தமிழ் அறிஞர்கள் அறிவோம்: ந.பிச்சமூர்த்தி

தமிழ் இலக்கிய முன்னோடிகளுள் ஒருவராகக் கருதப்படுபவர்களுள் குறிப்பிடத்தக்கவர் ந.பிச்சமூர்த்தி ஆவார். பாரதிக்குப் பிறகு மொழி ஆளுமை, கூறும் முறை ஆகியவற்றால் நவீனத் தமிழ் இலக்கியத்தில் ஒரு புதிய திருப்பத்தை ஏற்படுத்தியவர். தத்துவார்த்தம் பிணைந்த கதை சொல்லும் முறையினைத் தமிழுக்கு அறிமுகப்படுத்திய பெருமை இவரையே சாரும். இவரின் படைப்புகள் அனைத்தும் நாட்டுடைமையாக்கப்பட்டுள்ளன.

பிறப்பு: தமிழகத்தின் கலைகள் செழித்த மாவட்டமாகத் திகழும் தஞ்சாவூரில் உள்ள கும்பகோணம் நகரில் 1900 ஆம் ஆண்டிடு ஆகஸ்ட் 15 ஆம் தேதி நடேச தீட்சிதர் - காமாட்சி அம்மாள் தம்பதியருக்கு நான்காவது மகனாகப் பிறந்தார் பிச்சமூர்த்தி. இவருக்கு பெற்றோர் இட்ட பெயர் வேங்கட மகாலிங்கம் என்பதாகும். இவருக்கு முன்னர் பிறந்த மூன்று குழந்தைகளில் இருவர் இறந்து விட்டதால் வேங்கட மகாலிங்கம் என்ற இயற்பெயரை, பிச்சை என்று இவருடைய பெற்றோர்கள் மாற்றி வைத்தார்கள். அற்பமான பெயர்களைக் கொண்டு அழைத்து வந்தால் காலன் அவர்களை அழைத்துச் செல்லமாட்டான் என்ற நம்பிக்கையில் "பிச்சை" என்று அழைத்தனர். இங்ஙனம் பெற்றோர்களால் "பிச்சை" என்று அழைக்கப்பட்டவரே பின்னாளில் பிச்சமூர்த்தி ஆனார்.

பிச்சமூர்த்தியின் தந்தை ஹரிகதை, நாடகம், ஆயுர்வேதம், சாகித்யம், தாந்திரீகம் ஆகிய துறைகளில் வல்லவராக இருந்தவர். இத்தகைய காரணத்தால் கலை, சமயம், பண்பாடு, கல்வி, தொண்டு இவற்றில் ஊறி இருந்த ஒரு குடும்பப் பின்னணியில் பிச்சமூர்த்தி வளர்ந்தார். பிச்சமூர்த்திக்கு ஏழு வயது ஆகியபோது அவரது தந்தை காலமானார். தந்தையை இழந்த சூழலில் பிச்சமூர்த்தி கும்பகோணம் நகர உயர்நிலைப் பள்ளியில் பள்ளிப்படிப்பைத் தொடங்கினார். பின்னர் கும்பகோணம் அரசினர் கல்லூரியில் தத்துவத்தைப் பாடமாக எடுத்து பி.ஏ. இளங்கலைப் பட்டம் பெற்றார். அதன்பின்னர் சென்னை சட்டக்கல்லூரியில் வழக்கறிஞர் படிப்பையும் முடித்தார்.

திருமணம்: 1925-ஆம் ஆண்டு சாரதா என்ற பெண்மணியை மணந்தார்.

வழக்கறிஞர் பணி: 1924 ஆம் ஆண்டு முதல் 1938 ஆம் ஆண்டு வரை கீழ் நீதிமன்றங்களில் வழக்கறிஞராகப் பணியாற்றினார். இக்காலங்களில் கும்பகோண நகரசபை உறுப்பினராகவும் இருந்து வந்தார் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

அரசு பணி: 1939 முதல் 1959 வரை இந்து அறநிலையத்துறை அதிகாரியாகப் பணிபுரிந்தார்.

பத்திரிக்கை பணி: ஹனுமான், நவ இந்தியா பத்திரிகைகளில் துணை ஆசிரியராகவும்  பணியாற்றினார். முதலில் 'ஹனுமான்' பின்பு 'நவ இந்தியா' ஆகிய பத்திரிகைகளில் இவர் ஏற்றுக்கொண்ட பணியும், அதைத் தொடர்ந்து சுதேசமித்திரன், சுதந்திரச்சங்கு, தினமணி, மணிக்கொடி என்று பல பத்திரிகைகளுடன் பிச்சமூர்த்தி கொண்டிருந்த தொடர்பும் அவரை அறியாமலேயே எழுத்துத் துறைக்கு இழுத்து வந்தது.

திரையுலக நடிகர்: 1938 ஆம் ஆண்டு எடுக்கப்பட்ட ‘ஸ்ரீராமானுஜர்’ திரைப்படத்தில் ஆளவந்தார் வேடத்தில் நடித்து நடிகராகவும் விளங்கினார்.

ஆன்மீக விஷயங்களிலும், துறவிலும் நாட்டம் கொண்ட கவிஞர் குடும்ப வாழ்க்கையில் அடியெடுத்து வைத்த பின்னரும் ஓராண்டு காலம் குடும்பத்தை விட்டுப் பிரிந்து துறவறத்தை விரும்பி ஊர் ஊராக அலைந்து திரிந்தார்.

1935-ஆம் ஆண்டு திருவண்ணாமலைச் சென்று ரமண மகரிஷியிடமும், சித்தர் குழந்தைசாமியிடமும் தனக்குத் துறவறத்தை நல்குமாறு மனமுருகி வேண்டினார். ஆனால் அவர்கள் இல்லற வாழ்க்கைதான் பொருத்தமானதென்று எடுத்துரைத்து பிச்சமூர்த்தியை இல்லறத்திற்கே மீண்டும் திருப்பி அனுப்பி விட்டனர்.

ஆரம்பத்தில் ஆங்கிலத்தில் கவிதைகள், கதைகள், கட்டுரைகள் எழுதிய பிச்சமூர்த்தி, பின்னர் பாரதி இலக்கியத்துடன் ஏற்பட்ட தொடர்பால் தமிழில் எழுதத் தொடங்கினார். முதலில் ஆங்கிலத்தில் சிறுகதைகள் எழுதினார். பின்னர்த் தமிழில் எழுதத் தொடங்கினார். பிக்ஷு, ரேவதி என்னும் புனைப் பெயர்களில் பிச்சமூர்த்தி எழுதினார். மணிக்கொடி என்னும் இலக்கிய இதழில் சிறப்பாக எழுதிய தொடக்கக் காலப் படைப்பாளிகளில் ஒருவராக ந. பிச்சமூர்த்தி விளங்கினார்.

பரிவும், மனிதாபிமானமும் கொண்ட நல்ல எழுத்தாளராகத் திகழ்ந்த கவிஞரை அவரது இயற்கையை நேசிக்கும் பண்பு கவிதைப் பக்கம் தானாகவேத் தள்ளிக் கொண்டு வந்து விட்டது. மேலும் பாரதியின் கவிதைகள் மற்றும் வசன கவிதைகள், அமெரிக்கக் கவிஞர் வால்ட் விட்மனின் புல்லின் இதழ்கள் என்னும் கவிதை ஆகியவற்றால் தூண்டப்பெற்று பிச்சமூர்த்தி புதுக்கவிதை எழுதத் தொடங்கினார் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

1932-ஆம் ஆண்டு ‘ஸயன்ஸுக்குப் பலி’என்ற முதல் தமிழ்ச் சிறுகதை கலைமகளில் வெளியானது.

1934-ஆம் ஆண்டு ‘காதல்’ என்ற தலைப்பில் மணிக்கொடி இதழில் முதல் புதுக்கவிதை வெளியானது.

கலைமகள் நடத்திய சிறுகதைப் போட்டியில் பரிசுபெற்ற ‘முள்ளும் ரோஜாவும்’ என்ற சிறுகதைதான் தமிழிலக்கிய உலகத்தில பரவலான அறிமுகத்தைப் பிச்சமூர்த்திக்குப் பெற்றுத் தந்தது எனலாம். பிச்சமூர்த்தி தொடர்ந்து கலைமகள், வ.ரா. ஆசிரியராக இருந்த மணிக்கொடி, பின்னர் ராமையாவின் மணிக்கொடி, சுதந்திரச் சங்கு ஆகிய பத்திரிக்கைகளில் சிறுகதைகளையும் கவிதைகளையும் எழுதினார்.

பார்க்கின்ற இயற்கைக் காட்சிகளை எல்லாம் கவிதை உணர்வாய், வார்த்தைக் கோலமாய் அவரின் உள்ளத்திலிருந்து ஊற்றாய்ச் சுரந்தது. யதார்த்தப் பார்வையும், பார்த்ததை அப்படியே வரிகளில் தேக்கி வார்த்தையாய் வார்த்து எடுக்கும் நேர்த்தியும் அவரை கவிதையாய் நேசிக்க வைத்தது. பாரதி ஏற்கனவே கொஞ்சம் கொத்தி சீர்படுத்தி வைத்திருந்த வசனக்கவிதை ராஜபாட்டை, சுகமான பயணத்திற்கு வசதியாயிற்று.

ஒரு கால் நூற்றாண்டு தத்தளிப்புக்குப் பின், தமிழின் முதல் புதுக்கவிதையாக 'பெட்டிக்கடை நாரணன்' என்ற புதுக்கவிதையின் வரவால் தமிழக கவிதை இயக்கம் ஒரு புதுப்பாதையில் பயணத்தைத் தொடர்ந்தது. தமிழ்க் கவிதை உலகில் ஒரு புது மாற்றத்திற்குக் காரணமாக அமைந்தது. கவிஞரின் 'பெட்டிக்கடை நாரணன்' என்ற புதுக்கவிதையைப் படைத்ததன் வாயிலாகத் தமிழ்ப் புதுக்கவிதை உலகின் தந்தை என்று எல்லோராலும் அழைக்கப்பட்டார்.

இதையடுத்து பலருக்கும் இவரைப் பின்பற்றி இப்படியே இனிக் கவிதை எழுதலாம் என்கிற புது உற்சாகமும், உந்துதலும் அவர்களுடைய மனதில் ஏற்பட்டது. அதிலும் குறிப்பாக எளிமையான கவிதை எழுதுகிற ஆசை மாணவர்களிடையே வெகுவாகப் பரவியது.

சந்தத்தைத் தக்க வைத்துக் கொண்டு தனது ஆரம்பகாலக் வசன கவிதைகளை பிச்சமூர்த்தி எழுத முற்பட்ட பொழுதே பலரின் பலத்த எதிர்ப்பை சந்திக்க வேண்டியிருந்தது. புதுமைப்பித்தன் கூட கவிதை யாப்பதில் நிகழ்ந்த இந்தப் புதுமையை மறுத்து, இவையெல்லாம் 'கோவேறுக் கழுதை', வெஜிடபிள் பிரியாணி' போலத்தான் என்று விமர்சனம் செய்தார். ஆனால் அவரே அடுத்த வருடத்தில் பிச்சமூர்த்தியைப் பின்பற்றி புதுக்கவிதைகளை எழுதினார்.

ந.பிச்சமூர்த்தி கவிதை நூல்கள் அவரின் வாழ்நாளின்போதே வெளிவந்து பல்கலைக்கழகங்களில் பாட நூலாகவும் இடம் பெற்றது மட்டுமன்றி, அவர் வாழ்ந்த காலத்திலேயே சிறப்பான முறையில் விமர்சிக்கப்பட்டவர் என்பதுவும் குறிப்பிடத்தக்கது.

அதுமட்டுமன்றி தினமணியில் 1936 ஆம் ஆண்டில் பாரதிக்குப் பிறகு சிறந்த கவிஞர்களாக கவிமணி தேசிக விநாயகம் பிள்ளை, நாமக்கல் கவிஞர் ராமலிங்கம்பிள்ளை, பாரதிதாசன், ச.து.சு.யோகி ஆகியோரைப் பட்டியலிட்டார் ந.பிச்சமூர்த்தி. பிற்காலத்தில் அவரும் அந்தப் பட்டியலில் சேர்க்கப்பட்டார் என்பதும் பெருமைக்குரியது.

புதுக்கவிதையின் தந்தையாகிய ந. பிச்சமூர்த்தி, சிறுகதைகள், புதுக்கவிதைகள் மட்டுமல்லாது "மனநிழல்" என்ற தலைப்பில் கட்டுரைகளையும், சிறுவர்களுக்கான கதைகள், ஓரங்க நாடகங்கள், இலக்கியக் கட்டுரைகள் ஆகியவற்றையும் எழுதியிருக்கிறார் என்பது குறிப்பிடத்தக்கதாகும்.

பதினெட்டாம் பெருக்கு (1944); காளி (1946); ஜம்பரும் வேஷ்டியும் (1947); மோகினி (1951); குடும்ப ரகசியம் (1959); பிச்சமூர்த்தியின் கதைகள் (1960); மாங்காய்த் தலை (1961); வழித்துணை (1964); குயிலின் சுருதி (1970); காக்கைகளும் கிளிகளும் (1977); மனநிழல் (1977); பிச்சமூர்த்தி கவிதைகள் ஆகிய பிச்சமூர்த்தியின் புத்தகங்கள் 1985-ஆம் ஆண்டில் வெளிவந்தன.

புதுக்கவிதைகளின் முக்கியப் பண்பான படிமங்களைப் பயன்படுத்தி ஆழம் தந்தவர் பிச்சமூர்த்தி. பூக்காரி என்ற கவிதையில் அன்பும் அகிம்சையும் போன இடம் தெரியாததை,

"வானெங்கும் எஃகிறக

தெருவெங்கும் பிணமல

பீரங்கிக் குரல்பேசக

கேட்டதொரு வேறுகுரல

அன்பும் அஹிம்ஸையும்

விற்றுவந்தேன் ஆதிமுதல

பூக்காரி பூவைப்போலக

கண்ணெடுப்பார் யாருமில்ல

எஃகிறகின் உயரம

தெய்வக்குரல் ஏறவில்லை"

எனப் படிமக் காட்சியாகக் காட்டுகின்றார். இவரது கவிதைகள் திருமூலரின் பாடல்களைப் போன்று அமைந்திருப்பதால் இவரைத் தமிழ்ப் புதுக்கவிதையின் திருமூலர் என்றும் அழைக்கின்றனர்.

பிச்சமூர்த்தி எழுதிய பல கதைகளுக்கு இடைஇடையே கூட புதுக்கவிதை போன்றதொரு நடை வந்து விட்டுப் போகும். தன்னை மீறிய ஒரு ரசிப்பின் வெளிப்பாடு அவற்றில் உண்டு.

'குட்டிக் குளவி' கதையில் குளவி பற்றிய வர்ணனையில், "என்ன அற்புதமான ஆகாய விமான உடல்! எவ்வளவு லேசான இடுப்பு! அந்தி நேரத்துச் செங்காவி போன்ற என்ன பளிங்கிருள் உடல்! நட்சத்திரம் போன்ற என்ன கண்கள்!"எனக் கதைக்கு இடையில் இவ்வாறு நயமுற எடுத்துக் கூறியிருப்பது நோக்கத்தக்கது. பிச்சமூர்த்தி தம் இறுதி நாள் வரை புதுக்கவிதைகளை எழுதினார். 83 சிறந்த கவிதைகள் படைத்துள்ளார் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. இவற்றுள் 7 குறுங்காவியங்கள் ஆகும்.

மறைவு: தமிழ்ப் புதுக்கவிதையின் வளர்ச்சிக்கு அடித்தளமிட்டு அதனை வளப்படுத்த அயராது பாடுபட்ட தமிழ்ப் புதுகவிதையின் தந்தையாகிய பிச்சமூர்த்தி 1976-ஆம் ஆண்டு டிசம்பர் 4-ஆம் தேதி அகவை 76ல் சென்னையில் காலமானார்.