அனந்த பத்மநாபன்

திரைப்படங்களுக்குப் பின்னாலும், தொலைக்காட்சித் தொடர்களின் கதைகளுக்குள்ளும், ஓர் இருண்ட கேள்வி மறைந்திருக்கிறது; நாம் பார்ப்பது நிஜ உலகக் குற்றங்களுக்கு மக்களைத் தூண்டுகிறதா?

அண்மையில் ராஜஸ்தானில் இரண்டு அறிவியல் ஆசிரியர்கள் போதைப் பொருள் தயாரித்ததற்காக கைது செய்யப்பட்டனர். அமெரிக்க தொலைக்காட்சித் தொடரான 'பிரேக்கிங் பேட்' பாணியில், சுமார் ரூ.15 கோடி மதிப்புள்ள 5 கிலோ மெஃபெட்ரோனை அவர்கள் தயாரித்ததாகக் கூறப்படுகிறது. இதில் 4.22 கிலோவை அவர்கள் விற்பனை செய்துள்ளனர்.

இதன் அடிப்படையில், ஒரு கேள்வி எழுகிறது; ஊடகங்கள் ஒரு திசைகாட்டியாக செயல்படுகின்றனவா?; அதாவது, ஏற்கெனவே குற்றத்தைப் பற்றி யோசிப்பவரை ஒரு குறிப்பிட்ட திசையில் மெதுவாக வழிநடத்துகிறதா? அல்லது அது ஒரு தூண்டுதலாக மாறி, அவர்களை நேரடியாகச் செயல்படத் தூண்டுகிறதா?

ராஜஸ்தான் வழக்கில், ஆசிரியர்கள் ஓர் அடுக்குமாடி குடியிருப்பில் ரகசிய ஆய்வகத்தை அமைத்து, சுமார் இரண்டரை மாதங்களாகப் போதைப் பொருள் தயாரித்து வந்தது விசாரணையில் தெரிய வந்துள்ளது.

ஒரு பார்வை என்னவென்றால், அவர்கள் ஏற்கெனவே போதைப் பொருள் விற்பனையில் ஈடுபட்டிருந்தனர். தொலைக்காட்சி நிகழ்ச்சி அவர்களுக்கு சட்டவிரோதமாக அதிக பணம் சம்பாதிக்க புதிய யோசனைகள் அல்லது முறைகளை வழங்கியது.

மற்றொரு யோசனை என்னவென்றால், நிகழ்ச்சியின் விரிவான போதைப் பொருள் தயாரிக்கும் காட்சிகள் நேரடியாக போதைப் பொருள் தயாரிக்கும் எண்ணத்தை அவர்களின் மனதில் விதைத்திருக்கலாம். வெறும் போதைப் பொருள் விற்பனையிலிருந்து ஓர் உற்பத்தி ஆய்வகத்தை அமைப்பது ஒரு பெரிய படி.

இது ஊடகங்கள் ஒரு நேரடித் தூண்டுதலாகச் செயல்பட்டன என்பதையும், அவர்களை அவர்கள் கருதியிராத ஒரு குற்றத்தில் தள்ளின என்பதையும் காட்டுகிறது.

இதேபோன்று ஊடகங்களால் ஈர்க்கப்பட்ட குற்றச் சம்பவங்கள் இதற்கு முன்பும் நடந்துள்ளன; ராஜஸ்தான் சம்பவம் முதல்முறை அல்ல.

ஆகஸ்ட் 2023-இல் தில்லியில் நடந்த துப்பாக்கிச்சூட்டில் அமேசான் நிறுவன ஊழியர் ஹர்ப்ரீத் கில் கொல்லப்பட்ட சம்பவம், 'மாயா கும்பல்' பற்றிய செய்திகளை வெளிச்சத்துக்குக் கொண்டு வந்தது. இந்தக் கும்பலின் 18 வயது தலைவனான முகமது சமீர் என்கிற மாயா, விவேக் ஓபராய் நடித்த "ஷூட்அவுட் அட் லோகண்டவாலா' திரைப்படத்தில் சித்தரிக்கப்பட்ட நிஜ வாழ்க்கை தாதா மாயா தோலஸ் என்பவரிடமிருந்து தனது புனைப்பெயரை எடுத்துக் கொண்டார்.

திரைப்படங்கள் எவ்வாறு குற்றச் சம்பவங்களுக்கு உத்வேகமாக அமைகின்றன என்பதற்கு இது ஒரு எடுத்துக்காட்டு.

"நேச்சுரல் பார்ன் கில்லர்ஸ்' திரைப்படம் நிறைய விவாதங்களை ஏற்படுத்தியது. அது நிஜ உலக நகல் குற்றங்களுடன் இணைக்கப்பட்டது. ஒரு ஜோடி, திரைப்படத்தை மீண்டும் மீண்டும் பார்த்த பிறகு, வன்முறைச் செயல்களில் ஈடுபட்டனர்.

இயக்குநருக்கு எதிராக வழக்கும் தொடுக்கப்பட்டது. ஆனால், திரைப்படம் வன்முறையைத் தூண்டுவதற்காகச் செய்யப்பட்டது என்பதற்கு ஆதாரம் இல்லை என்று நீதிமன்றம் தீர்ப்பளித்தது.

இந்த நிகழ்வுகள் அனைத்தும் ஊடகங்களுக்கும் குற்றங்களுக்கும் இடையிலான தொடர்பு எளிமையானது அல்ல என்பதைக் காட்டுகின்றன.

பெரும்பாலான வல்லுநர்கள் திரைப்படங்கள், தொலைக்காட்சி நிகழ்ச்சிகள் அல்லது புத்தகங்கள் நிலையான, சாதாரண மக்களைக் குற்றவாளிகளாக மாற்ற வாய்ப்பில்லை என்று ஒப்புக்கொள்கிறார்கள்.

இருப்பினும், அவர்கள் ஏற்கெனவே தங்கள் நடத்தையில் போராடுபவர்கள் அல்லது குற்றச் செயல்களில் ஆழமாக ஈடுபட்டுள்ளவர்களை நிச்சயமாகப் பாதிக்கலாம்.

முக்கிய கேள்வி தொடர்ந்து எழுகிறது; ஊடகங்கள் பெரும்பாலும் ஏற்கெனவே உள்ள குற்றவியல் ஆசைகளைச் செயல்படுத்துவதற்கான எண்ணங்களையும் வழிகளையும் வழங்குகிறதா? அல்லது அது, சில சூழ்நிலைகளில், புதிய குற்றவியல் யோசனைகளை நேரடியாக அறிமுகப்படுத்தலாமா அல்லது வன்முறைச் செயல்களில் பெரிய அதிகரிப்பை ஊக்குவிக்கலாமா?

திரைப்படங்கள், தொலைக்காட்சி அல்லது செய்திகளில் நாம் பார்த்தவற்றுடன் குற்றங்கள் பொருந்துவதாகத் தோன்றும்போது, அது இயற்கையாகவே தாக்கம் குறித்த கேள்விகளை எழுப்புகிறது.

மக்கள் பார்த்த அல்லது கேட்டவற்றிலிருந்து குறிப்பிட்ட யோசனைகளை ஒரு முறை அல்லது ஒரு காரணம் போன்றவை எடுத்திருக்கலாம். ஆனால், அந்தச் செயல் சரியான நகல் அல்ல.

அதற்குப் பதிலாக, அத்தகைய குற்றங்களைச் செய்பவர்கள் வழக்கமாக ஏற்கெனவே ஒரு சிக்கலான மனதையோ அல்லது தீங்கு விளைவிக்கும் நடத்தையையோ கொண்டிருப்பார்கள்.

கதைகளில் இருந்து வரும் தகவல்கள், உண்மையானதாக இருந்தாலும் அல்லது கற்பனையாக இருந்தாலும், அவர்களின் செயல்களுக்கான முதல் தூண்டுதலாகச் செயல்படுவதைவிட, அவர்கள் ஏற்கெனவே கருதி வந்த பாதைகளுக்கு விரிவான வழிமுறைகள் அல்லது ஓர் உறுதிப்படுத்தலாக செயல்படுவதாகத் தெரிகிறது.

இது நடைமுறை படிகளை வழங்கலாம் அல்லது ஒரு தொந்தரவான யோசனையை ஏற்கெனவே அந்த திசையில் செல்பவர்களுக்கு மிகவும் அடையக்கூடியதாக உணரவைக்கலாம்.