடுகளால் வீணாகின்றன. பொருளாதார நீதி என்பது அரசமைப்புச் சட்டத்தில் வெறும் உறுதிமொழியாகவே உள்ளதே தவிர இன்னும் முற்றுப்பெறவில்லை.

அரசமைப்புச் சாசன தினம் என்பது நாம் கடந்து வந்த பாதையைப் பற்றிப் பெருமிதம் கொள்ளவும், இனி பயணிக்க வேண்டிய தொலைவை உணா்ந்து முன்னேறவும் கிடைத்திருக்கும் ஒரு நல்வாய்ப்பு.

நமது அரசமைப்புச் சட்டம் என்பது, வெறும் சட்டப் பிரிவுகளின் தொகுப்பல்ல; அது சுதந்திரக் கனலை நெஞ்சில் சுமந்து போராடிய ஒரு தலைமுறையின் தியாகப் பொக்கிஷம். இன்றும் சவால்கள் மலைபோல் நம்மைச் சூழ்ந்திருக்கலாம்; ஆனால், நம் அரசமைப்புச் சட்டம் வழங்கியிருக்கும் அசைக்க முடியாத நம்பிக்கையாலும், உரிமைகள் குறித்த ஆழமான விழிப்புணா்வினாலும் மட்டுமே நாம் வெற்றிகொள்ள முடியும்.

அரசமைப்புச் சட்டம் நமக்குத் தந்துள்ள சமத்துவம், சகோதரத்துவம், நீதி, மற்றும் கண்ணியம் ஆகியவை இந்தியாவின் கடைசி குடிமகனின் குடிசை வாசலையும் சென்றடைவதில்தான் இதன் உண்மையான முழு வெற்றி அடங்கியிருக்கிறது.