மன்றம் கறங்க மணப்பறை யாயின,

அன்றவர்க் காங்கே, பிணப்பறையாய்ப், -பின்றை

ஒலித்தலும் உண்டாம்' என்று, உய்ந்துபோம் ஆறே

வலிக்குமாம், மாண்டார் மனம்.

(பாடல் 23 அதிகாரம்: யாக்கை நிலையாமை)

மன்றம் முழுவதும் முழங்க மணப்பறையாக விளங்கியவை, அன்று அவருக்கு அவ்விடத்திலே சாவுப் பறையாகப் பின்னர் ஒலித்தலும்கூட இவ்வுலகிலே நேர்வதுதான்.

இந்த உண்மையை உணர்ந்து மாட்சிமைப்பட்டவர்களுடைய மனமானது, தாம் பிறவித் துயரினின்றும் தப்பிப் போகும்படியான வழியையே உறுதியாகப் பற்றிக் கொண்டிருக்கும்.