‘யம தண்டனை என்னும் துன்பத்தை ஒழித்தருள்க’ என்று கோரும் இப்பாடல் திரிசிராப்பள்ளிக்கானது.

அடிக்கு ஒற்றொழித்து 42 எழுத்துகளைக் கொண்ட பாடல்.  எல்லாச் சீர்களிலும் மூன்று குற்றெழுத்துகளும் ஒரு வல்லொற்றும் திரும்பத் திரும்பப் பயில்கின்றன.

தனனத் தனனத் தனனத் தனனத்

         தனனத் தனனத் தனனத் தனனத்

         தனனத தனனத் தனனத் தனனத்          தனதான
 

புவனத் தொருபொற் றொடிசிற் றுதரக்

         கருவிற் பவமுற் றுவிதிப் படியிற்

         புணர்துக் கசுகப் பயில்வுற் றுமரித்      திடிலாவி

         புரியட் டகமிட் டதுகட் டியிறுக்

         கடிகுத் தெனஅச் சம்விளைத் தலறப்

         புரள்வித் துவருத் திமணற் சொரிவித்   தனலூடே

தவனப் படவிட் டுயிர்செக் கிலரைத்

         தணிபற் களுதிர்த் தெரிசெப் புருவைத்

         தழுவப் பணிமுட் களில்கட் டியிசித்     திடவாய்கண்

         சலனப் படஎற் றியிறைச் சியறுத்

         தயில்வித் துமுரித் துநெரித் துளையத்

         தளையிட் டுவருத் தும்யமப் ரகரத்      துயர்தீராய் 

பவனத் தையொடுக் குமனக் கவலைப்

         ப்ரமையற் றைவகைப் புலனிற் கடிதிற்

         படரிச் சையொழித் ததவச் சரியைக்     க்ரியையோகர்

         பரிபக் குவர்நிட் டைநிவிர்த் தியினிற்

         பரிசுத் தர்விரத் தர்கருத் ததனிற்

         பரவப் படிசெய்ப் பதியிற் பரமக்         குருநாதா

சிவனுத் தமனித் தவுருத் திரன்முக்

         கணனக் கன்மழுக் கரனுக் ரரணத்

         த்ரிபுரத் தையெரித் தருள்சிற் குணனிற்  குணனாதி

         செகவித் தனிசப் பொருள்சிற் பரனற்

         புதனொப் பிலியுற் பவபத் மதடத்

         த்ரிசிரப் புரவெற் புறைசற் குமரப்        பெருமாளே.