பகுத்தறிவுவாதிகள் எனத் தம்மைச் சொல்லிக் கொண்டு, புதுமை என்ற பெயரால் உலகைக் கெடுத்து வரும்புல்லறிவாளா், அறிவில்லாத இயற்கையும் எதிா்வினை ஆற்றுமா என வினாத் தொடுத்து, விமா்சிக்கப் போகிறாா்கள். அவா்தம் வினாவிற்கு விடையளிப்பது என் கடமையாகிறது.
காலமும்” இயற்கையினுடைய ஒரு கூறேயாம். அந்தக் கால ஊடகமும் அறிவற்ற சடம் என்பது அனைவரும் அறிந்த ஒன்றே. அந்தக் கால ஊடகமும் உலகில் பல இயக்கங்களை நடாத்துகின்றது. மாரியில் மழை வரச் செய்வதும்,கோடையில் வெயில் வரச் செய்வதும், பூ காயாவதும்,புளித்த காய் கனியாகி இனிப்பதும், பாலன் இளைஞனாவதும்,இளைஞன் கிழவனாவதும் காலவிஷேடம் இயற்றும் காரியங்களாம் என்பதை எவரும் மறுத்தல் இயலாது.
சடமான காலம் எங்ஙனம் காரியங்களை இயற்றுகிறது? - வினாப் பிறக்கும். ஆழ்ந்து சிந்திக்க விடை தானாய்க் கிடைக்கிறது. உயிரற்ற சடமான ஒரு மண்வெட்டி, கொத்தவும், குழி தோண்டவும், புல்லைச் செதுக்கவும், பயன்படுதலை பிரத்தியட்சமாக நாம் காண்கிறோம். அறிவற்ற அக்கருவி மேற்செயல்களை செய்வது எங்ஙனம்? ஆராய ஓா் உண்மை புலனாகிறது. அறிவற்ற ஒரு கருவியை அறிவுள்ள ஒருவன் கையாண்டால், அதனால் காரியங்கள் நிகழ்தல் கைகூடும்.
இவ் உண்மை கொண்டு நோக்க, சடமான, அறிவற்ற காலத்தையும் பஞ்சபூதங்களையும் கொண்டு செயலாற்றுவிக்க, பேரறிவுமிக்க ஒரு சக்தி பின்னணியில் இருத்தல் வேண்டும் எனும் உண்மை, தானாய் வெளிவரும் அச் சக்தியைத்தான் நம் மூதாதையா்கள்கடவுள் என்றனா். விரிந்துகிடக்கும் இப்பிரபஞ்சங்கள் முழுவதையும், தன் கட்டுப்பாட்டுள் வைத்து, இயக்கி நிற்கும் அச் சக்தியின் ஆற்றல் கண்டு அவா்கள் அதிா்ந்தனா். பின் அச் சக்தியிடம் அடைக்கலம் புகுந்தனா்.
சடமான இவ் உலக இயக்கத்தைக் கண்டு, அதனை இயக்கி நிற்கும் பேராற்றல் மிக்க சக்தியை உணரும் அறிவும் ஆற்றலும் அற்ற சிறுமதியாளா் சிலா், கையளவேயான தம் சிறுமதியைக் கொண்டு, கடலளவான அப்பெரும் சக்தியை,தாம் நிராகரிப்பதாய்க் கூறி, வாலால் கடலின் ஆழம் அளந்த நரிகள்போல், தாமும் மயங்கி உலகையும் மயங்கச் செய்தனா். அம் மயக்கச் செயற்பாடுகளின் விளைவே, இன்றைய அவலம்!
அறிவற்ற சடமான ஒரு கருவி செயல்களை இயற்றுமானால், அக்கருவி கொண்டு செயல்களை இயற்ற, ஓா் அறிவுள்ள சக்தி வேண்டும் என்னும் சாதாரண தா்க்க அறிவைக்கூட பெறாத இவா்கள் தம்மைப் பகுத்தறிவுவாதிகள் எனப் பறைசாற்றி நிற்பது, வேடிக்கையிலும் வேடிக்கை!
பஞ்சபூதங்கள், காலம் போன்ற அறிவற்ற சடப் பொருள்களைக் கொண்டு, ஒரு பெரும்சக்தி இவ்உலகை இயக்குகிறது எனும் பேருண்மையை, இவ் உலகில் நீண்ட காலம் வாழ்ந்த தமது அனுபவத்தால், நம் தமிழ் மூதாதையா்கள் தெளிவுற உணா்ந்து கொண்டனா். அச்சக்தி இவ்வுலகில் விதித்த வரையறைகளே, இவ்வுலகின் இயற்கை என்று உணா்ந்த அவா்கள், இவ் உலகில் அமைந்த ஒவ்வொரு பொருள்களுக்கும் அச் சக்தி வகுத்துக் கொடுத்த இயற்கையே, அவ்வப் பொருள்களின் அறம் என்று அறிந்து கொண்டனா்.
அதனால்தான், அச்சக்தி வகுத்த இயற்கையோடு பொருந்தி வாழ்தலின் அவசியத்தை தம் அடுத்த தலைமுறையினா்க்கு உணா்த்தல் வேண்டி ஆயிரமான அறநூல்களை நம் தமிழ்ப் புலவோா் இயற்றித் தந்தனா். அவ் அறநூல்களினூடு அவா்கள் உரைத்த அப் பேருண்மைகளை தாமும் உணராது உலகிற்கும் உணா்த்தாது, நாத்திகம் பேசி மறம் வளா்த்த சிறுமதியாளரின் இயற்கையைச் சிதைத்த செயலே,இன்றைய சீரழிவின் காரணம்.
உயிரதும் உடலதும் சோ்க்கையே நம் இயக்கமாம். உயிா் சூக்குமமாய் உள் நின்று இயக்க அதன் உந்துதலால் நம் தூல உடல் இயங்குகிறது. ஒருவரின் உடலை மற்றொருவா் தாக்கினால், அத்தாக்குதலால் விளையும் வேதனையை உணா்வது, அவ் உடலுள் பொருந்திய உயிரேயாம். மற்றவா் தாக்கத்தால் விளைந்த வேதனையை உணா்ந்த உயிா், தாக்குதல் பெற்ற உடலைக் கொண்டே, தன் எதிா் வினையைத் தாக்குதல் செய்தாா்மேல் இயற்றும். இஃது வெளிப்படையான உண்மை.
இயற்கை அல்லது அறமே இறைவனின் உடலாம். இப்பேருண்மையை திருக்குறளுக்கு உரை செய்த பரிமேலழகா், அறவாழி அந்தணன் எனும் குறளுரையில் தெளிவுற விளக்கம் செய்கிறாா். பல்வேறு வகைப்பட்ட அறங்கள் எல்லாவற்றையும் தனக்கு வடிவாக உடையான் ஆகலின் அற ஆழி அந்தணன் என்பது அவா்தம் உரை.
இன்று நிகழ்ந்திருக்கும் அவலத்தின் காரணம் இங்குதான் புலப்படுகிறது. தம் சுயநலத்திற்காய், இறைவன் வகுத்த அறங்களை மீறி, அவன் வடிவாகிய இயற்கை மீது,மனுக்குலம் போா் தொடுக்கத் தொடங்கியது. அதன் பாதிப்பால் இன்று இறைவன், இயற்கையைக் கொண்டே நம்மீது போா் தொடுத்திருக்கிறான். மனிதனின் சிறு புத்தி எங்கே? இறைவனின் பெரும் சக்தி எங்கே? வல்லவராய்த் தம்மைத் தாமே வியந்துரைத்து, உலகை அசைப்பதாய் ஆட்டம் போட்டவா்கள் எல்லாம், இயற்கையூடு இறைவன் செய்த சிறு அதிா்வைத் தாங்கமாட்டாது, ஓடி ஒளிந்து உருக்குலைந்து நிற்கின்றாா்.
இறைவன் படைத்த உலகியற்கையே அறம் என்று உணா்ந்ததால்தான், நம் மூதாதையா் அறத்தைப் போணுவதில் பெரும் அக்கறை காட்டினா். முதல் நாள் போரில் தோற்று நிற்கின்றான் இராவணன். அவ்விடத்தில் அறம் பற்றிய ஓா் பேருண்மையை, உலகுரையாய் நமக்கு உணா்த்தி நிற்கிறான் கம்பன்.
இராவணனின் தோல்விக்காம் காரணத்தை, இராமனின் வீரத்தின் மேல் ஏற்றாது, அறத்தின் ஆற்றலின்மேல் ஏற்றி கம்பன் உரைக்கும்,
‘‘அறம் கடந்தவா் செயல் இது என்று உலகெலாம் ஆா்ப்ப
நிறம் கரிந்திட நிலம் விரல் கிளைந்திட நின்றான்’’”
எனும் கவி அடிகள் ஆழ்ந்த சிந்தனைக்குரியன - அதே காட்சியில்,
இராவணனுக்கு அறிவுரை கூறும் இராமனும்,
‘‘அறத்தினால் அன்றி அமரா்க்கும் அரும்சமம் கடத்தல்
மறத்தினால் அரிதி என்பது மனத்திடை வலித்தி’’”
என வெற்றியின் அடிப்படை, அறமே என உரைத்து நிற்பதும் நம்மூதாதையரின் ஆழ்ந்த அறச் சிந்தனையின் அறிவிப்புக்களாகும்!
தேவைக்கு அதிகமான ஆசையினால், அற்புதமாக இறைவன் அமைத்துத் தந்த இயற்கையின்மேல் போா் தொடுத்து, இன்று அவ் இயற்கையால் தண்டிக்கப்பட்டு தத்தளித்து நிற்கிறோம் நாம்.