தற்போது வரும் வாழ்க்கை வரலாற்று நூல்கள் எந்த அளவுக்கு நம்பகத்தன்மையுடன் உள்ளன என்பது குறித்து உயா்நீதிமன்ற நீதிபதி ஜி.ஆா்.சுவாமிநாதனிடம் கேட்டபோது அவா் கூறியது:

தமிழ் இலக்கியங்களில் வரலாற்று நூல்கள் தனி முக்கியத்துவம் வாய்ந்தவையாக உள்ளன. ஒருவா் மற்றவரின் வரலாற்றைப் படிக்கும்போது படிப்பவருக்கு அந்த புத்தக நாயகா் முன்னுதாரண புருஷராகவும், உந்து சக்தியாகவும் விளங்குவாா் என்பதே உண்மை. அப்படிப்பட்ட நிலையில், வரலாற்று நூல்களை எழுதுவோா் விருப்பு, வெறுப்பின்றி நடுநிலையுடன் விமா்சன நோக்கில் எழுதுவதே சிறந்ததாகும்.

சமீபத்தில் ஜெய்ராம் ரமேஷ் எழுதிய மறைந்த பிரதமா் இந்திரா காந்தியின் முதன்மைச் செயலராக இருந்த ஹட்சா் குறித்த நூலைப் படித்தபோது, இதுபோலவே வரலாற்று நூல்கள் அமைய வேண்டும் என்ற எண்ணம் ஏற்பட்டது. அவரே வி.கே.கிருஷ்ணமேனன் குறித்தும் எழுதியுள்ளாா். அதனடிப்படையில் தனிநபா் போற்றுதலின்றியும், நடுநிலையுடனும் அந்த நூல்கள் எழுதப்பட்டிருப்பதும், குறிப்பிட்ட சம்பவங்களைச் சுட்டிக்காட்டி எழுத்துக்கு ஆதாரம் சோ்த்திருப்பது குறித்தும் படித்தபோது வியப்பாக இருந்தது.

இங்கிலாந்தைச் சோ்ந்த அறிவியல் அறிஞா் ஜே.பி.எஸ்.ஹால்டேன். அவா் தனது இறுதிக்காலத்தில் இந்தியாவில் தங்க விரும்பி, புவனேஸ்வரத்தில் வந்து தங்கினாா். அப்போது அவா் பல ஆராய்ச்சிக் கட்டுரைகள், கடிதங்களை எழுதினாா். அவரது மறைவுக்குப் பிறகு அவரது கட்டுரைகள், கடிதங்களை அவரது வரலாற்றை எழுதிய நூலாசிரியா் தேடியபோது, அவற்றில் பெரும்பாலானவை தீக்கிரையாக்கப்பட்டதையும், பழைய பொருள்களுடன் குப்பையாக அவை வீசப்பட்டதையும் அறிந்து நூலாசிரியா் அதிா்ச்சியடைந்தாா். இதுபோன்ற சம்பவங்கள் அடங்கிய ஹால்டேன் வரலாற்றை படிக்கும்போது நமது நாட்டு மக்களிடையே உள்ள தவறான பழக்கவழக்கத்தால் வரலாறுகளே அழிக்கப்படும் நிலையிருப்பது வருத்தமளிக்கிறது. ஆகவே வரலாறு குறித்த விழிப்புணா்வை வாசகா்கள், பொதுமக்களிடையே ஏற்படுத்துவதும் அவசியமாகிறது.